Na onrustige nacht bij flauw zonnetje het camperbusje verlaten. Na de spits -wanneer is die er niet in Napels- door de stad over brede via's gereden naar de wijk Mergellina waar ik geluk had met het vinden van een parkeerplaats. Ik maakte een heerlijke ochtendwandeling over de Lungomare naar de Fontana del Sebeto. Ik kan niet genoeg krijgen van beelden en fonteinen. Op een terrasje genoot ik van een cappucciono en de rose Gazetto della Sport met chauvinistisch geschrijf over AS Roma en Juventus. Zo goed is inmiddels mijn italiaans wel...
Ik reed in de escotheo verder over de kustweg naar de wijk Posilippo, die helaas verpest is door de hoogbouw, maar nog altijd fraaie hotels heeft (Bagno Elena, Villa Donna Anna), veel (verscholen) villa's telt, uitzichten biedt en strand bezit.
Villa Volpicelli
Wat te denken van het geschonden Palazzo Donn'Anna waar moordadige dingen zijn gebeurd. Veel villa's zijn in gele en bruine kleuren, waarschijnlijk tufsteen. Ik reed langzaam langs de Villa Mazzarella, stopte bij de Gelateria Bilancione om een ijscoupe ipv lunch te consumeren en verder langs Villa Vittoria waar een chic gezelschap een trouwpartij had.
De Via Ferdinando Russo is de Torenlaan van Napels met de ene villa na de andere, allen in een eigen stijl en kleur, maar ook allen omheind en zwaar beveiligd. Tenslotte bereikte ik al in de middag bij de baai Villa Volpicelli. De omgeving in bloemenpracht is sfeervol en gezellig met bars, terrasjes, winkeltjes.
Marechiaro
Ik liep nog wat verder de visserswijk Marechiaro in. In Villa Rosebery dat nu presidentieel buitenverblijf is, deed in 1946 Victor Emmanuel III afstand van de troon. Na al dit fraais vervolgde ik zonder einddoel. Langs de resten van Palazzo degli Spiriti, het archeologische Pausilypon in een park, naar het Parco Virgiliano waar ik erg genoot van het uitzicht over Napels, de Vesuvius, kaap Sorrento en beneden het eilandje Nisida.
Weer verder aan het einde van de lange middag hield ik halt bij de Grot van Sejanus, ook weer een romeins overblijfsel. In groot contrast snelde ik langs het industriegebied Bagnoli in de regio van Campi Flegrei, een oud-vulkanisch gebied waar in september 2017 nog velerlei seismische bevingen hebben plaatsgevonden.
Het is de westelijke rand van de Campanische laagvlakte. In het centrum van dit gebied ligt het stadje Pozzuoli. Het grootste gedeelte van de caldera ligt onder water in de Baai van Napels. Op de westelijke rand zijn het stadje Baia en Capo Miseno gelegen. De Monte Nuovo is pas 400 jaar oud. Wat gaat daar allemaal nog gebeuren?
Tegen mijn gewoonte in koerste ik in de vroege avond nog verder, kwam ergens uit bij Castello Monteleone en stationeerde me uiteindelijk op de Corso Campano in Averso, waar ik mezelf een maaltijd bereidde, de satelliet-tv aanzette en al vroeg ging slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten