zaterdag 13 oktober 2018

Nog 17 dagen (348 Letterfrack)

De landgenoten op de camperlokatie hadden me aangeraden naar Strandhill te gaan. Die tip volgde ik op. Helaas was het matig weer, maar evengoed zag ik een prachtig strand en golfterrein boven de atlantische kust. Maar al voor tienen reed ik over de R292 tot aan Ballysadare om op de N59 te komen. 

Ik kwam na een rustige tocht met zicht op de Ox Mountains in het kleine Ballina, dat notabene een zetel is van een bisschop, maar in katholiek-Ierland kan dat. Er was een markt. Maar ik wilde vandaag wel kilometers maken. Langs Lough Conn reed ik door het bergachtige gebied van Count Mayo

Nog voor het middaguur lag Achill Island voor me: het grootste eiland van Ierland: 22km lang en 19km breed. Ik had de beschrijving gelezen en begrepen dat ik veel van hetzelfde zou zien: klifkust, strand, heide, woeste grond, bergen. 

Westport

Tegen lunchtijd had ik al heel wat gereden en besloot een tijdje in Westport te blijven. Een aangenaam stadje met brede straten tussen de bomenrijen en Bridgestreet met pubs, zoals Matt Malloy's waar ik binnen ging en mannen al luidruchtig aan het bier zaten.

Bij Maxol ging ik weer eens gas tanken. Inmiddels heb ik 33500km afgelegd. Op naar de heilige berg Croagh Patrick (725m), die elk jaar door duizenden beklommen wordt. Het schijnt twee uur te duren. Ik zag de kegelvormige berg van een afstand. Er kan sneeuw op liggen.

Voor de kust van Newport en Westport liggen tientallen eilandjes, meest onbewoonde rotsen. Bij Louisburgh en Roonagh Quai was ik terug bij de Atlantische Oceaan en zag ik eilanden liggen. Het beroemde Clare Island met z'n twee heuvels en burcht, eens de verblijfplaats van Grace O'Malley die zich tot 1603 heftig tegen de engelse overheersing verzette. 


Croagh Patrick

Aan het einde van de middag reed ik over de R335 naar het zuiden, naar Aesleagh met z'n stroomversnellingen en Leenaun aan de Killary Fjord. Ondanks het beroerde weer blijft de natuur prachtig. Ik kan me voorstellen dat buitenlanders van dit land houden. Maar dat beroerde weer....

Ik zette de escotheo neer in Connemara, bij de Kylemore Abbey. Ook nu stond ik er weer van iedereen verlaten, maar ik voelde me niet onveilig. 's Avonds keek ik in mijn eigen pub naar Nederland-Duitsland. Het werd een 3-0 zege, zoals ik nog nooit tegen de oosterburen heb meegemaakt. 


Kylemore Abbey

Geen opmerkingen:

Een reactie posten