Dag 120 Savona

Opgestaan bij lichte vorst. En dat aan de Rivièra. Het laatste dat ik verwacht had. Dus maar gaan rijden in de warme escotheo, langs de ligurische kust, waar ik trouwens in 2010 ook al geweest was. Ik koos bewust voor de SS1, want over de snelweg zou ik zomaar 100km verder gegaan zijn.

Ik kwam door kustplaatsjes, bijna altijd gebouwd tegen hellingen en aan het strand, zoals S.Bartolomeo. In Cervo verliet ik het camperbusje om naar de prachtige barokkerk te wandelen door schilderachtige straatjes. In het achterland is een groot park. 

In Marina di Andora dat uitgestrekt aan een kaap ligt en een groot strand heeft, gebruikte ik de lunch vanuit de escotheo. Ondanks het weer heeft alles aan de kust een mediterrane uitstraling. 

Ik reed verder en ging over de rivier de Centa door Albenga en zag langzaam rijdend het Baptisterium. Over de Via Aurelia sloeg ik even af naar camping Baciccia, uit nieuwsgierigheid. Half vol. Ik maakte gebruik van het sanitair. Een omgeving met grote supermarkten en attractieparken, die overigens gesloten waren. 

Ik merkte dat ik een grote stad ging naderen. De hoogbouw verscheen, de plaatsen (Loano, Pietra Ligure, Borgio, Finale Ligure) werden minder aantrekkelijk, ondanks de pronkende kerken, de vaak uitnodigende boulevards langs de stranden en de jachthavens. Ik zag kasteel Castelfranco wel liggen, maar ging er aan voorbij. Aan de mensen buiten zag ik de koude afstralen.

Savona ~ ligging

Bij Spotorno zijn campings, maar er waren nog te veel uren om te kunnen rijden. Ik kwam terecht in Savona, dat onwaarschijnlijk mooi is gelegen. Met moeite kon ik een parkeerplek vinden. De stad heeft een grote haven. En als bisschopsstad een barokke kathedraal met campanile, in deze regio vaak naar Maria Hemelvaart genoemd. Heel veel marmer, ook in het interieur met doopvont, kruisbeeld, kansel; fraai houtsnijwerk bij het koor. Echt italiaans allemaal. Naast de kerk een kapel met monumenten van de Della Rovere-pausen Sixtus IV en Julius II. Deze vermaarde familie bewoonde het imposante familie-paleis. Later werden leden hertogen van Urbino.

De zon brak flauwtjes door de wolken, terwijl ik van de ene verrassing in de andere viel, zoveel bezienswaardigheden als ik op mijn wandeling tegenkwam: fonteinen, standbeelden, de Brandale-toren en Pancaldo-toren, de vesting Priamar, paleizen (stadhuis, theater), en vooral kerken waarin ik nog een meervleugelig altaarstuk kon bewonderen.  Op Goede Vrijdag (30 maart) is er in Savona altijd een processie met grote beelden, waarvan ik er een paar uitgestald zag.

Ik zag zoveel totdat het donker werd, dat ik bij McDonalds ging "dineren". Op de ruit van de escotheo was een bon geplakt, maar ik besloot die te negeren en reed om 20.15 uur verder naar de parkeerplaats van het ziekenhuis S.Paolo. 

Dag 119 Imperia

In Rome ligt er sneeuw. Toen ik vanmorgen buitenkwam, was het 2⁰C. Voor de komende dagen wordt er regen voorspeld, vooral op donderdag. Dus wat te doen? Van de kust af het binnenland in heeft voor het weer ook geen zin. In de Alpen en Appenijnen ligt ook sneeuw.

Ventimiglia aan de Roya

Op de camping maakte ik gebruik van de faciliteiten, zoals de wasmachine, het sanitair, de douche. En ik cleande de escotheo. Nog voor het middaguur reed ik door naar Ventimiglia. Mooi gelegen, doorsneden door de Roya en kleurrijk, alleen al door de huizen. Het heeft meer te bieden dan alleen een toeristenplaats te zijn: de Sa.Maria Assunta, het Baptisterium, de S.Michele. Ik reed over de Via Garibaldi met oude huizen. 

Over de kustweg reed ik na mijn lunch door naar San Remo. Heel bekend van bloemencorso, festivals en de wielerklassieker. Normaal gesproken had ik er wel willen verblijven. Ik moest over de beroemde Corso dell' Imperatrice rijden met haar schitterende russisch-orthodoxe kerk, zoals ik eerder in Moskou en Nice heb gezien.  Van jachthavens raak ik niet meer opgewonden. Het weer was slecht en dus reed ik door.

De Ligurische kust is een smalle strook, een grote boog aan de Golfo di Genova met in het achterland bergketens, die het beschutten tegen de kou en wind. Zou je denken, maar niet op deze dag. Ik reed door kustplaatsjes en in kilometers schoot dat niet erg op. Over de Via Aurelia, de eerste versie aangelegd door de Romeinen. Op achtergrond de Cipressa, ook al bekend van de wielerklassieker. 

Imperia ~ overzicht

Ik zette de escotheo neer op de camperplaats Area Sosta. Van zo'n halve dag rijden had ik wel genoeg. Maar het was er verder zo doods dat ik uiteindelijk in Imperia terecht kwam. Dat was een goede keuze. Het is sinds 1923 de provinciehoofdstad en heeft een fraaie oude stadskern rond de Piazza Parrasio. Op het Domplein staat een reusachtige kerk met twee klokketorens van Cantoni in de classicistische stijl van de 19e eeuw. Het interieur was prachtig. Het maakte deze dag helemaal goed.

Ik daalde af door straten met bogen waar je droog blijft. Om in de escotheo bij de niet afgesloten supermercato de verdere uren door te brengen. 

Dag 118 Mortola (Italia)

Voor het weer had ik beter in de Algarve kunnen blijven, waar het zonnig en droog is. De laatste echt zonnige dag was in Tossa de Mar, zestien dagen geleden. Langs de hele franse zuidkust heb ik matig weer gehad. Vandaag was het aan de Rivièra zelfs bar en boos. Een honderd kilometer noordelijker valt er sneeuw. Een teleurstelling want de kust is zo mooi, de plaatsen zijn zo chique, de mediterrane uitstraling zo heerlijk.

Ik kon kiezen voor een lange reisdag en dan vele bekende plaatsen aan de Italiaanse Rivièra overslaan, maar dat is verraad aan het doel van de reis. Ik vertrok wel wat later na het internetten. Naar Roquebrune-Cap Martin. De kaap scheidt twee baaien. Ik reed in de regen langs dennenbossen, gaarden, mimosa. Er was vervelend verkeer, dat al mijn aandacht verder opeiste. Op een hoogte zag ik een kasteel. Hoeveel zal ik er op deze reis al niet gezien hebben? 

Menton ~ Marc Forestier

En daarna reed ik Menton binnen, waarvan ik me uit 1976 haar steile ligging nog herinner. Opvallend veel citrusbomen en dadelpalmen. De stad heeft exotische tuinen en vele paleisachtige gebouwen, waarin ook musea gehuisvest zijn. Ik reed over de avenues en zette de escotheo op de Quai Bonaparte, waarna ik onder de paraplu de stad inging. Eerder dacht ik er een dag door te brengen. Veel gebouwen zijn in pastelkleuren, het meest in rood en rose. Ook in deze plaats rijdt een toeristentreintje.

Ik ging de Basilique St.Michel in over het fraai geplaveide plein en voor het eerst sinds twee weken kwam ik weer in een bezienswaardige kerk. Van plaatsen die ik bezocht heb, zoals Cannes-St.Tropez-Nice-Monte Carlo bevalt Menton qua sfeer met het meest. Het is intiemer. Hier kun je een boek schrijven, hier kun je oud worden. En dan trof ik het deze dag nog niet.

Halverwege de middag besloot ik door te rijden naar de grens. Ik moest wel halt houden en het camperbusje werd een half uur lang gecontroleerd. Over de Corso Europa verliet ik na 14 dagen en 840km Frankrijk. In totaal heb ik 8530km afgelegd. Gemiddeld 63km per dag, en nooit meer dan 220km op de eerste dag naar Brugge. Ik lig wel voor op schema, had gedacht op 1 maart Italië te bereiken.

Camping Por la Mar

Voorbij Mortola kwam ik terecht op Camping Por la Mar. Ik installeerde me op een goede plek bij een 80% bezetting van voornamelijk campers uit Nederland en Duitsland. Van Richard & Yolanda uit Peniscola had ik drie weken geleden de biografie Badhuisweg van Hans Croiset (83j) gekregen; zij kenden hem middels zijn zoon. Ik ging hen weer eens emailen, hoewel ze mijn blog ook volgen. 

Dag 117 Monaco

Bij het opstaan stond ik voor de lastigste routekeuze van deze reis. Ofwel de hooggelegen A8 die voorbij Monaco uitkomt ofwel de slingerende kustwegen. Ik koos toch voor het laatste, omdat er op zondag minder verkeer is.

De kust is prachtig: rotsen en baaien. En op soms de onmogelijkste plaatsen liggen villa's met zwembad en tuin. Ik zag het Fort du Mont Alban op het parkachtige Mont Boron. De weg er omheen is genoemd naar Prinses Gracia van Monaco die op 13 september 1982 door een beroerte op 52-jarige leeftijd verongelukte. 

Cap Ferrat vormt de scheiding tussen twee baaien. Ik had het kunnen verkennen, maar je kunt al reizend ook teveel van hetzelfde doen. Ik pauzeerde in Beaulieu, dat haar naam eer aan doet; een plaats met prachtige tuinen en gaarden. Het heeft gemiddeld de mildste temperatuur van de Rivièra. Het was er bewolkt en 11⁰C.

De kustweg na Beaulieu was gemakkelijker te rijden. Erboven ligt de middelste corniche bij de ruige Col d'Eze en het beroemde voetpad van Nietzsche. Ik ken z'n leven en de samenvatting van zijn werken. En daar blijft het bij. Het prachtig gelegen Eze moet ik ooit nog eens gaan bezoeken. 

Voorbij kapen reed ik het prinsdom Monaco binnen. Eerder was ik er in 1976 en 1980. Ik herkende veel, ook door de jaarlijkse beelden bij de GP Formule 1. Ik parkeerde zowaar gratis in het belastingparadijs bij het stadion Louis II. Met de vouwfiets bereikte ik het paleis waar niet veel te beleven viel. Een wandeling door de exotische tuin, waar ik mijn lunch gebruikte, was boeiender.

In de stad die ook lelijke delen en gebouwen heeft, straalde wel de rijkdom, het genot, de decadentie. En dan vooral in de jachthavens. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet geimponeerd werd. Het is gewoon mijn wereld niet. Ik ging terug om met de escotheo verder te rijden.

Langs de casino's, de japanse tuin, het monument voor prinses Gracia. Ik passeerde prachtige bouwwerken in klassieke stijl, waarvan die uit de Belle Epoque mij het meeste bevallen. In de miezer was het niet leuk om buiten te vertoeven en dus reed ik maar door de straten waar Ferrari's-BMW's-Mercedessen domineerden, totdat ik de escotheo bij het Panorama en de Turbie voor avond en nacht kon parkeren. 

Dag 116 Nice (2)

Bij het opstaan zag ik dreigende wolken, maar het was nog droog. Mijn eerste gang was naar de Colline du Château, dicht bij de haven. Het is een van de mooist hooggelegen parken die ik meegemaakt heb. Het zicht is op de Baie des Anges, de daken van de oude stad en de zuidelijke Alpen. 

Terug in de stad kwam ik nog op de markt, maar ik ben niet zo'n marktganger. Gezelliger was de Quai des Etats-Unis met vele antiekzaken. 

Ik maakte met broodjes in de hand de rondtour met het treintje, ook omdat er buitjes en miezer waren. Ik genoot van de stad, die niet eens in haar mooiste tooi was. Ik weet nog dat een VK-blogger er in de oude stad een appartementje van 60m2 had, niet meer dan een bed, tafel met twee stoelen, keukenblokje en kast. Hij wilde er nooit meer weg.

In de middag koos ik uit de vele musea dat van Chagall, dat ook een bibliotheek en restaurant huisvest. De dag sloot ik af op het Place Masséna met de zeven beelden die verlicht werden.

Na Nice zou ik naar huis kunnen. Steeds vaker heb ik die gedachte, maar als ik nu doorrij naar de italiaanse kust dan is dat bijna onomkeerbaar. 

Dag 115 Nice (1)

Regen. Bijna de hele nacht getik op m'n camperbusje. De eerste regendagen sinds Barcelona, 14 dagen geleden, en Malaga, nog langer geleden. Jammer dat dat weer in grote steden, ook interessante steden gebeurt. En het kan nog wel enige dagen regenachtig blijven. De temperatuur schommelt rond de 10⁰C. Houdt ook niet over. Maar NL gaat een vorstperiode tegemoet.

Cannes in de regen is triest, dus reed ik om half tien weg. Het prachtig gelegen Juan-les-Pins, de favoriete vakantiebestemming van vriend Wim, sloeg ik maar over. In Antibes was het even droog. Aan de Promenade du Font-de-Mer was het goed toeven. De stad heeft in het verleden nogal geleden, maar het oude fort en kasteel van de Grimaldi's (prinsen van Monaco) staan er nog fier. Toen het ging regenen, vluchtte ik de kathedraal in dat een classicistische voorgevel heeft, fraaie ramen en enige kunstwerken. 

Maar de reis ging nu naar Nice, waar ik in 1976, 1980 en 1996 eerder was. Gedenkwaardig. De lezer zal denken aan de terroristische aanslag op de Promenade des Anglais. Op de Nationale Feestdag 14 juli 2016 toen wij in Vendôme waren.

Ik parkeerde bij supermarkt Carrefour, niet ver van de Vieille Ville. Het weer klaarde op. Ik passeerde het Palais Lascaris, de jezuietenkerk en de kathedraal en belandde op het gezellige Place Rossetti, waar ik een terrasje pikte om mijn plannen te overdenken bij een glas Gris des Seigneurs. 

Nog voor het donker werd ging ik langs het grote Palais de la Justice en een standbeeld van Garibaldi, die in Nice geboren is. Uiteindelijk kwam ik in de Jardin de Albert I met haar mediterrane vegetatie en vandaar in de Avenue Jean Medicin waar luxe winkels, warenhuizen en het overdekte winkelcentrum Etoile gesitueerd zijn. Daar heb ik tot half tien gewandeld, waarna ik bij de Carrefour terugkwam en iets verder voor de nacht parkeerde. Het regende inmiddels weer.

Dag 114 Cannes

Het directe contact gisterenavond na 17 dagen bij Valk heeft me goed gedaan. Iedereen vindt mijn reis heel interessant en dat komt ook door de anekdotes die ik vertel. Mijn vader was al een verteller en ik zet die traditie voort.

Het vooruitzicht was het rijden over de Corniche d'Or van St.Raphael naar Cannes over 41 km. In 1903 al aangelegd en dus eigenlijk voor het hedendaagse verkeer te smal. De enkele fietser die er rijdt, speelt met z'n leven. Onder loopt de spoorlijn, die doet denken aan een miniatuurbaan op een zolder. Links zie ik rotskammen en heuvels en rechts soms stranden aan een baai. En ik zie een eilandje met toren. Halverwege is een rode rotskaap. Bij La Napoule nog een kasteelruine. 

Mandelieu ~ kustzicht

Na een vermoeiende rit houd ik halt in Mandelieu, dat bekend is om haar milde klimaat en omgeving met mimosa's. Voor de komende dagen worden er wel buien verwacht. De plaats is aangenaam, maar als je al in zoveel kust-badplaatsen bent geweest dan word je wat blasé.

Dan maar door naar Cannes evenals Juan-les-Pins en Antibes een vermaarde kustplaats aan de Golfe Juan waar ook nog eens de eilandes Iles des Lerins liggen. Wat een weelde. (NB dat ik Antibes en haar Hotel du Cap-Eden Roc niet heb bezichtigd, is de grootste blunder van deze reis).

In de zomer is het er een heksenketel, nu was het er aangenaam toeven, zeker aan de boulevards met hun prachtige hotels, waarvan het Carlton de kroon spant. Ik kon het camperbusje voor een redelijk tarief parkeren en ging op mijn geliefde vouwfiets. Met de laptop het beste attribuut dat ik bij me heb.

Bij elkaar liggen de ND de Esperance, het Musee La Castre en de Tour du Suquet. Bij de jachthaven Pantiero liggen de luxe jachten. Godmagweten wat daar allemaal op gebeurt. Dichtbij staat het befaamde Palais des Festivals et des Congres uit 1983. De hele sfeer in de stad is mondaine. Je moet er van houden en tegenkunnen. En doorgaans ben ik zo voor comfortabele eenvoud. 

De verdere uren bracht ik door in de stad met een voorkeur voor de Boulevard de la Croisette. Maar ik verplaatste de escotheo iets buiten de bebouwde kom en gebruikte er ook een avondmaal. 

Cannes ~ Blv de la Croisette

Dag 113 St.Aygulf

Vanmorgen kon ik moeilijk op gang komen. Het zijn toch dezelfde ochtend rituelen die kunnen vervelen. Onder een bewolkte lucht vertrokken, maar het klaarde in de loop van de dag steeds meer op. Ik koos voor de D98 en niet voor de smalle kustweg met de vele villa's, overigens achter hekwerk of hagen.

Voor "ons" jacht

Tegen koffietijd was ik in St.Tropez, waar ik in 1980 met een zwangere vrouw de zomervakantie doorbracht. De plaats heeft al lang niet meer de mondaine uitstraling van decennia geleden. Natuurlijk luxe jachten en dure auto's, maar ook russen en arabieren in het straatbeeld. Ik keek wel op de menukaart voor ik een cappuccino bestelde, à la voor €3,75 nam ik er een op een terras. Ik haalde voor mezelf herinneringen op aan de late 70's, op een derde school, actief in de lokale politiek en de parochie, tennisleerling op m'n 35e en beginnend aan een jong gezin. Veel energie en ambitie.

Na het middaguur vertrok ik en passeerde Ste.Maxime. Ik reed over de kustweg, de D559. Mediterrane sfeer, afentoe tussen de villa's een blik op de Middellandse Zee met haar rotsige kust, baaitjes en kiezelstranden. 

Ik kwam terecht in St.Aygulf bij zonnig weer. Hier verbleven we in de zomer van '80 in een Valk-hotel en ook daar werd er in de auto ingebroken. Toch parkeerde ik in die omgeving en informeerde naar een kamer, maar te duur als je ook een escotheo bezit. Na wat rondrijden vond ik een geschikte plek. Daarna verkende ik de plaats en het strand. 

Op het terras van Valk raakte ik in gesprek met landgenoten: over het weer, de Olympische Spelen, NL-ers in het buitenland, de prijzen en tarieven, de akelige fransen, de verpeste Côte d'Azur. Het werd zo geanimeerd dat het tot een gezamenlijk diner kwam. Pas om 21.45 uur kwam ik in de ongeschonden escotheo.

Dag 112 Hyeres

Marseille na de spits verlaten. Langs de Calangues-kust met de inhammen en witte kliffen die hoog kunnen oplopen. Op een uitzichtspunt een halfuurtje halt gehouden. Daarna verder naar Cassis, dat ooit een schilderachtig vissersplaatsje was met kunstenaars als Dufy, Signac en Derain. 

Paul Signac

Door een pijnboomgebied en langs villa's bereikte ik rond het middaguur La Ciotat bij zonnig weer en 11⁰C. Je kunt wel in elk plaatsje stoppen. Zo typisch mediterraan-frans. Aan de kade gebruikte ik de lunch.

De A50 gaat niet door de kustplaatsen, maar richting Toulon, de oorlogshaven, die door engelsen en duitsers zwaar beschadigd werd, dus veel historische gebouwen zijn er niet te zien. 

Ik kwam na een dagtocht van 95km in Hyères, dat een van de eerste kuuroorden was aan de Blauwe Azuurkust. Ik zette de escotheo op camping Eurosurf op het schiereiland. Met de vouwfiets naar de Vieille Ville met het Place Massillon. En nog heel veel huizen uit de Belle Epoque. Oh, hier te kunnen wonen....

Hyeres ~ Vieille Ville

Dag 111 Chateau d' If

Het camperbusje al vroeg verplaatst naar de gratis parkeerplaats van een super. Daarna dook ik weer m'n bed in, waar ik doorgaans goed slaap met wat sanitaire onderbrekingen. Ik ging naar de haven om een ticket te kopen voor de vaart naar het Chateau d'If, op een van de kleinste eilandjes van de Frioul-archipel op zichtafstand van Marseille. (De aandachtige lezer weet dat ik eilanden al een halve eeuw als liefhebberij heb).

Tussen 1524 en 1531 werd het eiland bebouwd met een fort tot 28m hoog. In de 17e eeuw verbeterd door de beroemde bouwheer Vauban. Als fort stelde het niet veel voor. Het fort speelt een rol in De Graaf van Monte Cristo van Alexandere Dumas, waar Edmond Dantes 14 jaar opgesloten zat tot hij ontsnapte. Eind 19e eeuw werd de gevangenis gesloten. Het eiland werd nadien ook ontdaan van de laatste militaire vestigingen, en in 1890 officieel geopend voor publiek. Het was interessant om te bezichtigen.

De hele dag had ik gedachten om terug te keren naar Nederland. In drie dagen zou ik weer thuis kunnen zijn. In de middag voerde ik met Face Time een gesprek met het thuisfront. Dat deed me goed. In NL is het ook nog wel even winter. Niet arg aantrekkelijk.

Ik vertrok met de escotheo naar de wijken LaPlage en Sainte Anne waar het fraaie Parc Borely gesitueerd is. Ik vrolijkte helemaal op in die omgeving. In de escotheo las ik Munchen 1938 van Robert Harris uit. Een heerlijk geschreven boek, waarvan zelfs de fictie geloofwaardig is.

Dag 110 Marseille

Zondagmorgen een grote stad binnenrijden gebeurt meestal in grote rust, maar in Marseille was op de A55 langs de enorme havenwerken al heel wat verkeer. Het was wel vrij parkeren, zodat ik naar het centrum kon. Ik zette het camperbusje bij het winkelcentrum Les Terrasses. Het was zonnig weer met temperatuur die opliep naar 12⁰C.

De neo-byzantijnse Catedral de la Major is een bijzonder bouwwerk. Er was een misviering bezig, maar ik zag wel de mooie pietà. De oude 12e eeuwse kerk staat er naast. Het centrum om het Vieux Port met zijn twee forten is minder lelijk dan ik gedacht had. De haven zelf is jachthaven geworden. Zo'n beleving had ik ook met Lyon. In het Quartier du Pannier zijn steile straatjes, leuke pleintjes en fraaie 18e eeuwse gevels, waarachter je van alles mag verwachten.

Marseille ~ Vieux Port

Ook op deze zondag is het een cosmopolitische stad met veel donkere bewoners, meest uit Noord-Afrika. De stad bestaat al sinds 600 vC. De opvallend vele musea ging ik niet binnen. Via internet kan ik altijd nog de kunstwerken bekijken. Ik wandelde langs het stadhuis met een 17e eeuwse façade. 

De boulevard La Canebière is indrukwekkend. Ik had een ruime keuze uit café's waar ik met stadgids een rustig plekje op het verwarme terras zocht. Graag zou ik dat in gezelschap gedaan hebben. Ik voel het solo-zijn wel, al zo'n 100 dagen. Ik heb al zoveel gezien, dat de bijzondere prikkels wegvallen. De reis lijkt wel op een bedevaart. Er is een ultiem doel, maar er zijn ook momenten en dagen dat het op uithoudingsvermogen aankomt. 

In de basiliek St.Victor ging het mij om de crypte met sacrofagen al vanuit de 3e eeuw. Zelden zoiets gezien. Dat is dan weer een beleving die ik niet had willen missen. Ik bezocht niet de hooggelegen neo-byzantijnse ND de la Garde die op een hoge kalkrots is gelegen. Er is ook een neo-klassieke Sacre Coeur.

De andere delen van Marseille trokken me niet. Bijna de hele dag bleef ik rond de Vieux Port wandelen. En had ik de escotheo verplaatst naar het Parc Valmer. In de verte lokte het eilandje Chateau d' If.

Dag 109 Martigues

De moeilijkste routekeuze totnogtoe. In een voor mij erg bekende regio: de Provence, waar ik eerder was in 1976-1978-1980-2000-2007 (2x)-2012. Ik besloot om Nimes waar ik 2x eerder was over te slaan en naar St.Gilles te rijden. Door de Camargue, dat bekend is om zijn zoutvlakten, moerassen, duinen; bijzondere vogels en wilde paarden. 

De abdijkerk van St.Gilles is een halteplaats op de route naar Santiago de Compostela en de geboorteplaats van paus Clemens V. De drie portalen beelden het leven van Christus uit. In de benedenkerk is het graf van de heilige. Ik beklom de beroemde wenteltrap van de noordelijke toren. 

Rond het middaguur kwam ik aan de Rhône in het beroemde Arles (van Vincent van Gogh) dat ik zo goed ken. Niet ver van de romeinse Arena parkeerde ik en gebruikte met eigen etenswaren en drinken de lunch onder een bewolkte lucht bij het fraaie St.Trophime. Eigenlijk is Arles een plaats waar ik nog een dag zou willen blijven, maar ik ga liever op een zondag naar de metropool Marseille, waar ik nog nooit geweest ben.

Martigues ~ stadsbeeld

Na 14 uur koerste ik via binnenwegen zuidelijk naar Martigues. Ook nu moest ik een stad als Aix-en-Provence overslaan. In 2007 was dat een verrassende stad. Ik zette de escotheo bij het Parc de Figuerolles en verkende de stad die omgeven is door water, aan de monding van de Rhône. Het Quartier de l'Ile is met zijn kleurige huizen het sfeervolst. Daar is ook het Miroir aux Oiseaux en de St.Madeleine, qua interieur de mooiste kerk die ik op deze reis in Zuid-Frankrijk bezichtigde.

De Côte Bleue heeft aardige stranden, zoals het Plage St.Croix en de Plage de Verdon. Aan de boulevard was weer een prima camperplaats, waar Frankrijk goed in voorzien is.

Dag 108 Aigues Mortes

Al vroeg richting garage Grim Auto om beschadigd slot te laten vervangen. Kostte uren, en €92,50. Ik bleef in de garage bij het camperbusje, want er liggen zoveel kostbare zaken in. Mijn plan om langs de camping Sandaya van 2012 in Clapiers te gaan liet ik vervallen.

In de wijk Les Sablas liggen viel sportvoorzieningen en ik had gewoon zin om eens een uurtje te zwemmen en te douchen in Piscine Christine Caron. Ik gebruikte een lunch in het restaurant.

Daarna reed ik over de D66 naar de kust, naar Carnon-Plage en over de landtong tussen Etang d'Or met zijn flamingo's en de zee naar La Grande Motte, waar je niet begraven wil worden. Ik koerste over de D62 naar het historische Aigues Mortes waar kruisvaarders naar het Heilige Land vertrokken. Lezers moeten de link maar activeren. 

Aigues Mortes

Het is: terug naar de Middeleeuwen. In een vlakke omgeving met strandmeren en moerassen. De vroegere haven is al lang verzand. In de zon wandelde ik opnieuw door het stadje, zoals op 17 mei 2007. Ik bezocht het centrum voor nationale monumenten en vertoefde lang op een terrasje aan de Place Louis le Saint.

Ik had niet veel zin om verder te rijden en al gezien dat buiten de indrukwekkende stadsmuren er een grote camperplaats was. Ik kon nog lang buiten (met trui) in het zonnetje zitten. En de verdere uren besteedde ik aan internetten, bloggen en lezen in Sapiens van Harari.

Dag 107 Montpellier

Over de D612 reed ik de lange, smalle kuststrook tussen het Etang de Thau en de Middellandse Zee. Het was goed weer, wisselend zonnig en de temperatuur oplopend tot 11⁰C. Sète is een vissersplaats met kadehuizen in pastelkleuren, beetje italiaans, en telt een wirwar aan bruggen en kanalen. Ik reed omhoog naar de Mont St.Clair en de Cimetière Marin om er het graf van de dichter Paul Valéry te bezoeken. Ik heb nog maar weinig begraafplaatsen bezocht.

De kust is heel grillig met een landtong, stranden, binnenmeren, zoutmeertjes, moerassen en heel veel vogels, w.o. flamingo's, wel de mooiste vogels om te zien.

Ik wilde wel voor het middaguur in Montpellier zijn, waar ik zulke goede herinneringen aan heb. Bezocht met vrienden op 22 oktober 2007 en later met Anita in de herfst van 2012. Ik houd van steden en Montpellier staat hoog genoteerd. Een levendige stad met heel veel jongeren, w.o. studenten. 

Montpellier in 2007

Ik parkeerde bij het Parc Montcalm met haar leuke, grote witte beelden van knaagdieren. De vouwfiets uitgeladen en naar de binnenstad gereden. Naar het ovale Place de la Comédie met operagebouw en fontein. 

Mijn wandeling door de stad was een "feest van herkenning" door de straten met haar monumentale hôtels, over de sfeervolle pleinen, naar de kathedraal St.Pierre, dat tamelijk eenvoudig is na alles wat ik gezien heb. In de studentenwijk gebruikte ik de lunch.

Natuurlijk moest ik de Promenade du Peyrou bewandelen, vanwege de watertoren, het standbeeld van Louis XIV en triomfboog en het zicht op het aquaduct en omgeving. 

Een groot deel van de middag bracht ik door in het Musée Fabre met tal van topstukken, verrassend veel van schilders uit de Lage Landen. Maar ik wilde de verdere uren in die heerlijke stad doorbrengen. Een uurtje was ik in de bibliotheek, en daarna in het grote winkelcentrum waar ik een pizza als avondmaaltijd consumeerde.

Terug bij de escotheo bleek er aan het slot van de schuifdeur gerommeld te zijn. Ik moest er via de cabinedeur naar binnengaan. Zo werd een leuke dag toch nog verknald. Ook door het falen van Sven Kramer op de 10km. Morgen eerst maar naar een garage.

Dag 106 Cap d'Agde

Het was vandaag een tocht door een bekend gebied uit de 90-er jaren. De toename aan bebouwing is eigenlijk de grootste verandering. Het is een regio met binnenmeren en een zandige kust, waar vakantieoorden zijn gesitueerd. 

Roquefort in de Corbière

Ook een wijngebied van de Corbière, zoals ik bij het passeren van het dorp Roquefort merkte. Echt zo'n karakteristiek frans plaatsje. Daarna reed ik door een natuurgebied waar wilde dieren verblijven, maar ik zag er geen. Bij voorkeur rijd ik op gemak over de provinciale wegen. In Narbonne was ik al eens geweest en sloeg ik over.

Het gebied om L'Hospitalet is liefelijk. Het is een oud kalkgebied met groene meertjes. Volkomen verlaten op deze bewolkte dag. Rond lunchtijd kwam ik bij de badplaatsen Valras en Serignan, maar ik zette de escotheo neer in bergdorp Portiragnes waar we in 1995 een zomervakantie doorbrachten op camping La Dragonière. Ik heb daar toen serieus onderzocht om een zomerhuis voor fl 125.000 te kopen. Het plaatsje Vias is een vakantiecentrum. Een tennismaatje liet er zijn caravan een jaar lang op een camping staan. Het gebied puilt uit van de campings. Het Canal du Midi is leuk om langs te rijden.

Bezig met de barbecue

Onze kinderen vermaakten zich prima. Op de camping met zwemmen, chillen (bestond toen als woord nog niet), tafeltennis, tennis, 's avonds met entertainment en in de discotheek. We hadden een leuk contact met een gezin uit Ewijk. Ik zag dat ons houten zomerhuisje er nog stond. En at wat in het restaurant. 

Langs de D612 reed ik in de middag voorbij de rivier Herault door naar Cap d'Agde, ooit in de 70's ontworpen als urbanisatie. Een gezellig plaatsje met een grote jachthaven en overvloed aan horeca en winkelstraatjes. Veel rustiger dan in de zomer natuurlijk, maar voor mij aangenaam. 

Niet ver van de haven ging ik tussen andere campers staan, die er 48 uur tegen een redelijk tarief mogen verblijven en van faciliteiten gebruik maken. Ik sprak er met wat landgenoten. En ging pas laat het camperbusje in.

Dag 105 Port Leucate

Een zonnige dag. Ik ontbeet omstreeks half negen buiten de escotheo. Grote steden als Narbonne en Beziers heb ik al in 93-94 bezocht. Over de D914 kwam ik eerst in Elne dat een romaans-gotische kathedraal heeft met een strenge uitstraling. De kruisgang is vaak bewonderd.  Verder naar Perpignan, waar ik op de citadel het Paleis van de Koningen van Mallorca wilde bezichtigen. 

Perpignan ~ Palais des Rois Majorque

Ik heb iets met Mallorca waar ik diverse keren ben geweest en ken de geschiedenis van het eiland bijna uit mijn hoofd. Geen eiland heb ik zo goed verkend. Ook de kathedraal St.Jean is door een koning geinitieerd. De ernaast gelegen kapel ging ik ook binnen. Daarna wandelde ik rond het middaguur naar de St.Jacques bij het Mirandapark. Heel sfeervol was het Place de la Loge, dat met rose platen bekleed is. Stadhuis en Loge zijn monumentaal, maar kunnen minder bekoren dan de meeste ayuntamientes van Spanje.

Salses ~ Chateau

Halverwege de middag vervolgde ik over de D900 zonder duidelijk einddoel. Maar ik moest wel halthouden bij het indrukwekkende kasteel van Salses in natuur- en baksteen. Daarna naar de kust, naar Le Barcarès en Port Leucate tussen het grote binnenmeer en de zee. Ik had nog wel een uur door kunnen rijden, maar zag een prima overnachtingslokatie waar meer campers stonden. 

Dag 104 Argeles-sur-Mer

Een kleine inzinking. Had nergens zin in, hetgeen zelden voorkomt. Voel me ook niet optimaal. Maar Girona verlaten en gereden naar het aloude Empurias aan de kust dat nog kasteel en stadsmuren heeft. Maar ik was meer gericht op het bijzondere Empuriabrava met z'n vele kanalen. Wat een bijzonder gebied is dat, zeker in het vaarseizoen. Ik gebruikte er in mijn escotheo op een mooie zichtlokatie de lunch.

Empuriabrava

Daarna door het natuurgebied van Els Estanys weer naar de rotsige en baaiige kust gereden met favoriete kampeerplaatsen. Bij Portbou-Cerbere passeerde ik de spaans-franse grens. En was na bijna 100 dagen weer terug in Frankrijk. Ik ken het inmiddels vrij goed en ga steden en streken op weg naar Italië, die ik al eens bezocht heb , grotendeels overslaan, hoewel....

Over de D914 na Banyuls en Coullioure -ooit vermaard kunstenaarsdorp- kwam ik aan op een kleine camping in Argeles-sur-Mer die me door plaatsgenoot HdV was aanbevolen. Ik moest zelf de betaling regelen, want beheer was er niet. De plaats heeft een aardig centrum en mooie kloosterhof. Ik verbleef een tijd in de bibliotheek. Het was buiten wisselend bewolkt-zonnig en 9⁰C.

De verdere uren bracht ik met liefhebberijen door. Mijn kleine inzinking was al weer overwonnen.

Dag 103 Girona (2)

Eindelijk weer eens een zondag in een grote stad. Wel eerst in de escotheo Sven Kramer zijn derde gouden medaille op de 5000m zien binnenhalen. Wat een fenomeen! Zondag, dan hoort daar een bezoek aan de kathedraal Sa.Maria in vol bedrijf bij. Nog maar 20% van de spanjaarden is kerkelijk. De kathedraal torent boven alles uit. De kerk is gotisch, de gevel barok met veel beelden. Gelukkig kon ik in de romaanse kloostergang wandelen. De schatkamer sloeg ik over.

Girona ~ Sa.Maria

Ik kwam buiten in het zonnetje bij 11⁰C. En liep de joodse wijk El Call binnen. Een sfeervol stadsdeel met smalle steegjes, karaktervolle woningen en oude trappen die naar pleintjes leiden. Het Palacio Agullana is het mooiste gebouw.

Met he gezin heb ik in 1993 de stadsmuur afgelopen via de Passeig Arquelogic. Goed panorama over stad & land en stevige torens. In de stad was het rustig en over de Rambla flaneerden families, hetgeen al eeuwen gebeurt. Er zijn wel parkjes waar ook ontmoetingen zijn.

Ik keerde terug naar het camperbusje om via de schotel naar Ajax-FC Twente te kijken. Ik ben een kritische supporter. Zelden speelt mijn favoriete club sprankelend, terwijl de concurrentie met "schijtbakkenvoetbal" de puntjes binnensprokkelt. Zo word je kampioen in Nederland. Ajax won moeizaam met 2-1. De CF Girona verloor met 1-0 van Sevilla, maar staat tamelijk veilig op de 9e plaats in LaLiga.

Ik ging daarna nog de stad in met laptop, gids en boek en koos voor een binnenplek in café Ultonia. Je ziet aan alles dat spanjaarden van het horeca-leven houden. Ze eten & drinken, converseren minder druk dan italianen. Mannen zijn minder macho. Een knap volk is het niet. 

Ik koos voor een makkelijke maaltijd. In de escotheo was het behaaglijk. Morgen verlaat ik Spanje na 57 dagen. 

Dag 102 Girona (1)

Tot het middaguur bleef ik op de camping om allerlei werkzaamheden te verrichten: cleanen van mezelf en het camperbusje en vers water tappen. Daarna reed ik door Tossa langs de Costa Brava met haar vele baaitjes en kleine stranden. 

Cala Salions

In 1993 en 1994 waren we met het gezin aan deze kust. In Giverola met onze buren het gezin Van O. uit Stekene. De urbanisatie is nog altijd grotendeels in handen van zwitserse hotelketens; je kunt het niet zomaar binnengaan. 

Wij hadden onze domicilie in Cala Salions, waar we een appartement met groot balkon hadden gehuurd van een vriendin. Het ligt in een soort kloof met hellende straten, maar ook een vlak deel waar tennisbaan en discotheek gesitueerd zijn.

Ik daalde af en herkende nog veel. Er was wat bijgebouwd en gerenoveerd. Het strandje met de boten was bij deze zonnige 8⁰C verlaten, in de zee dreef het grote vlot. Aan "ons" appartement viel niet veel te zien. Ik maakte foto's en vertrok weer.

Over de slingerweg naar Canyet en S.Feliu Guixols, waar we ook wel kwamen en ik nu aan de boulevard pauzeerde. Aan en rond de jachthaven is het een gezellig plaatsje. 

Girona aan de Oñar

Via de C-65 vervolgde ik halverwege de middag naar de grote stad Girona, waar ik op 19 juli 1993 al erg door werd gecharmeerd. Haar ligging aan de rechteroever van Oñar is prachtig. Ik kon de escotheo goed kwijt bij de universiteit en het stadion. De stad telt opvallend veel sportaccommodaties. Ik fietste naar het stadscentrum S.Narcis. 

Na het vlugge bezoek aan de S.Felix met gotische klokketoren en de S.Pedro met ook al een klokketoren en mooie kloostergang liep ik de Baños Arabes binnen in mudejarstijl. Ik houd van deze echt spaans-catalaanse stad. 

Dag 101 Vic-Tossa

Sinds een maand een recordafstand van 155km van Barcelona-Vic-Tossa de Mar. En het was ook nog koud, zo tussen de 6-8⁰C, meest zonnig. 

Vic ~ Placa Major

Ik reed door het  bergachtige achterland van Barcelona. De eerste stop via de C-17 was kort in Granollers aan de Passejada. Ik dronk koffie bij het S.Miquel del Faj-klooster. Maar Vic was het middagdoel. Een bezienswaardige plaats. Ik reed over de Pont Queralt al meteen tegen de oude kathedraal Sant Pere Apostol met zijn bijbelse muurschilderingen aan. Ook in deze stad weer overblijfselen uit de Romeinse Tijd. De Romeinen hebben meer dan ik besefte in Spanje de dienst uitgemaakt. Enige keizers kwamen er ook vandaan.

Ik wandel altijd graag op Placa Major's -alle naamgeving is trouwens catalaans-. Parochiekerken hebben hier vaak een fraai portaal in een strakke gevel. De kloosters kunnen interessant zijn, maar niet alles valt te bezoeken. Vic maakte een plezierige indruk, maar het was er koud.

Tossa de Mar ~ Castello

Terug naar de kust -Motaro, Callela en Lloret sloeg ik over- maar Tossa de Mar is een plaats met fijne herinneringen uit 1993 en 1994. We kwamen er als gezin graag op vele avonden, in de omgeving van het kasteel. Het was in deze tijd van het jaar en bij deze temperatuur, hoewel zonnig, een andere ambiance. Ik wandelde door de straatjes en over de boulevard. 

Ik zette de escotheo omstreeks half zes bij camping Cala Llevado waar het tamelijk rustig was. 

Dag 100 regio Barcelona

De honderdste reisdag die op 1 november begonnen is. De escotheo heeft 7370km afgelegd. Ik maakte 59 zonnige dagen mee en slechts 7 regendagen; de andere dagen waren wisselend bewolkt-zonnig. Twee keer heb ik de politie aan de deur gehad en moest ik verkassen en twee keer had ik pech (aanrijding en motorstoring). 

Op 14 dagen heb ik directe ontmoetingen met anderen gehad; de overige 86 dagen bracht ik praktisch solo door. Slechts afentoe maakte ik van campings gebruik vanwege de mogelijkheid om te douchen en de was te doen. Meestal overnacht ik in een bewoonde omgeving. 

Het doel blijft nog altijd een jaar lang vol te houden. Globale route: langs de MZ-kust van Frankrijk en Italië en de Adriatische kust, door de Balkan, naar Griekenland, Oost-Europa, Midden-Europa, de Baltische staten, Scandinavië, Duitsland, en weer thuis. Ik lig aardig op schema, al zullen er grotere trajecten gaan volgen. 

Ik heb goede contacten via de schotelverbinding met Nederland en kan steeds prima internetten. Zonnepanelen zorgen voor electriciteit. En ik rijd en kook op gas. 

Gisterenmiddag en -avond heb ik via de metro in Barcelona rondgewandeld. Voor mij een bekende stad. Natuurlijk moest ik naar de Ramblas, waar op 18 augustus een vreselijke aanslag plaatsvond door een idioot met een busje, waarbij 13 doden en honderden gewonden te betreuren waren. Er is een gedenkmonumentje geplaatst. De binnenstad wemelt van de politie en militairen.

Ik zag alle bekende bezienswaardigheden: kathedraal Sa. Eulalia, Sa.Maria del Mar, Deputacion Provincial, bisschopelijk paleis, Ayuntamiento, Palacio Real Mayor, Salon del Tinell, Sagrada Familia, La Lonja; de parken en pleinen, niet meer de Montjuich waar in 1993 in de auto werd ingebroken, niet meer de wijk Pedralbes met Parc Guell en ook de hoge Tibidabo niet meer. En ook de vele musea sloeg ik over. Ik genoot met volle teugen en at bij een McDonalds. Pas laat was ik terug bij de escotheo. 

Monastir de Montserrat

Vandaag maakte ik bij redelijk weer een rondtour door de regio. Om en door het gebergte en nationale park del Collserola. Wegen met veel verkeer. Ik kwam in het indrukwekkende klooster van Montserrat, waar ik niet eerder was geweest. Op de terugweg deed ik Terrassa aan waar een vermaard hockeycomplex is. En tenslotte keerde ik pas in de avonduren via Cerdanyola terug aan de kust, bij het strand van Barcelona. Een welbestede dag.

Dag 099 Barcelona

Het was bij het wakker worden zonnig weer. In de escotheo kan ik goed verwarmen in de koude nachten. Ik kook en verwarm op gas. In Tarragona wilde ik niet blijven. De dagbestemming werd het noordelijke Barcelona. Ik zag onderweg op menige lokatie nog resten uit de Romeinse Tijd, zoals een lang aquaduct van keizer Trajanus en bij Centcelles; Arco de Bara heeft de mooiste triomfboog van Spanje. 

Bij Tamarit passeerde ik een middeleeuws kasteel. Ik zette koers naar het schilderachtige Vilanova i Geltru aan de kust. Je merkte aan alles dat er een grote metropool ging naderen. In deze regio waren veel lelijke woonoorden, wel tussen het eeuwige mediterrane groen en nooit ver van het gebergte, waar het voor stadsbewoners in hete perioden goed toeven moet zijn. Vilanova heeft een kasteel, dat museum is en een mooi plein waar ik pauzeerde.

Verder naar het bekende toeristenoord Sitges, waar ik al eens op 25 mei 2001 was. Ik reed met genoegen langs de mooie villa's aan de boulevard. De C-32 voerde dicht langs het bergachtige Garraf om rond het middaguur uit te komen in Castelldefels, dat een klassiek ayuntament heeft.

Ik weet nog uit 2001 dat we de Delta de Llobregat bezochten. Daar heb ik met Peter het meest kritische gesprek gevoerd. Hij was een goede reisgenoot en vaak klankbord voor mijn problemen, ervaringen, plannen, maar hij had een ergerlijke ego en was een vervelende materialist. 

En daarna reed ik de voorsteden van Barcelona in, zoals El Prat met haar prachtig stadhuis en Corbera met een cluniacenzer abdij. Ik kon het camperbusje kwijt bij het Parc de Can Mercader en nam de metro naar de binnenstad. In Barcelona ben ik vier keer geweest; de eerste twee keer in 1993 en 1994 met het jonge gezin, daarna rond het millennium. Een boeiende stad!

Dag 098 Tarragona

Vanmorgen maakte ik geen haast om te vertrekken. Buiten was het kil en regenachtig en zo zou dat deze dag blijven. Een tocht door het binnenland, dat met de serra's best bergachtig is, lokte ook al niet. Dan maar naar de kust.

Ik meed de drukke tolweg de A7 en manoeuvreerde naar binnenwegen. Het is dat de vegetatie nog groen is, want de bebouwing is vreselijk. De muziek uit de CD was ook te klassiek en ik zette nederlandstalige liedjes op. 

Plaatsen als Miami Platja, Cambrils, Salou liggen aan stranden en bezitten overdadig veel horeca en attracties, maar behalve een lunchpauze aan de boulevard konden ze me niet "vasthouden". Ik ben niet blasé of overgecultiveerd, maar ik wil daar gewoon niet verblijven. Het voegt niets toe aan mijn leven, laat staan aan mijn geluk.

          Tarragona ~ stadsdeel aan de kust

Dan reed ik over de C-318 na Ferrari Park en Port Aventura Tarragona in, een heel oude stad al uit de Romeinse Tijd met nu 130.000 inwoners. Ik parkeerde bij een Carrefour. En deed meteen ook maar wat boodschappen. Al vrij snel kwam ik in wijken met archeologische resten -een lange muur met vijf poorten- en bij het amfitheater.

Ik ben nog niet verzadigd met kathedralen. Het regende dus was een bezoek aan de kathedraal bijna een noodzakelijkheid. Het is in bouwstijlen nog romaans en gotisch. Binnen viel er veel te zien aan schilderijen en beeldhouwwerk, maar de euforie van Sevilla en Granada beleefde ik niet.

Het regende nog altijd, dus was mijn volgende doel het Palacio del Rey en het aangrenzende Museo Arqueologico. De pinacotheek had interessante stukken, maar de romeinse vondsten ken ik inmiddels wel. De mozaieken zijn nog wel het verwonderen waard. De Rambla Nova zou bij mooi weer een heerlijke wandelpromenade zijn geweest.

Gelukkig werd het droog en kon ik met de vouwfiets wandelend over de Balcon en Passeig Maritim de Barri del Serrallo in, een havenwijk, dat altijd wel kleurrijk is. Enige avonduren bracht ik door in het warenhuis El Corte Ingles, waar ik ook een vismenu consumeerde.

Eigenlijk heb ik nooit moeite met de avonden in het camperbusje. Het heeft iets intiems en ik weet me altijd goed te vermaken. Eenvoudig leven heeft mijn voorkeur, zij het niet iedere dag...

Dag 097 Tortosa

Na douche en ontbijt en koffie (zonder likeur) heb ik hartelijk afscheid genomen van R&Y. Ik gaf hen drie boeken. Hun gastvrijheid was ongekend, zeker voor nederlanders. 

Het was buiig weer. Gisteren verzoop de voetbalderbij Espagnol-Barcelona in de catalaanse hoofdstad. Ik reed over de N340 en E15 langs Benicarlo, Vinaroz en S.Carles waar ik meerdere keren geweest was. De bergdorpen S.Mateu en Morella en het natuurpark Benifassa liet ik links liggen en ook de eerder bezochte monding van de Ebro met zijn rijstvelden, flamingo's en andere vogels reed ik voorbij. Bekende dorpen en regio waar ik met dit weer niet hoefde uit te stappen. 

Ik was in Catalonië. De 75km waren al voor het middaguur afgelegd. Na het schilderachtige Amposta bereikte ik Tortosa aan de Ebro, waar het maar 8⁰C was en niet meer dan 11⁰C zou worden. Een dieptepunt qua temperatuur, maar een hoogtepunt qua bezienswaardigheden. Ik parkeerde bij het Parque Teodoro Gonzales.

Tortosa ~ stadsbeeld

De stad wordt het meest gefotografeerd met de verlichting op avonden. Het is een oude stad in bruine kleuren, met stadsmuren, poorten, torens, smalle straten en onmogelijke trappen. De snelstromende Ebro wordt door vele bruggen overspannen. Ik kon met mijn vouwfiets lastig door de stad rijden. 

Aan de kathedraal Sa.Maria is eeuwenlang gebouwd en vertoont dan ook diverse bouwstijlen. Een classicistische gevel, een door zuilen en spitsbogen indrukwekkend interieur, een prachtig koor en hoofdaltaar. Het Palacio Episcopal mag er ook zijn met binnenhof, galerijen en mooie trap.

In café Carpe Diem bestudeerde ik bij de lunch plattegrond en stadsgids. De Avancades de S.Joan is een ruine. Vanaf de Torre de Tubal had ik een goed overzicht. Tortosa is een zeer compacte stad. Gelukkig ook met wat parken en een botanische tuin. 

Vanwege het weer ging ik het Archivo Municipal in het voormalige klooster binnen. De Lonja (markthal) bezocht ik omstreeks 15 uur; het was er rustig, zodat ik kon kijken naar de eigenaardige architectuur met een rechthoekig grondplan en grote arcaden.

Voor de overnachtingsplek koos ik voor het Estadio Municipal op de linkeroever van de Ebro. De stad was 's avonds fraai verlicht, maar het was weer om binnen te internetten, lezen en wat televisie te kijken.

Dag 096 bij R&Y

Buiten regende het en wat verder in het binnenland sneeuwde het zelfs. Ik zag op internet dat het t/m dinsdag slecht, regenachtig weer is. Ook in Marbella en Albufeira -om maar eens wat te noemen- is het voorlopig matig weer. Ik kon genieten van de gastvrijheid van R&Y. Zij ontvangen eigenlijk nooit gasten, behoudens een broer en schoonzus van Yolanda. Hun bestaan is geisoleerd en dat vinden ze prima. 

Het contact werd op deze dag persoonlijker, hoewel Yolanda gereserveerd bleef. Zij blijkt wat engelse lessen te geven en vertalingen te maken. Met Richard besprak ik tal van thema's: leven in Spanje, rondreizen in Europa, klimaatverandering, islamisering, Europese Unie, kwestie Gibraltar, enz. We speelden ook anderhalf uur tennis. In de zomer verhuurt hij de baan. Van golfen houdt hij niet. 

In de 90's beheerde Peter o.a. zijn vermogen en zorgde voor flinke winsten, waarvan hij 15% in zijn zak mocht steken. Ik weet dat Peter dat deed voor vijf miljonairs. Het was zijn dagtaak. In deze eeuw zorgde de crisis voor een omslag; hij teerde zwaar in op zijn vermogen. Ging handelen in motoren en scooters, totdat hij in conflict kwam met zijn duitse partner. 

Bij Calig ~ Finca Jasmin

Richard richtte de finca in, kon gaan rentenieren, maar heeft met Yolanda wel inkomsten verkregen. Hun doelstelling is zelfvoorziening, waar ze goed in slagen. Zonnepanelen en een windmolen zorgen voor electriciteit, een bron levert goed drinkwater; zij hebben een moestuin en kassen voor groenten en fruit; een boomgaard met olijf- en citrusbomen, waar een pachter voor zorgt. Alleen zuivel halen ze uit Calig. Ik zag hoe Yolanda een fraai bloemstuk voor een bruiloft vervaardigde.

Aan het einde van de dag verscheen onverwacht de garagehouder met de escotheo. Het mankement was de injector voor de gastank. De kosten vielen mee en ik ben verzekerd. Ik nodigde R&Y uit om in een restaurant voor mijn rekening te gaan eten, maar daar hadden ze geen behoefte aan. Wij maakten zelf een spaanse maaltijd.

Ik kon nog een nacht blijven, met het vooruitzicht van weer veel drank bij schaakpartijtjes, want hij is duidelijk een alcoholist. Ik koos voor dat scenario, zij het met minder alcoholica. Een soort B&B met goed bed en heerlijk ontbijt. 

Dag 095 Calig

Het achterland van kustplaats Peniscola is het Maestrazgo-gebergte. Het was een regenachtige dag met een maximum van 13⁰C. Ik reed eerst naar het dorpje Calig waar Peter in 2000 dacht een groot stuk landbouwgrond (finca) te kopen voor €25.000-, samen met een nederlandse kennis en met mij. Het was een mooi, glooiend terrein met nog olijf- en citrusbomen. Het nabije dorpje stelde niks voor. Uiteindelijk ging het niet door, omdat het perceel te afgelegen was. 

Richard kocht het wel en liet er een fraai buitenhuis met zwembad en tennisbaan bouwen. Ik belde aan, stelde me na 17 jaar weer voor en werd uitgenodigd om binnen te komen. De conversatie vlotte. Het ging veel over Peter, waar geen contact meer mee was, en over Richard's en Yolanda's -zestigers- wijze van leven. Zij konden goed zo afgelegen wonen, hadden veel werk gemaakt van tuinieren, maakten en verkochten bloemstukken voor bijzondere gelegenheden. 

Na de lunch speelden we een partijtje tennis en dronken witte wijn in de veranda. Heel leuk was het om na drie maanden weer eens voluit te kunnen lachen om zijn amsterdamse humor.

Bij mijn vervolg richting S.Mateu kreeg ik voor het eerst motorpech. De escotheo begaf het en ik moest hem aan de kant van de weg zetten. Gelukkig had ik het mobiele nummer van Richard, die mij na een uur met zijn auto ophaalde. Zijn onderzoek naar de problemen leverde niet veel op, waarna we het camperbusje naar een garage in Calig sleepten. Zijn goede spaans was een uitkomst. 

Hij was zo vriendelijk om me overnachting aan te bieden. Na de maaltijd speelden we 's avonds twee partijtjes schaak -een nederlaag en een remise- en keken naar zijn verzameling schaakspellen. De introverte en mooie Yolanda deed nauwelijks mee aan de gesprekken en zat bij de open haard een boek te lezen. Na koffie met likeur, een fles rode wijn, en twee glazen cognac bij het schaken ging ik om een uur aangeschoten naar bed. In tijden heb ik niet zo diep geslapen.

Dag 094 Peniscola

Bij redelijk weer vertrokken uit Castellon. Aanvankelijk langs de kust, door Benicasim en Orpesa, dat ik nog kende van zondag 20 mei 2001. Badplaatsen zonder veel charme. Wij wandelden destijds over de boulevard, langs de rotskust naar de vuurtoren; op een terras kwamen we na het bezoek aan Valencia eindelijk wat tot rust, want het programma was voor die dag eigenlijk overladen.

Nu reed ik op m'n gemak en koos voor een bezoek aan het nationale park del Desert. Een fraai stukje natuur waar ik de escotheo langdurig op een fraai uitzichtspunt parkeerde en er een heerlijke omelet verorberde. 

Na het dorp Cabanes kwam ik weer op een provinciale weg door het heuvelachtige landschap. Aan de kust ligt de Serra d'Irta. Langs het vliegveld naar Torreblanca. Alcala de Xivert was eindelijk weer eens de moeite waard door haar ligging en dorpskerk. Minder aandacht had ik voor S.Magdalena, want Peniscola aan de kust trok als een magneet.

Ik heb daar gedenkwaardige dagen-weken-vakanties doorgebracht. Een vriend en ex-collega wilde er een huis bouwen, nadat hij alle schepen in NL achter zich had verbrand. Hij smokkelde deviezen uit Luxemburg, maar kon met zijn geld niet veel, want makelaar en aannemer trokken hem een poot uit. We emailden veel en hij was soms ten einde raad. 

Ik ging enige keren solo naar hem, maar in 2002 ook met mijn vrouw. Ik schilderde de lange muren om zijn huurhuis en mijn vrouw cleande het huis. Maar zijn egoisme en egocentriciteit verpestte elk contact. Toen hij me ook nog eens teveel voor zijn afgebeulde auto liet betalen -de deal was via email geregeld- betekende dat het einde van bijna 30 jaar vriendschap. 

Peniscola ~ Lloma Bella 14

Ik wist in Peniscola nog goed de weg en vond een uitstekende plek op camping Ferrer. Ik bezocht de urbanisatie Lloma Bella waar hij zijn huis had, want sinds enige jaren woont hij over de grens bij Venlo. Ik informeerde bij de huidige bewoner die mij doorverwees naar een duitser waar hij veel contact mee had en handelde. Toen ik mij voorstelde, wilde hij maar al te graag zijn relaas doen over die verdammte Peter. Dat is een apart verhaal. 

De avonduren bracht ik door op het schilderachtige schiereiland, waar vele souvenirwinkeltjes, boetieks, eettentjes en café's zijn.