Dag 180 Mostar-Zaton

Op deze prachtige zaterdag werd het reisdoel Mostar, maar eerst moest ik afscheid nemen van Peter. Hij reageerde nogal koel, maar ik zei mijn eigen plan te willen trekken, anders had ik wel een reisgenoot/reisgenote meegenomen. Hij ging op zondag door richting Dubrovnik. En dat was ook mijn plan, maar ik meldde het niet.

De route naar Mostar was weer uitstekend en de landschappen varieerden. Ik hield even halt bij een burcht en maakte foto's bij de meertjes van Peračko Blato. Prachtig gelegen. Ploče is een plaats in een waterrijk en agrarisch gebied van de Neretva-delta. Zichtbaar is vooral de wijnbouw. Ik passeerde de grens naar Bosnië y Hercegovina. 

Over de E65 kwam ik in Medugorje, dat voor mij een onbekend katholiek bedevaartsoord is. De nieuwe kerk stelde niet veel voor, elders was openlucht-accommodatie; het meest opvallend waren de 20 cabines voor biechthoren. Alles fictie, maar de mens is er gevoelig voor. 

Ik koos voor het bezoeken van Blagaj, dat in een vallei ligt met aan het einde een hoge rotspartij, waar een klooster is gesitueerd. Ik bezocht het, maar het viel tegen. De directe omgeving met snelstromend water en rotsen was mooier. In een aanliggende restaurant lunchte ik forel met witte wijn. De dalmatische wijnen mogen er zijn.

Mostar ~ Stari Most (eigen foto)

Niet veel verder ligt het bekende Mostar, dat sinds 1995 in een kroatisch (katholiek) en hercogovinees (moslim) deel is verdeeld. De oude stad met de Stari Most (= oude brug) is hersteld, al zie je nog panden met oorlogsschade; de stad staat op de UNESCO-erfgoedlijst. 

Smalle straatjes, geplaveid met gladde ronde steentjes, en vele winkeltjes bepalen het sfeerbeeld. Ik keek in een moskee, die ooit ook een dag per week door joden mocht worden gebruikt. Ik bezichtigde het Oude Turkse Huis en vertoefde lange tijd op de brug. Duikers haalden geld op om te springen, maar ze hadden kennelijk nog te weinig om naar beneden te vallen. Ik wilde er niet op wachten.

Het was erg warm toen ik de stad om 16 uur verliet. Ik had gehoord over de lange files bij Neum, dat een corridor is naar de Adriatische kust. En koos dus voor de E73 en daarna over slechte binnenwegen, totdat het hopeloos werd. Het gebergte is eentonig, maar de plaatsjes blijven verwonderen om hun vaak prachtige ligging. Ik kon niet om Neum heen. Best een grote plaats met veel hotels, maar het is niet geschikt als havenplaats. Het camperbusje werd bij de grens grondig onderzocht. Al-met-al twintig minuten. 

Tegen 20 uur ging ik in Zaton op een lege plaats staan met uitzicht op de zee en voor het eerst zonder huizen of andere kampeervoertuigen in de directe omgeving. De zon ging schitterend onder. Ik was moe van de warmte en de indrukken en koos voor vroeg slapen.