Dag 061 Estepona (1)

Oudejaarsdag. Jarenlang schreef ik terugblikken over het afgelopen jaar. En maakte overzichten en ranglijstjes. Gewoon leuk om te doen. Ik ruimde op die dag ook veel op en bekeek de financiële administratie, hetgeen ik maar sporadisch en onregelmatig doe. 

Sinds 2005 ben ik op het internet met blogs, die vaak persoonlijk ofwel autobiografisch zijn. Ik vind mezelf een open persoon, die graag wil delen, maar ook belangstelling toont voor anderen. Het is allemaal niet wereldschokkend, maar elk leven mag gekend worden. Door de jaren merk ik wel dat de balans tussen emotie en ratio meer in evenwicht is gekomen en daarbij is de ratio toegenomen. Veel zaken al meegemaakt en dat stemt me vaak milder en soms cynischer, in elk geval relativeer ik gemakkelijker.

Vertrokken uit Tarifa met bestemming Gibraltar dat 45km oostelijker ligt. Het weer was goed: wisselend bewolkt en zonnig. Ik reed langs het Parque National del Estrecho, dat heel gevarieerd is met flora en fauna. De bebouwing van de woonplaatsen werd steeds eentoniger. Via de N340 kwam ik in de grote havenplaats Algeciras, waar veerboten liggen naar en van de afrikaanse kust. Bij het Plaza Alta kon ik parkeren, even rondkijken en in de escotheo lunchen.

Via Taraguila en S.Roque kwam ik in de spaanse grensplaats La Linea waar ik bij een parkje de camper voor een uurtje kon stationeren. Het zicht op de markante Rots (426m) is imponerend. Ik verkende de grenspost. En om 14 uur overschreed ik die met de vouwfiets, omdat er een lange rij auto’s stond te wachten. 

Gibraltar ~ rots, vliegveld, haven, zicht op Afrika

Sinds 1704 is Gibraltar van Groot-Brittannie en belangrijk als vlootbasis van de Royal Navy. Twee keer heeft de bevolking bij referendum voor dat land gekozen. Ik vind het wel apart dat er zo’n geopolitiek fenomeen kan bestaan. Er wonen 30.000 mensen van gemengde afkomst op 6,8km2 (Vlieland is 31km2). De sfeer is brits-spaans, zoals de Kanaaleilanden frans-engels zijn. Ik vond er niet veel aan, qua sfeer en bebouwing. Ik had er nieuwjaar willen meemaken, maar vond nergens een goede camperplaats. Na vijfkwartier vertrok ik weer.

Wat dan? In noordelijke richting, langs de kust met vele urbanisaties tot in de badplaats Estepona. De hele dagreis was 95km. Ik voelde me onbevredigd, onbestemd. Als mijn programma niet uitkomt, heb ik dat al snel. 

Alles was deze dag zo’n beetje tegengevallen: het landschap –op het nationale park na- de woonoorden, Gibraltar, ook het weer. De laatste jaren heb ik de jaarwisseling in grote gezelschappen meegemaakt en vandaag solo, al is het de eigen keuze. Ik kwam uiteindelijk op een camping terecht, de eerste na anderhalve week. Het werd tijd. Het was er goed bezet. De verlichting gaf enige sfeer. En ik was weer eens temidden van mensen. De oudejaarsavond kon beginnen....

Dag 060 Tarifa

Pas laat in slaap gevallen. Ik blijf een matige slaper door de vele sanitaire onderbrekingen. Maar toen ik naar buiten keek, lachte de ochtendzon me weer toe. De temperatuur zou deze dag oplopen naar 19⁰C.

Via binnenwegen vervolgde ik mijn soloreis. De 60^e dag alweer en na een korte inzinking, een week geleden, was ik weer positief gestemd. Sevilla had me goed gedaan. En dan de rust van de omgeving die steeds meer afrikaanse kenmerken kreeg. Het is een glooiend landschap met mediterrane vegetatie, waarin witte dorpen op hoogtes in het landschap liggen. 

Vejer heeft een fortkerk en stadsmuren, het pleintje toont een aparte fontein met gekleurde tegels. Barbate aan de kust met zijn rechte straten was niet veel bijzonders, maar de boulevard langs het uitgestrekte strand met kleurige appartementen was de pauze daar wel waard. 

Bolonia

Ik reed langs stranden waar niemand te bekennen was tot aan Bolonia. Heel verrassend een kleine plaats met archeologische opgravingen uit de romeinse tijd. Je kon zien waar woonwijken geweest waren. En merkwaardige viskuipen. Ik bereikte via een natuurpark het dagdoel Tarifa en zag aan de overzijde Afrika liggen. Na een reis van twee maanden! Wat een ervaring. 

Het stadje heeft nog machtige ruines uit de Middeleeuwen. De ridders zijn inmiddels verdwenen, en vervangen door vele surfers, die spectaculaire kunsten boven de woeste golven verrichtten. Ik koesterde me in de zon, al stond er wel veel wind. En vond een camperplaats tussen de anderen. Hier zou ik de laatste dag van het jaar kunnen doorbrengen.

Dag 059 Medina Sidonia

Sevilla achter me gelaten. Het waren heerlijke en interessante dagen. Maar nu verlang ik naar iets anders. In mijn camperbus –ook wel de escotheo genoemd- dacht ik aan de dwanggedachten (…dromen) die ik bij tijden sinds mijn puberteit ’s nachts heb: heel klein willen wonen en met weinig geld. Allerlei scenario’s heb ik al laten afspelen. Vooral vaak op eilandjes à la Robinson Crusoe, hoewel ik nooit permanent solo zou willen leven. 

Ik vind het kleine compacte gedoe in de caravan al heerlijk en bedenk hoe ik alle ruimtes optimaal kan inrichten en gebruiken. We hebben voor een klein, compact appartement gekozen. Heel veel ballast en sores afgestoten. Bij IKEA staat een compleet appartementje op 50m2. Wonderbaarlijk. En nu rijd ik solo in de escotheo. Het gaat goed, maar ik mis wel vaak de directe contacten om te delen en uit te wisselen.

Arcos de la Frontera

Ik reed op een bewolkte dag over een binnenweg door een vlak gebied, waar het ’s zomers zinderend heet kan zijn. Via Utreme en Guadaleme bereikte ik na 85km Arcos de la Frontera, dat een unieke ligging op een heuvelrug heeft. Een middelgrote plaats, ook al heel oud, met een labyrint aan supersmalle straatjes, waar ik op het Plaza de Espana met de schitterende parador parkeerde en op mijn gemak na de lunch het stadje ging bekijken. 

Het behoort tot de top-10 van mooiste stadjes. De klim naar het vervallen kasteel sloeg ik over. Wel betrad ik de Sa.Maria dat in mudejargotische stijl al eeuwen staat te pronken. Het middendeel is heel uniek. Echt uniek was het uitzicht vanaf de S.Pedro dat op een rand van een kloof is gebouwd. Ik keek steil omlaag naar de vallei van de Guadelete. In de omgeving staan dan nog een bezienswaardig palacio en ayuntamiento. Mooi stadje.

Medina Sidonia ~ marktplein in de regen

Ik wilde deze dag niet verder gaan dan over de C343 het 38km zuidelijker gelegen Medina Sidonia bereiken, een naam die ik al als 12-jarige ken vanwege de admiraal die de Armada aanvoerde (en hopeloos tenonder ging). Het stadje met middeleeuwse stadsmuren ligt blank te schitteren op een heuvel. De gotische kerk is het onmisbare middelpunt en telt fraaie interieurstukken.

Ik moest aan het einde van de middag wel even zoeken naar een camperplek, maar totnogtoe zijn mijn weloverwogen keuzes goed uitgevallen. En zo ook nu weer. 

Dag 058 Sevilla (4)

Laatste dag in Sevilla. Maar ik kom er terug. Geweldige stad in velerlei opzichten. Ik wilde vandaag nog veel zien. Vanuit mijn basis bij het Colegio Imaculado ging ik met vouwfiets en benenwagen de oude wijk Macarena binnen: straten met vervallen gebouwen, wasgoed, rommel. Zo is een stad ook. In de Calle de la Feria werd een markt gehouden. Ik ben geen markt-fan, ben er al gauw uitgekeken. 

Sevilla ~ deze kunstwerken tref je veel aan

Vanmorgen wel naar kerken, vaak op lokaties waar eens een moskee heeft gestaan. De kleine S.Juan de la Palma in mudejarstijl even binnen gegaan. Wat verder het Palacio de la Duenas van notabene de hertogen van Alva met een elegante patio. De S.Marcos en een minarettoren is ook al in mudejarstijl met een interieur met hoefijzervormige bogen. Van het klooster van Sa.Paula vond ik het plafond en de tegels mooi en de grafmonumenten interessant. De S.Roman schijnt geliefd te zijn bij zigeuners. De Sa.Catalina passeerde ik, doch de hoge S.Pedro mocht ik gewoon niet overslaan, hoewel het binnen halfduister was. De schilder Velasquez werd er gedoopt en het interieur bevatte fraaie stukken. De Virgen de la Macarena moet ik maar een volgende keer gaan zien. Er moet wat te bezichtigen overblijven.

 Hotel Alfonso XIII

Inmiddels was ik wel toe aan een lunch in mijn escotheo. Daarna weggereden over avenida’s naar het indrukwekkende Palacio de S.Telmo waar de regionale regering zetelt. Het portaal is wonderschoon. Het universiteitsgebouw binnengegaan –vroeger een sigarenfabriek en gevangenis- om er de fontein te zien. Fonteinen, foto’s van fonteinen “verzamel” ik, zoals vuurtorens en kleine eilanden. 

Het Hotel Alfonso XIII uit 1929 is het mooiste dat ik ken. Absolute top! Ik wandelde nog door het Parque Maria Luisa en besloot de middag met drankje, groene olijven, gefrituurde inktvis, plakjes gekruide salami, oude manchegokaas  in de bar Albariza in de Calle Betis.

In de vroege avond vond ik een veilige parkeerlokatie bij de golfclub RC Pineda.