Als Schotten al zou graag onafhankelijk willlen worden van Engeland, waarom dan Wales niet. In veel opzichten is het zo anders, zo eigen dan haar buurland.
Ik reed over de A483 dwars door de stad Swansea met zicht op Plantasia, Castle, stak de Tawe over, zag de haven, het universiteitscomplex, de golfbanen, over de Neath River, het Medisch Centrum en dan in Port Talbot. Alles bebouwde kom. In zo'n stedelijk gebied rijd ik eigenlijk zelden.
Verder over de autosnelweg tot ik bij McArthurGlen Designer outlet kwam. De eerste op de reis die ik ging bezoeken. Ik had zelden iets gekocht. Er was van alles. Wat opviel: nog nooit zoveel verschillend versierde donuts gezien...En een autootje geheel bekleed met graszoden. Het was weer eens iets anders. En ik kocht broek, trui en schoenen.
Na 70km kwam ik in de agglomeratie Cardiff. Ik nam de zuidelijke rondweg, want ik wilde in elk geval het Millennium Center en Stadium zien.
Millennium Center
Millennium Stadium
Kasteel en kathedraal sloeg ik eens over ten faveure van de moderne architectuur. De stad is rond de Olympische Spelen van 2012 behoorlijk opgeknapt, want verder is het een stad in grootte te vergelijken met Utrecht.
Het oostelijker gelegen Newport met 140.000 is ook al een industriestad. Dus doorrijden, wel over de bezienswaardige Transporter Bridge over de Usk. Zeker de moeite waard was Caerleon waar een romeinse legerplaats is geweest.
Er was geen dag dat ik zoveel over snelwegen en door en bij drukke steden heb gereden. Over de brede Severn kwam ik in de omgeving van Bristol dat 440.000 inwoners telt en waar ik omheen moest.
Tenslotte arriveerde ik in Bath, ook nog een plaats van 80.000 inwoners. Zoiets als het nieuwe Leidse Rijn bij Utrecht.
Bath ~ riverside
Een kennis had mij deze stad aanbevolen. Sinds de romeinen bekend om zijn heetwaterbronnen (49⁰C), altijd nog 40 graden warmer dan in de buitenlucht. Het was al ver in de middag dat ik door de romeinse baden liep met mozaieken, zuilen en andere pronkstukken. De Abbey Church was eindelijk eens iets anders als al die massieve natuurstenen gebouwen die ik al weken heb gezien.
Het was al donker, maar ik dwaalde door de stad met werkelijk monumentale gebouwen, vaak in georgian crescent style, waar ik een liefhebber van geworden ben. Nog een keer ging ik in een restaurant eten, want solo dineren is niet leuk. De stad was, behoudens de horecagelegenheden, verder uitgestorven.
Abbey Church
Op een lege camperplek aan de Avon durfde ik wel te gaan staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten