Charlie heb ik met koffer en al om 9 uur opgehaald bij haar hotel in Inverness. Zij studeert geologie in Edinburgh, maar verbleef voor haar scriptie enige dagen in N-Schotland.
Het hoofddoel van deze dagtrip was Loch Ness met alles erop-en-eraan, hoewel er niets dan water te zien is. Een modelvoorbeeld van fictie dat al 80 jaar bestaat.
Maar eerst bezochten we Culloden Moor, waar in 1746 de beslissende veldslag tussen schotten (met Bonnie Price Charles) en engelsen plaatsvond. In 40 minuten werden de schotten in de pan gehakt en wat overbleef vermoord. Schotland werd alle eigen dingen verboden, zoals de taal, de kilts, de doeldelzakken en de Highland Games.
Loch Ness
Loch Ness is 40km lang. Sinds 1933 loopt er een weg langs. We zagen campers langs het meer staan en bootjes die er op voeren. Het bezoekerscentrum vermaakte ons. Ondanks alle verhalen is er nog nooit wat ontdekt. Maar ficties kunnen ook leuk zijn.
Interessanter was het Urquhart Castle, halverwege het meer. De ruine is in oude luister hersteld. Charlie genoot er nog meer van dan ik. Ze is 24 jaar, knap, charmant, intelligent en geinteresseerd. Onze conversaties waren deels heel gewoon en deels uitdagend.
Na de lunch onderweg aan het meer kwamen we in Fort Augustus, aan het Caledonian kanaal, dat maar liefst 29 sluizen telt en tegenwoordig nog wordt bevaren door kleine boten. Het fort is gebouwd om de schotten onder de duim te houden.
Onze eindbestemming werd Fort William, dat niet zoveel te bieden heeft en meer het vertrekpunt is voor wandelingen in de Highlands en beklimming van de Ben Nevis (1344m). Het is een tocht van 3-4 uur en dan weer 2 uur terug. Daar was het te laat voor en ook het weer was niet uitnodigend.
Ben Nevis
We hebben de berg(top) wel aanschouwd en zijn daarna een pub ingedoken. Heel gezellig. En met de nodige drank in het lijf doken we samen de escotheo in....deze nacht sliep ze bij mij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten