De uurtjes met campergenoten Dirk-Jan en Anne hadden er wel
ingehakt. Geslapen als een os en me een paar keer omgedraaid om ca half tien
pas de deur open te gooien. Zij zaten op hun stoeltjes buiten nog te ontbijten.
We lachten nog na om een paar anekdotes en voorvallen. Het is opmerkelijk dat
pechverhalen altijd zo aanslaan. Mensen horen graag dingen die misgegaan zijn
ipv mijn verwondering over een kathedraal.
De ontmoeting had overeenkomsten met die bij het
Valk-restaurant in St.Aygulf.
In 153 dagen was het pas de 18e
directe ontmoeting met anderen. Mijn instelling is een low-budgetreis en ik kan
goed sober leven, een beetje selfsupporting. Maar zo’n uitspatting als
gisterenavond moet kunnen. Ik was verbaasd dat Dirk-Jan en Anne verder met me
wilden reizen. Ik voel er eigenlijk niets voor, maar op een reis van een jaar
wilde ik het ervaren.
OK, we reden gezamenlijk over de kustwegen via Sapri,
Pisciotta, Acciaroli naar de vlakte aan de Golf van Amalfi. We hielden ergens
op een mirador halt om te genieten van het uitzicht en het machtige
kustgebergte, dat rijk aan vegetatie is.
We arriveerden in Paestum, het aloude griekse Poseidonia, dat vernietigd is en pas in 1750 weer is opgegraven. We maakten op de zonnige middag gezamenlijk een rondgaan langs de diverse archeologische monumenten: tempels, allen in Dorische stijl, het Forum met tempel, theater, baden. De Via Sacra werd pas in 1907 blootgelegd. En het Hera-heiligdom pas in 1954.
We bezochten het museum, waar ik zelf niet zoveel trek in had: delen van
borstbeelden, vazen, scherven. Wel een mooie afbeelding van en symposion. We vonden een geschikte camperplaats aan de kust en tot mijn verrassing
ging Anne koken; het werd in de vroege avond in de buitenlucht een gezellige
maaltijd met veel drank. Dat weer wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten