Dag 213 Pilio

Parnassus

's Morgens rustig aan gedaan, hoewel mijn drijfveer onverminderd is. Ik reed over de N27 door een typisch grieks landschap vanuit Arachova naar de Parnassus. Een historische berg van 2457m waar zelfs sport- en cultuurclubs naar genoemd zijn. Het is een berg in een kalksteen massief. De hellingen waren bedekt met varens en bloemen. Ik had door kunnen rijden naar het skicentrum Fterolakas, maar dat leek me niet van toegevoegde waarde. 

Thermopylae

Rond het middaguur reed ik verder door de Sterea Ellada naar Lamia en Thermopylae, historische namen. Lamia ligt in een dal tussen twee beboste heuvels. Ik lunchte in mijn escotheo op de beroemde Pas van Thermopylae waar in 480 v.Chr. de spartanen onder Leonidas de perzen tegenhielden, maar uiteindelijk in de pan gehakt werden. Ik was bij de grafheuvel en het beeld van Leonidas. In de buurt zijn ook warme, thermische baden.

De rest van de middag was ik bij goede temperatuur bezig om over de E75 en N30 te rijden naar het mythologische schiereiland Pilio. Het landschap is erg fraai met bossen, struiken, rivieren en dalen, bergen en kloven. Het ruikt er ook lekker naar aromatische kruiden. De Pilio-berg is met 1650m de hoogste.

Ik ging snel door Volos heen, want de stad oogde verschrikkelijk. Ik pauzeerde in Vyzitsa, op een plein met herenhuizen en omgeven door platanen, waar ik zo uren had kunnen doorbrengen. Wat steeds opvalt is, dat ik bijna geen vrouwen zie en mannen die bij elkaar zitten. Wie werkt er? 

Agios Ioannis

In Milies ben ik nog uitgestapt om in een kerk de fresco van de aartsengel Michael te bekijken. Via een pittige bergweg belandde ik in Tsagkarada, een bergdorp met een eeuwenoude plataan. In Agios Ioannis aan de kust beëindigde ik mijn dagtocht, doordat ik op een goede plek bij het strand de escotheo kon plaatsen. Vandaar verkoelde ik me in het water. 

Dag 212 Delphi (2)

Een dag doorbrengen in dit heiligdom was een aparte ervaring. Ik heb al veel archeologische monumenten in Griekenland gezien, maar Delphi heeft een byzondere sfeer. 

Delphi

Ooit bepaalden de goden dat Delphi het middelpunt van de Aarde was. Het werd eeuwenlang het heiligdom van Apollo. Ik kwam er binnen door de hoofdingang bij een agora waar religieuze voorwerpen konden worden gekocht. Langs archeologische resten, w.o. de stoa van Athene, de navelsteen, het schathuis van Siphnos kwam ik bij het Bouleuterion. Wat verder de rots van Sybille waar een profetes orakelde.

Ik wandelde over de Gouden Weg naar de Apollotempel waar eens 3000 beelden de weg flankeerden en schatkamers waren. Na de Zuil van Prousias stond ik voor de Apollotempel, die pas in 1892 is blootgelegd. Ik heb op de zitplaatsen van het theater gezeten en gemediteerd over de geschiedenis van de mensheid. In de 70-er jaren heb ik veel gelezen over de Griekse Oudheid en daarna nauwelijks meer. 

Ik ben ook nog bij de Athene-tempel geweest met de ronde tholos op de Marmaria en het stadion voor de Pythische Spelen, dat nog zo goed intact is. De atleten wasten zich in de Kastalische Bron; ik zag de nissen waar ze zich omkleedden. Wel in ijskoud water, in de romeinse tijd ook warm water. Er zijn nog altijd resten te zien van baden, kleedkamers, renbaan. 

Delphi ~ met ronde tholos

Voor het eerst volgde ik een gids die over de bezienswaardigheden vertelde. Meestal heb ik zelf het nodige voorbereid. Ben ook het museum ingegaan, dat maar liefst dertien zalen heeft. De beelden hebben altijd het meest mijn belangstelling. 

Na 15 uur ben ik teruggegaan naar de escotheo en heb daar nog buiten gezeten met een boek over archeologie. En verder werkte ik de blog bij en heb ik tv-programma'sin herhaling gezien. Ik merk wel dat ik NL steeds minder ga missen. Ik ben een wereldreiziger geworden.

Dag 211 Delphi (1)

Na wat omrijden kwam ik in de ochtend tegen koffietijd in Ramnoús aan de Golf van Evvoia. Opvallend was de witheid van de resten van een Nemesis-tempel. 

Ramnous

Over een vreselijk slechte weg bereikte ik Antiek Oropos, waar ik nog nooit van gehoord had. Het ligt op de linkeroever van de Cheimarros, omgeven door pijnbomen en tijmstruiken. Het is een plaats met een mooi mythologisch verhaal, maar ik was inmiddels uitgekeken op resten van heiligdommen.

Op naar het eens zo roemruchte Thebe, maar dat is nu een rustig provinciestadje. Het was 27⁰C, een goede temperatuur om een siësta te houden, dicht bij de ruine van een frankisch kasteel. 

Om 16 uur werd ik onrustig een reed door naar het klooster Osios Loukas, dat tot 19 uur open was. Het ligt tegen de hellingen van de Elikonos-berg. En dateert al uit de 10e eeuw. Het exterieur bestaat uit Poros-steen en rode baksteen; het interieur bevat mozaieken en muurschilderingen. 

Osios Loukas

In de vroege avonduren nog rijden is wel zo prettig -(op de teller 200km, de meeste km sinds de tocht naar Zadar)- en dus haalde ik op deze dag Delphi waar ik wel een dag zal gaan doorbrengen. Morgen in elk geval het orakel raadplegen over Ajax-kansen in het nieuwe seizoen...

Dag 210 Marathon

Kaap Sounion ~ Poseidontempel

Al om half elf was ik op Kaap Saunion, het baken waar vrienden en vijanden van Athene - 68km verder- naar uitkeken. Op 70m hoogte op een rotskaap staat de Poseidon-tempel van marmer, die dateert uit de 5e eeuw v.Chr. Nog met zestien zuilen en zes meter hoog. Wat lager is de Athena-tempel. Ik koos voor een terras. Het uitzicht over de blauwe Egeische zee, goudgele stranden, bosrijke heuvels is adembenemend mooi. 

Er zijn plekken waar je niet vandaan wil, maar deze gek heeft een soloreis van een jaar gepland. De karavaan moet voort....Negen kilometer noordelijk naar Lavrio, waar ooit zilvermijnen waren. Gebouwen en schepen werden er mee gefinancieerd. Aan de overzijde ligt het eilandje Makronisos, dat als gevangenis dienst deed. 

Brauron

In de middag reed ik door Karatea over de N89 weer naar de kust, naar Porto Rafti. In de omgeving liggen nog resten uit de Oudheid. De plaats zelf vond ik onaantrekkelijk. En dus door naar het Antieke Brauron, dat een heiligdom voor Artemis was. Ik zette de escotheo ergens neer en keek in mijn gids of ik Brauron zou bezoeken. Teveel van hetzelfde gaat vervelen, zelfs al is het duizenden jaren oud. Een reliëf was wel byzonder.

En zo kwam ik omgeven door dennenbossen in de vissers- en veerhaven Rafina. Niet byzonder, maar wel wat noordelijker het schilderachtige Mati, dat een kunstenaarsdorp zou kunnen zijn. De dag eindigde evenwel in Marathon, zo bekend van de slag tussen atheners en perzen. Het informatiebord was nog het bezienswaardigst....

De overnachtingsplaats was aan het meer, dat door een dam in 1926 ontstaan is. Er stonden wat meer campers en ik raakte in gesprek met fransen die ook "mijn" engels spraken. Sinds drie weken weer eens direct contact. Zij waren journalisten -dertigers- en verhaalden over de franse invloed in Griekenland, waar ze voor La Liberation een documentaire schreven. 

Zij vonden mijn reis interessant. Ik wees hen op mijn blogs/reisverslagen die ze meteen op de laptop wilden zien. Ze zouden  het op hun eigen laptop vertalen.

Marathon-meer

Dag 209 Vouliagmeni

De lokatie van de camping Kifisia was vroeger een buitenplaats voor rijke atheners, maar dat is het niet meer. Ik fietste er en zag veel appartementen en ook nog wel chique panden uit vervlogen tijden. 

Maar deze zondagbestemming werd het klooster van Dafni. Het oorspronkelijke gebouw is erg oud, maar in de 16e eeuw werd het bezit van grieks-orthodoxe monniken. Ik ben de afgelopen weken in meer byzantijnse kerken geweest, maar voor deze had ik me speciaal voorbereid. 

Ik kon er na de dienst pas binnengaan. De symmetrie van het bouwwerk is opmerkelijk. Maar het klooster blinkt vooral uit door haar prachtige mozaieken. Wat een schitterend plafond en koepel. En elk venster wordt omringd door decoratief metselwerk. Het hele complex straalt heiligheid uit. Ik ben niet gelovig (meer), maar kan me voorstellen dat hier religieuze inspiratie wordt opgedaan. 

Na de lunch in de escotheo reed ik naar de havenplaats Piraeus. Bij het binnenrijden vielen mij de rechte straten op alsof de plaats nog niet zo lang geleden is aangelegd. Bij het Plateai Themistokleios kon ik mijn voertuig kwijt en fietste verder.

Voor een havenplaats vielen me de mooie gebouwen op (stadhuis en schouwburg) en de straten waren omzoomd door schaduwrijke bomen. Natuurlijk is er ook veel lelijke, compacte hoogbouw en de vervuiling is storend. 

Ik vond een leuk terras aan de waterkant van de Tourkolimano-haven, waar ik bij 27 ⁰C genoot van de passanten en het stadsbeeld. Grieken weten wat genieten is, van eten & drinken houden, van social talk; de italianen ogen daarentegen welvarender. 

Vouliagmeni-meer

Aan het einde van de middag reed ik langs de Apollo-kust, waaraan bij de stranden badplaatsen liggen. Ik kwam bij het Vouliagmeni-meer terecht, dat zich onder kalksteenkliffen bevindt. Ik parkeerde de escotheo en nam een duik in het zwavelhoudende water. Heel apart. 

Mijn rustplaats werd een parkeerplaats bij een sportterrein in Vouliagmeni. Ik fietste er nog wat rond; de plaats heeft een chique uitstraling. 

Dag 208 Athene (2)

De vreselijke camping in de ochtend verlaten en naar camping Nea Kifissia gegaan, dat ten noorden van Athene ligt. Zomaar de escotheo in zo'n stad neerzetten, is vragen om problemen. 

Het weer was zomers, niet zo warm als het blijkbaar in NL is. In het noordeljk stadsdeel is het Nationaal Archeologisch Museum, het enige museum dat ik eigenlijk in Griekenland wil bezoeken. Het heeft 50 jaar geduurd voor alle collecties een goede plaats hadden. Het was een van mijn boeiendste museumbezoeken. Heel veel van belang aan aardewerk, keramiek, beeldhouwkunst, kouroi-beelden, vazen, sieraden. Het mooiste het Gouden Masker van Agamemnon uit Mycene. Pas tegen het middaguur verliet ik het museum.

Via een studentenwijk, waar neo-klassieke en vervallen gebouwen staan, kwam ik in het Strefi-park waar ik op een terras de lunch gebruikte: een Choriatiki-salata met amfissas-olijven en een glas asprolithi.

Kolonakiou

Zo'n metropool heeft natuurlijk ook afzichtelijke straten en wijken. Ik zag ook wel directe armoe. De bevolking is overwegend europees; donkere mensen of moslims amper gezien. De Kolonaki-wijk is een chique woonwijk met bijhorende winkels, galeries en horeca.

Ik weet niet hoeveel musea ik wel niet gepasseerd ben. In de escotheo kan ik ze via websites ook bezoeken. Ik wilde vooral sfeer, ambiance, bijzonderheden inhaleren. De enige kerk die ik nog binnenging, was de byzantijnse Kapnikarea. Natuurlijk veel voorwerpen in bladgoud en mooie ikonen. Het interieur maakt altijd een gesloten, conservatieve indruk. Mannen binnen zie je nauwelijks, dus in hoofdzaak vrouwen.

Uiteindelijk kwam ik na het presidentiële paleis toch weer terecht in een parkachtige omgeving. Het Kallimarmaro-stadion is indrukwekkend. En na de Tempel van Zeus bewonderd te hebben, voltooide ik de dag op het Syntagmaplein, waarna ik naar de camping terugfietste.

Op de camping sprak ik wat landgenoten. Uitwisselen van reiservaringen gaan altijd gepaard met tips. Ik zou Attica verder moeten verkennen. 

Dag 207 Athene (1)

Weer goed weer: 27⁰C. En vertrokken richting Athene. Eerste halte was Isthmia en vervolgens over de N8 naar Megara, dat in de Oudheid door Athene werd overvleugeld. Bij Elefsina/Eleusis kwam ik aan de gelijknamige Golf. En met zicht op het eiland Salamis. Binnen de agglomeratie Athene-Piraeus waar 5 miljoen mensen wonen. 

Ik kwam terecht in verkeersdrukte, zeg maar -chaos. Camping Athens lag helaas aan een drukke weg en de ontvangst was onplezierig. Maar de dichtbijheid bij bezienswaardigheden gaf de doorslag. Ik ging toch al drie drukke dagen tegemoet. Eventueel kon ik nog verkassen naar de rustiger camping Nea Kifissia. 

Athene bestaat al 3500 jaar. Na 1834 ging het als hoofdstad weer een prominente rol spelen. Ik ging met de racefiets het zuidelijk deel in met waar Monastiraki en Syntagma het gezelligste zijn. De historische bezienswaardigheden liggen redelijk dicht bij elkaar. Ik ga ze niet allen vermelden, want dan wordt het een opsomming. Maar de Acropolis met het Parthenon moet vermeld worden, want dat is imponerend. Het gebouw ligt 156m op een hoogte. Andere bijzondere gebouwen zijn de Nike-tempel, de Propylaeën en het Erechtheion. Ik liep er voor 10 euri ruim twee uur rond.

De Acropolis

Maar de wijken hebben ook gezellige straten met winkels -veel prullaria-, boetieks, horeca. De vlooienmarkt heb ik overgeslagen. En natuurlijk veel musea. De agora is bijzonder, de Toren van de Winden en de Tempel van Zeus. Oud en Eigentijds ontmoeten elkaar. Het langst verbleef ik op het Plateia Syntagma met een enorm gebouw, het Vouli. 

Na de middag ben ik rond gaan dwalen over de grote begraafplaats. Er zijn byzondere monumenten en graven te zien. In de loop van de middag ging ik nog enige kerken binnen. Byzantijnse kerken. Ik bofte met het aanschouwen van een bruiloft. Altijd een leuke happening om te zien. 

Ethnikos Kipos

Doorgaans houd ik van het stadsleven om de diversiteit en het historisch-culturele aanbod. Dan is Athene imponerend. En ik denk ook: wat is er veel verloren gegaan. Achter het grote griekse regeringsgebouw ligt het groene hart van de stad. Ethnikos Kipos is een rustpunt in het drukke Athene. Het park heeft naast talloze rustplaatsen  kleine bezienswaardigheden als enkele zuilen, ruïnes en wat borstbeelden van beroemdheden als Dionysios Solomos, Aristotelis Valaoritis en Capodistrias. De prachtige vijvers en fonteinen in dit 16 hectare tellende park gaven dat vleugje romantiek waardoor ik hier heerlijk kon wegdromen.

Ik beëindigde deze dag omstreeks half negen op het Plateia Lysikratous, -waar Byron graag kwam- , waarna ik naar de camping fietste. Het was er akelig druk en rommelig. Niets voor mij. Ik ga morgen verkassen. 

Dag 206 Korinthe

Er zijn een paar plaatsen die ik in de voorbereiding had bestemd om in Griekenland te willen zien: Korfoe, Olympia, Sparta, Mycene, Korinthe, Delphi, Meteora, Athene, Athos en een eilandje. En in de maand mei als het nog niet zinderend heet is. 

Vandaag ging het richting Korinthe. Eerst bezocht ik Antiek Nemea, dat in een vallei ligt en al door de drie hoge zuilen in de verte zichtbaar was. Het was gelukkig niet zo warm: 24⁰C. Ik wandelde langs resten van tempels, een badhuis, graven, ovens, en byzantijnse gebouwen. Een stad van Heracles en spelen. 

Zuilen van Korinthe

En daarna volgde nog in de ochtend de verkenning van Antiek Korinthe, 7km zuidwestelijk van de moderne stad. Het ligt op een landengte tussen twee Golfen. De apostel Paulus schreef brieven aan de losbandige bewoners. De oude stad is menig maal verwoest in oorlogen of door natuurgeweld. 

Met vele anderen liep ik over de geplaveide Lechaionweg. Ik had al veel archeologische resten bezocht, maar die van Korinthe zijn in omvang enorm. Ik bezocht alle bezienswaardigheden: de basiliek, de bron van Peirene, de agora, de zuidstoa, het bouleuterion, de noordstoa, de Apollotempel, de bron van Glauke, de tempel van Octavia, het Odeion en het theater. Een hele opsomming, maar in een uur was het goed om te doen.

In de buurt van de Akrokorinth, die 4km noordelijk ligt, ging ik lunchen in de escotheo. Heerlijk pittabrood met griekse geitenkaas en yoghurt met honing. Daarna ging ik de vesting binnen door een van de drie poorten en omgeven door een ringmuur. Het geheel bestaat uit vele resten, maar het fraaiste was toch het uitzicht naar de Geraneia-bergrug, de toppen van de Ziria en de vlakten ertussen. 

Kanaal van Korinthe

Maar het hoogtepunt van deze dag was toch het zicht op het Kanaal van Korinthe dat pas laat in de 19e eeuw voltooid werd. Kleine boten kunnen er nog varen, want het is maar 23m breed. Er waren veel bezoekers die allen verrukt waren.

Op weg naar Kaap Melangavi en dichtbij een vuurtoren kwam ik nog in het Heraion van Perachora, gewijd aan de godin Hera. Na zo'n intensieve dag kwam ik tot rust aan de oever van het mooie Vouliagenis-meer, dat omgeven is doorkalkrotsen en Aleppo-pijnbomen. Ik nam een frisse duik en kwam helemaal bij in een taverna waar ik mezelf trakteerde op mousaka's.

Dag 205 Mycene

Nafplio was de beste stadservaring die ik in Griekenland heb meegemaakt. Maar de soloreis gaat verder. Ik verkeer in een site met veel klassiek grieks verleden. Elke plaats heeft wel wat en vaak is het iets van hetzelfde: een tempel, amfitheater, agora, gebouw. Dus keuzes maken en die doe ik vaak vooraf na raadpleging van gids en internet.

Theater van Epidaurus

Om Epidaurus, zo dichtbij, kon en wilde ik niet omheen. Het ligt op 30km oostelijk van Nafplio. De plaats was gewijd aan Asklepios, de god van de geneeskunde. Het theater is fantastisch goed bewaard gebleven, terwijl het dateert uit de 4e eeuw v.Chr. De akoestiek is grandioos.

Het heiligdom Asklepieion is maar gedeeltelijk toegankelijk, vanwege de opgravingen. Ik zag in hoofdzaak fundamenten. Ik vertrok na de lunch en passeerde Lygourio waar ik drie byzantijnse kerken zag staan. 

Ik reed terug over de N70 naar Antiek Tiryns, gelegen in een vlakte en omringd door de cyclopische muren. De enorme brokken steen frapeerden mij. Ten noorden bezocht ik de begraafplaats in Agia Triada. Tien kilometer verder in Heraion zag ik de indrukwekkende tempelresten van het heiligdom van Argos. 

Mycene ~ Leeuwenpoort

Het einddoel van de dag was Mycene. Door de Leeuwenpoort betrad ik het eens machtige complex met de merkwaardige koepelgraven. Het graf van Clytaemnestra is het indrukwekkendst. En daarna het schathuis van Atreus. Hoe knap zijn ze gemaakt! 

Ik had me al in de vorige avond lang verdiept in de griekse mythologische geschiedenis. Het mogen dan heldenverhalen zijn, maar veel heeft zich ook in de werkelijkheid afgespeeld. Ik was me bewust van de belangrijkheid van de lokatie. 

Omstreeks het avonduur kwam ik weer bij de escotheo, die ik op een schitterende plek had neergezet. 

Dag 204 Nafplio (2)

De dag zo beginnen is zeldzaam op deze reis: 's morgens al fietsend en wandelend een stad verkennen: Nafplio. Het stukken legde ik af over marmeren wegbedekking. Ik zag een homogene architectuur in een elegante stad. Ooit enige jaren zelfs de hoofdstad van het jonge Griekenland. 

Nafplio

Het ligt aan de Golf van Argolis en wordt omringd door vestingwerken. Het hart wordt gevormd door het Plateia Syntagmatos met zijn openbare gebouwen, kerken (soms vroegere moskeeën), fonteinen en standbeelden. Het was een zonnige ochtend met nog frisse en beschaduwde straten. Het leven kwam op gang. 

Ik ging enige kerken binnen. De bouw en interieurs verrasten me niet meer zo, maar er zijn altijd wel byzondere stukken te bewonderen. Ik lunchte bij het parkachtige Plateia Kapodistriou, genoemd naar de eerste president die in 1831 vermoord werd. In de stad zijn veel herinneringen aan hem.

De binnenstad is erg sfeervol door haar kleurrijkheid. Winkels ga ik niet vaak binnen en ook musea niet, want die hebben munten, aardewerk, wapens enz die ik al zoveel en vaak gezien heb. Ik koos voor een bezoek aan de vesting Akronafplia. Het omvat vier venetiaanse kastelen met de klokkentoren als oriëntatiepunt.

Vesting Palamidi

Daarna in de late middag toch ook nog het Palamidi gedaan. De enorme vesting met zeven forten -het grootste van Griekenland- ligt op een kale rots en vormde het doelwit van de grieken in hun strijd tegen de turken. Vanaf het Piazza d'Armi had ik een prachtig uitzicht over stad, land en zee. Nafplio was voor mij het hoogtepunt van mijn griekse verkenningen.

Dag 203 Nafplio (1)

2e feestdagen bestaan niet in het buitenland, ook niet in katholieke landen. Dus deze maandag is een werkdag. Ik vertrok om iets over 9 uur. Mooi weer tot 30⁰C. 

Ik reed over de tamelijk rechte E65 in noordelijke richting.  Er liggen niet veel plaatsen langs de route, wel het bosgebied Agrias Zois Kampos, waar ik even halt hield. 

Ik kwam in Antiek Tegea, waar de mooiste tempelruine staat, voor Athena Alea, met enorme zuilen. Daarna reed ik door naar Tripolis. Buiten de stad zette ik de escotheo neer bij het stadion. Tripolis is omgeven door een bebost plateau, 650m boven de zeespiegel. Het is het centrum van landbouwproducten. Een commercieel centrum. 

Tripolis

In het centrum staan neoklassieke huizen, met een voorkeur voor oranje gevels. Veel borstbeelden. Bij een groot park is de Agios Vassilis waar ik binnen ging. Een typisch byzantijnse kerk. Tripolis is geen stad om vele uren toeristisch door te brengen. Wel gebruikte ik de lunch op een terras.

Via de N7, de plaats Achladokampos en archeologische lokaties reed ik naar de kustplaats Myloi aan de Golf. Na een korte pauze bereikte ik Argos, dat in de Oudheid al bestond, maar ook een modern deel heeft. Na het camperbusje weggezet te hebben, fietste ik naar het centrale plein. Ook in deze stad weer een klassiek amfitheater op een acropolis. Indrukwekkend. 

Argos

Bij Nafplio trof ik een camping aan die er goed uitzag en waar ik de verdere uren doorbracht, want er moest weer eens schoongemaakt worden. Lijf en materiaal.

Dag 202 Mystras

1e Pinksterdag. Een 25-gradendag, maar toch van het bounty-eiland vertrokken. Met de veerboot naar de vaste wal en daarna noordelijk. Op de weg was het erg rustig. 

Ik reed door de kustplaatsjes Archangelos, langs de Kato Korogona, door Plitra, ook al met laagbouw en een zandstrand en pauzeerde in Asopos, terwijl de kerkgangers zich over het plein verspreidden. Het was al goed warm toen ik even na het middaguur Geraki binnenreed. Een plaats met nogal wat kerken (13e eeuw) met fresco's. 

Ik besloot om met de airco aan toch maar door te rijden naar Sparta,  gelegen in het dal van de Eurotas, en ooit een machtige stadstaat. Het was een soldaten-samenleving die vertrouwde op haar militaire kracht. Stadsmuren bouwde het niet; er zijn überhaupt weinig archeologische overblijfselen. Zag wel het heiligdom voor Artemis Orthia. Het museum was tot 16 uur gesloten. 

In de stad waren heroische standbeelden, zoals van Leonidas. Het moderne Sparta (15.000 inw) is een leuk stadje met parkjes, sinaasappelbomen, rechte straten en een groot plein. 

Uit alle gidsen moest het nabije Mystras de plaats zijn die bezocht moest worden. Een spookstad, al in de 19e eeuw verlaten. Het ligt op een prachtige lokatie, op een uitloper van het Taygetos-gebergte. Het is door de franken in 1249 gesticht als vervanging van Sparta. Het werd het bolwerk van de despoten van Morea. De stad was een cultureel centrum. 

Mystras ~ Pantanassuskerk

De escotheo kon ik goed parkeren. Mystras heeft een boven- en een benedenstad, verbonden door de Monemvasia-poort. Het was warm en dus deed ik het rustig aan met pauzes op een bankje of in een koel gebouw. Ik liep vaak in de schaduw. De smalle straten slingeren door de stad. 

Alle gebouwen zijn vervallen. De Mitropolis was de moeite waard door haar bouw en fresco's. De Moni Perivleptou is een klooster dat deels uit de rotsen is gehakt. De fresco's beelden de kerkelijke feesten uit. Een ervan ging over het Pinksterfeest. In de Moni Pantanassus zag ik een fresco over de Opwekking van Lazarus. Dan het Vrontochion, het culturele centrum, met twee kerken en een grote koepel, en boeiend interieur. (zie filmpje). 

De klim deed me denken aan die naar de Valère en Tourbillon op warme zomerdagen in Sion (CH). Boven de Agia Sofia is de enorme ruine van het Kastro. Ik had er uitzicht op de Lakonische vlakte. Terug in de stad dwaalde ik wat rond het Despotenpaleis, dat nog goede delen heeft.

Het was een vermoeiende dag en ik verlangde weer naar het relaxte strand van gisteren. De escotheo stond niet ver van het Grand Palace Resort waar ik illegaal een halfuurtje ging zwemmen. Geheel opgeknapt bracht ik de rest van de avond bij de escotheo door.

Dag 201 Elafonisos (2)

Het was vanmorgen weer prachtig weer. De vierde achtereenvolgende dag boven de 30⁰C. De laatste regendag was tien dagen geleden in Albanië. Ik besloot om na 200 dagen eens een rustdag in te lassen. Elke dag op reis gaan is doodvermoeiend. 

Wat het weer betreft mag ik niet klagen, al waren juist de middellandse zeekusten van Spanje en Frankrijk tegenvallend. In Menton had ik de laagste dagtemperatuur: 7 ⁰C. Van de 200 dagen had ik 13 dagen met overwegend regen. 

Van de 200 dagen heb ik er vanwege low-budget 25 op campings, 33 op camperlokaties en maar liefst 142 vrij gekampeerd. Maar op de laatste camping werd ik gewaarschuwd door engelsen die van mijn verdere reis hoorden en zeiden dat de Balkan (Bulgarije-Roemenië) risicovol zijn, vooral met mijn geavanceerde camperbusje.

Ik bracht de dag door op het strand, met de escotheo in het zicht, waar ik afentoe heenging om eten & drinken te halen. Ik zwom in de turqoise zee en zag mijn huid nog meer bronzen. 

's Avonds was het doodstil -alleen het ruisen van de zee- en kon niet beter slapen dan onder die omstandigheden. Er zijn nog 164 dagen tot 1 november te gaan...

het camperbusje

Dag 200 Elafonisos (1)

De 200e reisdag, de 100e was op 8 februari in Barcelona, de 150e op 30 maart in Aspromonte (Zuid-Italië). Ik heb 15760km afgelegd, dus 78km gemiddeld per dag. 

Vanuit Agrii Apostoli reed ik een korte afstand naar Neapoli, de zuidelijkste stad van de Peloponnesos. De stad werd pas in het midden van de 19e eeuw gesticht, zodat Napoli in Italië er haar naam niet aan te danken kan hebben.

De frisse plaats is uitgegroeid tot een vakantiebestemming, vanwege de schone stranden. Er is behoorlijk wat horeca. Ik parkeerde de escotheo en ging op deze bijzondere dag een flink stuk fietsen met de racefiets. Een gevulde rugtas bij me. En bij temperatuur rond de 30⁰C. Op de omliggende berghellingen liggen authentieke dorpen, maar ik koos voor de route naar de kaap bij Agios Georgios.

In de zee liggen de eilanden Elafonisos en Kythera. Het eerste is geliefd om haar mooie Simos zandstrand, de tweede ligt voorbij de kaap en is tamelijk droog. Afrodite is in een schelp op het strand gezet.

Kilometerslang kwam ik helemaal niemand tegen. Terug ging ik via Velanidia, dat tegen een berghelling geplakt is. Ik fietste over matig wegdek met veel scheuren en omgeven door een mediterrane vegetatie met veel prachtige bloesems.

Elafonisos veerboot

Daarna volgde een pittige bergweg, echt iets voor wielrenners en door het gunstige windje voor mij goed om te doen. Ik kwam in Lachi voor een pauze. Omstreeks half vier was ik weer terug in Neapolis. Ik reed verder naar het veer in Vigklafia.

Met de ferry ging ik in tien minuten naar het eilandje Elafonisos, dat schitterende zandstranden heeft in een exotische omgeving en bij een turqoise zee. Ik kon er nog tot na de zonsondergang op strand en terras doorbrengen. De escotheo was mijn hotel...

Elafonisos

Dag 199 Monemvasia

Sinds heel lang had ik gisterenavond een kleine inzinking rond de vraag: moet ik de soloreis niet verkorten? Ik heb al zoveel gereisd, gereden, gezien, ervaren, beleefd...wat kan daar nog aan worden toegevoegd? Ik ben wel goed ingesteld op het solo-reizen, accepteer ook dat er weinig directe contacten zijn, maar er treedt moeheid op om elke dag weer op pad te gaan.

Monemvasia ~ de rots

Ik vertrok toch en wel om 10 uur voor een tocht van maar 45km over de N86. Trad de regio van het schiereiland Lakonia binnen. Molaoi liet ik voor wat het is. Nog altijd in de bergachtige Peloponnesos. Maar toen ik in Monemvisia aankwam, was ik mijn eerdere gedachten vergeten, want ik zag een bizar zicht, een soort Gibraltar. Op een rots lag de rest een bovenstad. In de 15e eeuw woonden er 50.000 mensen. Slechts één keer werd de versterkte stad veroverd. In 1821 gaven de turken zich na een maandenlang beleg pas over. 

Ik kon parkeren buiten de stadsmuren, waarna mijn verkenning begon. Ik kwam binnen in Gafira via de westpoort, waarbij het huis van de dichter en communist Giannis Ritsos staat. Ik liep in een stad waar huizen en gebouwen kriskras waren neergezet. Voorbij de moskee dat nu een museum is. Langs de bijzantijnse kerk de Panagia Myrtidiotissa. Ik keek even buiten de zeepoort, waarna ik een taverna een souvlakia consumeerde. 

De muren zijn 900m lang en tot 30m hoog. Opvallend was een klok die in een cipres hing. Fraai vond ik de Agios Nikolaos (uit 1703) met een cement bedekte koepel. Maar het ging op deze hete middag om de bovenstad, die via een geplaveide straat omhoog zigzagt. 

Agia Sofia

Op de top staat de vervallen Agia Sofia, een kerk met een 16-hoekige koepel, een venetiaans portiek en ook gebruikt als moskee. Binnen zijn de fresco's vervaagd; het beeldhouwwerk is beter geconserveerd. De rest van de stad is grotendeels een ruine, een waterreservoir herinnert nog aan de belegering. De omgeving met wat horeca is erg sfeervol.

De verkenning was pittig maar de moeite waard, vooral ook vanaf die hoogte het zicht over land en zee. Ik kwam bij mijn escotheo en besloot in de late middag om nog 40km zuidelijker te rijden richting Neapolis. Het was een bochtige bergweg tot Pantanassa, waar ik beter niet meer aan had kunnen beginnen, maar het was rustig op de weg en met de ondergaande zon een paradijselijke beleving. 

Naast verwaarloosde huizen en straten reed ik ook langs vakantiewoningen en in Agii Apostoli besloot ik om op een pleintje de volgende 12 uren door te brengen. Ik had wel wat bekijks van de omwonenden, maar lastig waren ze niet.

Dag 198 Gythion

Kaap Tainero/Taenaron

Ik wilde vanmorgen het zuidelijkste puntje van het schiereiland in elk geval gezien hebben. Het ligt in het zuiden van de Peloponnesos, met de Laconische Golf in het oosten en de Golf van Messenië in het westen. De kaap ontleent zijn naam aan de mythische held en zoon van Zeus Taenarus. 

Ik reed de oostelijke kustweg, waar het gebergte vaak steil in de zee afloopt en er maar weinig plaatsen zijn: Kokkala, Flomarchori met z'n mooie kerkje en kiezelstrand, Kotronas, waarna er tijdenlang geen dorpje meer te bekennen was. 

Eindelijk in Skoutari in een groene, stenige omgeving en tegen de hellingen gebouwd. Een lokatie van bosbranden. Bij de S.Barbara aan het zandstrand en water pauzeerde ik een tijd. De temp was opgelopen naar 26⁰C.

Uiteindelijk bereikte ik weer de hoofdweg en na het franse kasteel Passava en Mavrovouni -een plaats voor droomhuis gezocht- kwam ik in het fraai gelegen en toeristische Gythion aan. Onderweg zag ik hopen afval en bijenkorven. De plaats is de toegangspoort tot Mani, dat ik nou juist verliet. Ooit was het de marineplaats van Sparta. Er rest nog een romeins theater. In die tijd was het bekend om haar purper. 

Gythion

Ik vond een campingplek en fietste naar het centrum de Plateia Mavromichali met aan de kade de herenhuizen. Ik zag in de baai het intrigerende eilandje Marathonisi, waar Paris en de ontvoerde Helena de eerste nacht doorbrachten. Ik bezocht in de stad het museum dat in een fort van de clan Grigorakis is gevestigd. 

Ik at opnieuw in een goedkoop maar goed restaurantje het gerecht Spetzofai met een sprankelende witte streekwijn. En als nagerecht een kaasplankje. Ik bezichtigde het eilandje en de toren Tzannatakis. Op de camping was niet veel te beleven en kon ik nog lang buiten lezen in Vriendschap. 

Dag 197 Mani-Vatheia

Een dagje over het schiereiland Mani, dat lang christelijk bleef, terwijl de rest van Griekenland door het Ottomaanse Rijk bezet was. Hier begon in de 19e eeuw ook de opstand tegen de turken.

Het weer is de laatste weken voortreffelijk. Nog niet te warm en droog. Erg lang rijden wilde ik niet en dus werden het veel tussenstops. Ik hield de kustvlakte aan, maar steeds was het Taygetos in zicht. Op veel plaatsen is het kalkstenen gebergte dichtbegroeid met pijnbomen en varens. 

Oytilo

De eerste stop was in het fotogenieke Agios Nikolaos met een mooie haven, waar voorts kerkjes en woontorens domineren, zoals de hele dag het geval zou zijn. Langada ligt meer landinwaarts. En dan naar het befaamde Oitylo, de oude hoofdstad van Mani, in een omgeving van cipressen en gaarden, waar de chique huizen nog van getuigen. Het ligt fraai aan de Limeni-baai, dicht bij het Kelefá-kasteel en een klooster bij Neo-Oitylo. Ik bracht er een dik uur door in zomerkleding (T-shirt, korte broek) en rustte wat uit op een bankje. 

Bij Areopoli kwam ik Mani-binnen in. De stad van de Mavromichalis-clan had hier haar bolwerk. In de oude stadswijk staan de kerken Taxiarchon met klokkentoren en reliëfs, en de Agios Ioannis  met zijn fresco's en familiekapel. De clans vochten bloedwraken uit en verenigden zich wel tegen de turken.

Bij Pyrgos Dirou ging ik het grottenstelsel binnen. Een zo'n attractie wil ik op de hele reis wel meemaken. De laatste keer was op Mallorca in de 70's. In de zomer is het er superdruk, maar nu kon ik meteen mee. Een belevenis die boottocht op een ondergrondse rivier door de Glyfada-grot. 

In Charouda stopte ik om de fraaiste kerk van de regio te zien. De beschaduwde kuststrook van 17km telt nog byzantijnse kerken uit de 10e-14e eeuw en de ruines van maniotische torens. In S.Gimignano had ik ze al eens gezien. In Vamvaka hield ik een late lunchstop bij de Agios Theodorus, mijn naamgenoot, waar ik wel wat voor om wilde rijden. 

Vatheia

Maar ook in Gardenitsa en Stavri staan nog mooie kerkjes. Als ik op de fiets was geweest, was ik er wel binnen gegaan. Na Gerolimenas arriveerde ik in Vatheia, het meest bizarre van alle dorpen met uitzicht op zee, de Kaap Tainaro en de vele bruine torenhuizen. 

Ik gokte er op om op een verdekte plek de rest van de middag-avond-nacht door te brengen. 

Dag 196 Stoupa

Op zo'n reis worden huishoudelijke karweitjes tot een dagelijks ritueel. Ik zal altijd afwassen en de escotheo op orde brengen voor ik afreis. De buitenkant mag vies zijn, want al te netjes trekt bepaalde personen aan. In Griekenland heb ik een veilig gevoel; de bevolking is gastvrij en vriendelijk, gewend aan en gericht op toeristen. Dat een camperbusje ergens staat, is doorgaans geen probleem.

In het mooie Koroni had ik een week kunnen blijven, maar ik heb nog een lange reis te gaan. Bij zonnig weer reed ik over de kustweg door de rustige dorpjes als Aghios Andreas, Chrani, Petalidi, Velika waar altijd wel de kerken en hotels staan als opvallende gebouwen. De stranden zijn zandig maar met veel stenen en aan de overzijde van de zee rijzen de bergen hoog op. Het achterland is agrarisch, hoewel vaak onverzorgd; er zijn voornamelijk olijfgaarden. 

Bij Velika kwam ik weer op een hoofdweg, de N82, die mij in Messini bracht. Het was koffietijd. In het stadje dat superoud is, zag ik weer resten van klassieke gebouwen, een mooie witte kerk met de karakteristieke elementen, zoals twee klokkentorens. 

Kalamata

Wat verder ligt Kalamata aan de Golf van Messini, dat bekend is om zijn olijfolie en citrusvruchten. Het is een tamelijk jonge stad, die wel geleden heeft onder aardbevingen, verder een bedrijvig plaatsje, een verkeersknooppunt met vliegveld en haven en het heeft een lange boulevard de Odos Navarinou met winkels, horeca, terrassen, waarbij ik stilhield en mijn griekse lunch gebruikte. Het strand trekt duizenden toeristen. 

Ik hoorde dat er in november nog zware overstromingen waren geweest. Griekenland is een land dat hevig kan lijden onder natuurrampen, waartoe ik ook bosbranden reken. 

Taygetos-gebergte

In de middag vervolgde ik naar het zuiden, naar het schiereiland Mani waar het machtige Taygetos-gebergte domineert. Het is een 120km lange bergrug met een top van 2400m. Vanaf Mikri kreeg ik een bergweg met vele bochten voor de kiezen. Ik moest heel attent rijden. Ik kon me voorstellen dat het een uitdagend wandelgebied is. 

De meeste dorpen vond ik armelijk, verwaarloosd en bevolkt door ouderen. Bij Kampos stopte ik even en zag de burchtruine van Zarnata. Behoorlijk vermoeid bereikte ik  aan de kust Kardamili, dat ook nog een schilderachtig oud deel heeft. De plaats was het bolwerk van de Troupakis-familie, dat strijd leverde tegen een andere clan. 

Aan het strand mocht ik niet kamperen maakte de politie mij duidelijk en ik moest tien kilometer verder naar Stoupa dat een camping Kalogria heeft. Ik kon staan waar ik wilde, maar er waren behalve sanitair geen voorzieningen. Met de racefiets verkende ik de directe omgeving. Ik bracht aan het strand de verdere late middag door, voor weinig at ik psaria plaki en voor de laatste keer van mijn leven dronk ik retsina (= wijn waaraan hars is toegevoegd). 

Op de camping raakte ik in gesprek met jonge engelse globetrotters. Zij waren aan het bbq-en en wisten veel te verhalen over hun ervaringen in de Balkan. 

Dag 195 Koroni

Bij goed, niet al te warm weer vertrokken van de camperplaats, de 33e sinds mijn vertrek. Meestal zijn er geen faciliteiten, soms is er sanitair in een gebouwtje, maar je hebt de bescherming van campergenoten. 

Ik reed over de N9, de kustweg, zij het dat aan landszijde altijd de bergen oprijzen. In Filiatra stond een namaak-Eiffeltoren. Ik volgde een binnenweg door de kustvlakte om in Marathopoli te komen, zo'n aardig plaatsje met een marina en tegenover het beboste eilandje Proti. 

Slag bij Navarino

Verder was van het Paleis van Nestor niet veel meer over. Bij Rikia kwam ik weer op de N9. Het was rustig op deze moederdag. Rond elf uur kwam ik bij het historische Navarino, waar in 1827 de schepen van Ibrahim Pasja lagen. Driekwart van zijn vloot werd door geallieerden vernietigd, waarna de onafhankelijkheid voor Griekenland naderbij kwam. Van het kasteel is niet veel meer over. 

In de omgeving zijn voortreffelijke stranden met bijhorende voorzieningen. Ik bracht er de lunchtijd met een choriatiki-salade en glas asprolithi door, terwijl het bij de taverna's steeds gezelliger werd. In de omgeving is de Spilia, de grot van Nestor.

In Pylos kon ik de escotheo bij het Plateia Trion Navarchon kwijt, vanwaar ik wandelde naar de boulevard. Ik keek in de Sotiros-kerk waar de wierrook nog nageurde. Het gebouw was ooit een moskee. Interessanter was het Niokastro, een burcht dat deels museum is. Het bevatte een wand met iconen.

Koroni

Ik ging zuidelijker langs een natuurgebied en kwam in Methoni, weer een stadje met de ruines van een burcht, ook op het eilandje Bourtzi. Maar de eindbestemming werd Koroni, een vroegere venetiaanse vestingsstad. Een heel fraai stadje door de bloeiende planten, met veel trappen, huizen met gietijzeren balkons, luiken met horizontale latten, dakpannen op golvende daken. En daarbij nog het grote Prodroumou-klooster.

Aan het einde van de middag was het nog heerlijk weer en genoot ik van de levendigheid op de boulevard. De escotheo kon ik heel goed kwijt bij het Koroni-kasteel van waar ik nog lang van het uitzicht genoot. Van lezen komt niet veel meer, maar internetten gaat nog steeds goed. 

Dag 194 Messene-Kyparissia

Elke dag word ik in Griekenland geconfronteerd met het klassieke verleden. Het is werkelijk onvoorstelbaar wat er tussen 2500 en 3000 jaar geleden daar al gebeurd en gepresteerd is. Doorgaans ben ik niet zo gecharmeerd van ruines, maar de historiciteit van lokatie en gebouwen imponeren toch wel.

Op deze zaterdagmorgen koos ik voor een lastig bergtraject in de Pelopponnesos. Over de N76 kwam ik tegen koffietijd in Andritsaina. Rond het centrale pleintje zag ik taverna's en winkels en terrasjes waar de lokale geestelijke en mannelijke senioren (vrouwen zie je zelden) met elkaar wijsheden uitwisselden. 

Enige kilometers verder kwam ik bij de Tempel van Bassae voor Apollo Epikourios uit de 5e eeuw v.Chr. Vanuit het dorp Figaleia wandelde ik naar de kloof van de Neda. Het zijn niet alleen stadjes en gebouwen die ik wil zien. De omgeving is bomenrijk.

Ik volgde met de escotheo een tijdje het dal van de Alleios, keek goed op de navigatie die me nog geen moment in de steek heeft gelaten, lunchte ergens op een picnicplek en kwam in de middag aan in het antieke Messene.

Messene

Het is een terrein met 9km lange stadsmuren uit de 4e eeuw v. Chr. Ik kwam binnen via een dubbele poort, geflankeerd door vier torens. Zij omsluiten fundamenten van tempels, amfitheater en de acropolis op de Ithomi-berg. Heuvelafwaarts zag ik een stadion. In een klein museum waren resultaten van de opgravingen te zien. Deze site was zeer de moeite van het bezichtigen waard. 

De zondag wilde ik aan de kust doorbrengen. Het was 25⁰C, overwegend zonnig. Ik bereikte terug over de E55 Kyparissia na een dagtocht van bijna 100km. De plaats, omringd door bergen, ligt in een kustvlakte. Het huidige stadsbeeld, met zijn smalle straatjes, wordt gedomineerd door de burchtruïne, met een dubbele ommuring en een Byzantijnse toren. Deze burcht werd destijds gedeeltelijk opgebouwd met antieke resten. Voorts heeft het een bescheiden marina en mooi strand, waar ik op een camperplek de escotheo parkeerde en vrij snel daarna in de Ionische zee ging baden.

Dag 193 Olimpia

Een vervelend gedoe gisterenavond rond mijn escotheo. Jongelui wilde dat ik uit mijn camperbusje kwam, maar dat vertikte ik natuurlijk. Ze waren in de duinen geweest en zag mij staan. Helaas zonder andere voertuigen in de buurt. Ik nam mijn mobiel om zogenaamd de politie te bellen en toen vertrokken ze na een paar dreunen. Het had slechter kunnen aflopen.

Kasteel Chlemoutsi

Vanmorgen vertrokken om half tien voor een rit van ongeveer 90km. Eerst naar kasteel Chlemoutsi aan de kust, een frans kasteel uit het begin van de 13e eeuw en later de verblijfplaats van de laatste byzantijnse keizer. Ik zag een zeshoekige burchttoren met gewelfde hallen. Via trappen ging ik naar het dak om een fraai uitzicht te zien, o.a. naar de Ionische eilanden.

Tegen het middaguur verder over de E55 in zuidelijke richting door een overwegend vlak agrarisch gebied. Aan de kust moeten lange, smalle zandstranden zijn. Het was lenteachtig weer. Langs Varda, het vliegveldje Andravidas, over de Ladon, door Gastouni en Savalia. In Savalia was eindelijk weer eens een tankstation waar ik gas kon tanken. 

Het grotere Amaliada liet ik links liggen. Maar aan Pyrgos kon ik niet voorbij gaan.In de stad zag ik best wel mooie kerken en gebouwen. Ik parkeerde bij een parkje en haalde in de supermarkt boodschappen en lunchte op bekende wijze.

Klassieke Olimpia

Door de vallei van de Pineios en de plaats Alfeiousa bereikte ik het historische Olimpia, waar in 776 v.C de eerste Olympische Spelen werden gehouden. Ik kon de escotheo goed kwijt en heb de hele verdere middag in deze plaats rondgewandeld. Het museum ligt tegenover het opgravingsterrein. De zalen zijn in chronologische volgorde ingericht. Het is ongelooflijk hoe knap in het verre verleden al voorwerpen, wapens en beelden werden gemaakt. Veel beelden waren ontroerend mooi (Hermes, Nike, Apollo, atleten). 

Hermes met Dionysos

Ook fraai was het terrein van de Olympische Academie met sportterreinen en zwembad. Ik kocht in het engels een fraai boekwerk over het klassieke Olimpia. Ik bracht al lezend op een camperterrein de avonduren door.

Dag 192 Patras-Kalogria

Op mijn reis door Griekenland heb ik een paar bestemmingen in gedachte: historische plaatsen, hoofdstad Athene (als het te doen is), het schiereiland Athos en nog een hop langs wat eilanden. Het mag een maand duren en dan door Bulgarije-Roemenië-Hongarije.

Voor deze Hemelvaartsdag kon ik kiezen voor de kustroute of langs de moerassen van Amvrakikos naar de hoofdweg E55. Ik kwam door typisch griekse plaatsjes als Menidi, Amfilochia en stopte in Fyteies voor de koffie met krentenbroodje op het terras, terwijl het lokale leven van meest ouderen op gang kwam. Meer nog dan andere zuidelijke volkeren houden de grieken van het goede leven. 

In Aitoliko was de temp opgelopen tot 23⁰C. Ik zette de escotheo even aan de palmen-boulevard met uitzicht op het meer. Daarna vervolgde ik de N5 met aan de ene zijde agrarische percelen en de andere zijde heuvelruggen met fruitbomen. 

Lord Byron in griekse kleding

Een dagdoel was Mesolongi dat in de Onafhankelijkheidsoorlog van 1822 een voorname rol speelde en waar de legendarische Lord Byron aan moeraskoort een jonge dood stierf. 

Bij Antirrio ging ik over de brug van de Golf, die mij in de Peleponnesos bracht. Ik arriveerde nog tamelijk vroeg in Patras, de op twee na grootste stad van Griekenland, geheel bedorven door hoogbouw. De stad is bekend om haar carnaval en homo-scene. Met moeite vond ik een parkeerplaats, waarna ik naar het centrum wandelde.

Dat verraste me toch wel. In 2006 was het nog de culturele hoofdstad van Europa. De uitstraling van een grote stad (225.000 inwoners), maar met een acropolis met amfitheater, binnenhof, tuinen en gaarden. Maar het mooiste gebouw is de basiliek voor de apostel Andreas, dat oogt als nieuwbouw en een prachtig interieur heeft.

IK ontvluchtte de akelig drukke stad, die wel aardige winkelstraten en aangename parken en pleinen heeft, maar het verkeer werkte op m'n zenuwen. Na wat badplaatsen ontdekte ik in Kalogria -de dagteller stond op 192km- rond 17 uur een goede parkeerplek bij een groot zandstrand. Verder wordt de plaats omgeven door moerassen en lagunes. Ik maakte nog een late wandeling door de duinen. 

Duinen bij Kalogria