Dag 186 Vlore

Veel directe contacten heb ik op mijn soloreis niet gehad, maar waren altijd plezierig en zo ook met Harry & Janneke, die bovendien het gevoel hebben om zich niet op te dringen. We hebben uit veiligheidsoverwegingen in Albanie voor elkaars gezelschap gekozen. 

Kasteel van Durres

Vanuit Kahsar vertrokken we in westelijke richting naar de kust. We kwamen in de havenplaats Durrës, dat uit de Byzantijnse tijd dateert. In 1273 werd het getroffen door een aardbeving. We parkeerden bij het grootste amfitheater van de Balkan, dat ooit 15.000 toeschouwers kon bevatten. Het kasteel is ook byzantijns en gebouwd door keizer Anastasius I die uit de stad afkomstig is. En dan is er het paleis van koning Zog, die eerst president was van 1925 tot 1939. Daarna pikte Mussolini het land in. 

Ik vond het een akelige stad met onvriendelijke mensen, zeker in de bediening, terwijl het toerisme toch een inkomstenbron moet worden. 

Berat ~ brug over de Osum

Na het middaguur reden we verder naar de UNESCO-plaats Berat, een mooie plaats met bruggen over de Usumi, ottomaanse huisjes, vijf moskeeën en een vesting op de top van een berg. We wandelden over een markt met opdringerige kooplui. Niets voor mij. 

Toen de escotheo weer toegankelijk was geworden vanwege de warmte vervolgden we naar Vlore. Onderweg zag ik veel rookwolken vanwege vuilverbranding. We hielden halt bij een supermarkt, waar we Calve-pindakaas, Nutella-broodbeleg en Amstelbier aantroffen. Rookwaren zijn er in overvloed. In de Balkanlanden paft iedereen er onbezorgd op los.  Vlore heeft langs het strand veel hoogbouw, waarvan de kwaliteit disctutabel is. Er reed niet veel verkeer. Bij de universiteit was uiteraard veel jeugd die er eigentijds uitzag. 

We kozen niet voor een autocamp, maar vonden een goede overnachtingsplaats. Dit keer zorgde ik voor een gezonde maaltijd a la hollandaise. We converseerden nog wat bij een wijntje.