Een bewolkte dag met afentoe een vleugje zon, maar noordelijker Florence-Rome is het regenachtig. Ik had nog niet de behoefte om uit Napels weg te gaan.
Ik had de wijk Spaccanapoli nog niet goed verkend, ook al had ik de Corso Umberto I met de vouwfiets gereden. Aan deze brede weg staat de Universiteit in neo-renaissance stijl; de omgeving werd gedomineerd door studenten, bijna allen in donkere kleding.
De overvolle straten in de wijk hellen. Als eerste halte kwam ik op het Piazza del Carmine met de gelijknamige Maria-kerk en haar toren-campanile. Bij een bezoek aan Napels mag je deze kerk niet overslaan. Achter het altaar zag ik de beroemde icoon Madonna Bruna.
Voorbij de S.Eligio en het Piazza Nicola Amore trad ik het Museo Civico Filangeri binnen, hetgeen in mijn arrangement was opgenomen. Een oorspronkelijk particulier museum van een prins met bijzondere collecties aan voorwerpen. Via de spiraalvormige trappen kwam ik in de Sala Agata dat een prachtige inrichting heeft.
In de S.Giorgio Maggiore wilde ik de fresco's van Francesco Solimena zien en ging in scherp contrast daarna een eetcafe binnen met voornamelijk luidruchtige studenten.
Cappella Sansevero
Na het middaguur kwam ik in een gebied waar zes kloosters hebben gestaan, die o.a. zijn samengevoegd tot het Archivio di Stato. Er zou van alles te bewonderen zijn, maar ik hield het na de Fontana della Seleria op de schitterende kunstwerken in de Cappella Sansevero.
In een klein gebied om het Piazza S.Domenico Maggiore met haar beeldengroep van de Nijl en Guglia-zuil staan imposante gebouwen: enige paleizen, de S.Domenico in diverse stijlen en wat verder het Palazzo Carafa en de Monte di Pieta. Na deze bezoeken was ik volledig verzadigd. Napels heeft mijn sceptische verwachtingen op cultureel gebied overtroffen.
Santa Chiara ~ binnenhof
Ik kwam bij in de kloosterhof van de Sa.Chiara, een Anjou-stichting die in 1943 volkomen verwoest is. Wel zijn er nog de tombes van de Anjou-vorsten. Ondanks dat mijn blogs veelal gevuld zijn met de vermelding of beschrijving van culturele hoogtepunten, heb ik toch ook oog voor het straatleven. Napels is volkser, de mensen zijn er donkerder, de atmosfeer is mediterraan-kleurrijk. Ik kwam door straten en op pleinen met veel vervallen gebouwen. En overal was wel handel en werd muziek gemaak.
Aan het einde van de middag kwam ik bij mijn vouwfiets of wat er van over was: de stang en het zadel waren er afgehaald. Ik hoopte nog een rijwielzaak tegen te komen, maar dat was niet het geval. Deels staande fietsend en wandelend bereikte ik na het avonduur de escotheo. Napels kreeg voor mij dus een vervelend slotakkoord. Het was over-en-sluiten. In het restaurant van het velodromo keek ik met anderen naar de voetbalwedstrijd Real Madrid-Juventus. Het publiek was erg anti-Juve, totdat het 0-3 werd en het patriotisme de overhand kreeg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten