Dag 209 Vouliagmeni

De lokatie van de camping Kifisia was vroeger een buitenplaats voor rijke atheners, maar dat is het niet meer. Ik fietste er en zag veel appartementen en ook nog wel chique panden uit vervlogen tijden. 

Maar deze zondagbestemming werd het klooster van Dafni. Het oorspronkelijke gebouw is erg oud, maar in de 16e eeuw werd het bezit van grieks-orthodoxe monniken. Ik ben de afgelopen weken in meer byzantijnse kerken geweest, maar voor deze had ik me speciaal voorbereid. 

Ik kon er na de dienst pas binnengaan. De symmetrie van het bouwwerk is opmerkelijk. Maar het klooster blinkt vooral uit door haar prachtige mozaieken. Wat een schitterend plafond en koepel. En elk venster wordt omringd door decoratief metselwerk. Het hele complex straalt heiligheid uit. Ik ben niet gelovig (meer), maar kan me voorstellen dat hier religieuze inspiratie wordt opgedaan. 

Na de lunch in de escotheo reed ik naar de havenplaats Piraeus. Bij het binnenrijden vielen mij de rechte straten op alsof de plaats nog niet zo lang geleden is aangelegd. Bij het Plateai Themistokleios kon ik mijn voertuig kwijt en fietste verder.

Voor een havenplaats vielen me de mooie gebouwen op (stadhuis en schouwburg) en de straten waren omzoomd door schaduwrijke bomen. Natuurlijk is er ook veel lelijke, compacte hoogbouw en de vervuiling is storend. 

Ik vond een leuk terras aan de waterkant van de Tourkolimano-haven, waar ik bij 27 ⁰C genoot van de passanten en het stadsbeeld. Grieken weten wat genieten is, van eten & drinken houden, van social talk; de italianen ogen daarentegen welvarender. 

Vouliagmeni-meer

Aan het einde van de middag reed ik langs de Apollo-kust, waaraan bij de stranden badplaatsen liggen. Ik kwam bij het Vouliagmeni-meer terecht, dat zich onder kalksteenkliffen bevindt. Ik parkeerde de escotheo en nam een duik in het zwavelhoudende water. Heel apart. 

Mijn rustplaats werd een parkeerplaats bij een sportterrein in Vouliagmeni. Ik fietste er nog wat rond; de plaats heeft een chique uitstraling.