Het moest er in deze regio van komen: het zien van Pompeii en Herculaneum. In 62 al getroffen door een eruptie van Vesuvius, werd het in
79 geheel bedekt door as en puimsteen van die vulkaan. Bij het graven van een
kanaal kwamen de eerste resten tevoorschijn. Sinds de 18e eeuw zijn
er opgravingen, vanaf 1860 systematisch. En daarna is er zoveel blootgelegd
(ongeveer 65%) en geconserveerd dat er miljoenen mensen zijn komen kijken.
Ik wandelde over straten van enorme keien tussen zuilen,
huizen, thermen, tempels en zag versteende mensen en dieren, oude beelden, antieke voorwerpen, mozaiekvloeren. Hoogtepunten waren er zeker, zoals het grote Forum
met tempels voor Jupiter en Apollo, ernaast het Foro en de Macellum-markt; het Teatro Grande
staat er dichtbij; er konden 5000 toeschouwers in; in het zuidoosten is een
amfitheater waar 20.000 mensen konden genieten van gevechten. Heel fraai vond
ik in huizen de muurschilderingen. De mooiste in de Casa delle Venere. Nadat ik
de Faun had bewonderd verliet ik omstreeks half twee Pompeii.
Naar de kust ligt
Herculaneum (Ercolano). Er zijn overeenkomsten met Pompeii, maar de verschillen
zijn groter. In Ercolano zijn veel meer huizen bewaard gebleven. Het was
vroeger een badplaats en dat is het nu ook nog. De Romeinse aristocratie liet er mooie villa's bouwen,
doorgaans met uitzicht op de zee, die erg goed bewaard zijn gebleven. Houtwerk,
mozaïeken, schilderijen, meubels, dagelijkse voorwerpen... alles is er
teruggevonden.
Ik bewonder de overblijfselen van dit kleine aristocratische stadje
met zijn hoofdwegen, huizen met verkoolde resten, het college van de Severi
Augustales, en de huizen van Neptunus en Amphitrite.
Ik kon mijn camperbusje
parkeren voor de nacht op een grote camperlokatie in Resina waar twee
barokke villa’s mijn aandacht trokken.
Wat mij bij zal blijven zijn de geweldige bouwkundige en kunstzinnige prestaties van 2000 jaar geleden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten