Kaap Sounion ~ Poseidontempel
Al om half elf was ik op Kaap Saunion, het baken waar vrienden en vijanden van Athene - 68km verder- naar uitkeken. Op 70m hoogte op een rotskaap staat de Poseidon-tempel van marmer, die dateert uit de 5e eeuw v.Chr. Nog met zestien zuilen en zes meter hoog. Wat lager is de Athena-tempel. Ik koos voor een terras. Het uitzicht over de blauwe Egeische zee, goudgele stranden, bosrijke heuvels is adembenemend mooi.
Er zijn plekken waar je niet vandaan wil, maar deze gek heeft een soloreis van een jaar gepland. De karavaan moet voort....Negen kilometer noordelijk naar Lavrio, waar ooit zilvermijnen waren. Gebouwen en schepen werden er mee gefinancieerd. Aan de overzijde ligt het eilandje Makronisos, dat als gevangenis dienst deed.
In de middag reed ik door Karatea over de N89 weer naar de kust, naar Porto Rafti. In de omgeving liggen nog resten uit de Oudheid. De plaats zelf vond ik onaantrekkelijk. En dus door naar het Antieke Brauron, dat een heiligdom voor Artemis was. Ik zette de escotheo ergens neer en keek in mijn gids of ik Brauron zou bezoeken. Teveel van hetzelfde gaat vervelen, zelfs al is het duizenden jaren oud. Een reliëf was wel byzonder.
En zo kwam ik omgeven door dennenbossen in de vissers- en veerhaven Rafina. Niet byzonder, maar wel wat noordelijker het schilderachtige Mati, dat een kunstenaarsdorp zou kunnen zijn. De dag eindigde evenwel in Marathon, zo bekend van de slag tussen atheners en perzen. Het informatiebord was nog het bezienswaardigst....
De overnachtingsplaats was aan het meer, dat door een dam in 1926 ontstaan is. Er stonden wat meer campers en ik raakte in gesprek met fransen die ook "mijn" engels spraken. Sinds drie weken weer eens direct contact. Zij waren journalisten -dertigers- en verhaalden over de franse invloed in Griekenland, waar ze voor La Liberation een documentaire schreven.
Zij vonden mijn reis interessant. Ik wees hen op mijn blogs/reisverslagen die ze meteen op de laptop wilden zien. Ze zouden het op hun eigen laptop vertalen.
Er zijn plekken waar je niet vandaan wil, maar deze gek heeft een soloreis van een jaar gepland. De karavaan moet voort....Negen kilometer noordelijk naar Lavrio, waar ooit zilvermijnen waren. Gebouwen en schepen werden er mee gefinancieerd. Aan de overzijde ligt het eilandje Makronisos, dat als gevangenis dienst deed.
Brauron
In de middag reed ik door Karatea over de N89 weer naar de kust, naar Porto Rafti. In de omgeving liggen nog resten uit de Oudheid. De plaats zelf vond ik onaantrekkelijk. En dus door naar het Antieke Brauron, dat een heiligdom voor Artemis was. Ik zette de escotheo ergens neer en keek in mijn gids of ik Brauron zou bezoeken. Teveel van hetzelfde gaat vervelen, zelfs al is het duizenden jaren oud. Een reliëf was wel byzonder.
En zo kwam ik omgeven door dennenbossen in de vissers- en veerhaven Rafina. Niet byzonder, maar wel wat noordelijker het schilderachtige Mati, dat een kunstenaarsdorp zou kunnen zijn. De dag eindigde evenwel in Marathon, zo bekend van de slag tussen atheners en perzen. Het informatiebord was nog het bezienswaardigst....
De overnachtingsplaats was aan het meer, dat door een dam in 1926 ontstaan is. Er stonden wat meer campers en ik raakte in gesprek met fransen die ook "mijn" engels spraken. Sinds drie weken weer eens direct contact. Zij waren journalisten -dertigers- en verhaalden over de franse invloed in Griekenland, waar ze voor La Liberation een documentaire schreven.
Zij vonden mijn reis interessant. Ik wees hen op mijn blogs/reisverslagen die ze meteen op de laptop wilden zien. Ze zouden het op hun eigen laptop vertalen.
Marathon-meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten