Vanmorgen vertrok ik na de spits door de regio Veneto, een mooie streek in het noordoosten van Italië, waar ik me 55 dagen lang uitstekend heb vermaakt, want dat is toch een belangrijk doel van een soloreis van een jaar. Het is een vlak landschap, waar de slanke torens van de dorpen en steden merktekens zijn. Het gaat over in heuvelland, zoals de Colli Euganei, waar warmwaterbronnen zijn.
Ik zag stadsmuren, torens, en in de steden op pleinen de paleizen en kerken, waar Italië ruimhartig en groots in grossiert. Voor een deel volgde ik ook een wijnroute.
Triëst bereikte ik tegen het middaguur. De stad heeft een bewogen geschiedenis en veel beroemde personen hebben er gewoond, oa. James Joyce, Umberto Saba, Freud en Italo Svevo. Nadat ik de escotheo aan de rand op een camperplaats had geparkeerd fietste ik de stad in en begon op het Piazza dell'Unita op het terras van Cafe degli Specchi met een cappuccino van het merk Illy. In de spiegels van het gebouw zijn de namen van beroemdheden gegrafeerd.
Triëst bereikte ik tegen het middaguur. De stad heeft een bewogen geschiedenis en veel beroemde personen hebben er gewoond, oa. James Joyce, Umberto Saba, Freud en Italo Svevo. Nadat ik de escotheo aan de rand op een camperplaats had geparkeerd fietste ik de stad in en begon op het Piazza dell'Unita op het terras van Cafe degli Specchi met een cappuccino van het merk Illy. In de spiegels van het gebouw zijn de namen van beroemdheden gegrafeerd.
Triest ~ Piazza dell'Unita
Aan de waterkant was het goed toeven. Ik bewonderde weer een fraai staaltje van beelhouwkunst, zoals van de twee bronzen meisjes.
Een belevenis was om een tramrit te maken vanaf het Piazza Oberdan naar het hogergelegen dorpje Opicina. De tram overbrugt een hoogte van 326m. Vanaf de halte Obelisco volgde ik de route Napoleonica met fraai uitzicht over de baai.
Schuin tegenover de Ponte Rosso staat de grootste Servisch-orthodoxe kerk van Europa, de San Spiridione. De in 1885 ingewijde kerk is gebouwd in Byzantijnse stijl en rijkelijk versierd met felgekleurde mozaïeken en karakteristieke lichtblauwe koepels.
De hele middag was het genieten in deze byzondere stad, die door veel NL-ers niet gekend wordt. Het heeft een mengeling van stijlen, die toch harmoniëren. De gebouwen en kerken hebben grandeur. Maar er waren er nogal wat gesloten. En ik wilde buiten de stad wat bezoeken.
Het mooiste van deze dag was het bezoek aan het magische Castello di Miramare, dat romantisch is gelegen op het puntje van het Grignano-voorgebergte. Het wordt omringd door een exotische botanische tuin.
Ook bezocht ik in Sgonico het grootste grottencomplex ter wereld: De Grotta Gigante met een lengte van 280m, breedte van 65m en een koepelvormig plafond van ruim 100m hoog. Midden in de grot tussen de stalctieten en stalagmieten overviel me een bijzonder gevoel. Een van de grootste stalagmieten is La Colonna di Ruggero, met een lengte van 12 meter.
Pas om half zeven was ik weer bij de escotheo en gebruikte daar de maaltijd op een muurtje van de kade, terwijl de zon in de zee onderging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten