In Nederland mogen er dan 2e feestdagen gevierd worden, in andere landen is dat niet het geval. In Italia is het een gewone weekse dag; het land heeft al feestdagen genoeg.
Ik wilde niet over de drukke E45 rijden, die bovendien na Mormanno weer veel haarspeldbochten heeft en daar had ik mijn bekomst van. Ik had een zachte band en ging naar een garage om die te laten verwisselen. Dus tamelijk laat over de SS18 richting kust gegaan en door kustplaatsen gereden als Paola, Cittadella del Capo, het aardige Diamante, Cirella met haar lido, tot aan Scalea, dat tegen een heuvel ligt en waar ik in de escotheo aan de boulevard van een late lunch genoot.
Scalea ~ view
De stranden zijn kiezelig en grijs, het heuvelachtige achterland is mediterraan, de plaatsjes tracteren altijd wel op een mooi gebouw, een leuk parkje met fontein, een aangename boulevard.
In de stad zag ik het Palazetto Normanno (12e eeuw), het Palazzo dei Principe (13e eeuw), de S.Nicola, daterend uit de 8e eeuw en een Torre, een van de honderden die langs de kust gebouwd zijn.
Het was de hele dag zonnig bij 16⁰C en ik kwam in Maratea op een camperlokatie, waar ook wat landgenoten stonden, waarmee ik direct contact zocht na drie weken onthouding. Een stel uit Breda (zestigers) bood ik onder mijn luifel een wijntje aan, waar ze gretig op ingingen.
Ristoranti ~ Mangiotto
Ze maakten een rondtour door Italia en waren ook op Sicilië geweest, waar ze verrukt over waren. Ze wilden verder gaan langs de westkust en dan de Provence in om er wat weken te blijven in Avignon op camping Ile des Papes, waar ik ook geweest ben. We wisselden veel uit; ze vonden mijn onderneming heel boeiend, maar het vervolg door de Balkan en Oost-Europa risicovol. In Napels moest ik de escotheo zeker niet willen parkeren. In die hele omgeving trouwens niet.
We besloten om naar een visrestaurantje te gaan en brachten daar genoegelijk uurtjes door. Het hadden zomaar reisvrienden kunnen worden..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten