De zomerwarmte viel op me. Ik verlangde naar water. Ik ontbeet rustig buiten het camperbusje. En vervolgens reed ik over de N43 in oostelijke richting naar het Peipusmeer. Ik had er nog niet van gehoord, maar het is een van de grootste meren van Europa. In het zuiden gaat het over in het Lämmimeer en het Meer van Pskov. Het wateroppervlak wordt verdeeld over Estland en Rusland.
Peipusmeer
| ||
 | ||
Satellietfoto van het Peipusmeer
| ||
Het Peipusmeer wordt gevoed door een groot aantal rivieren, waarvan de Emajõgi, Estlands grootste rivier, de voornaamste is. In het noordoosten watert het meer via de rivier de Nar'va af naar de Finse Golf.
Aan het meer liggen nauwelijks grote plaatsen. Aan de Estische kant zijn Mustvee en Kallaste het belangrijkste en aan de Russische kant Gdov. Bij Kallaste heeft het meer een glintkust van rode zandsteen.
Het Peipusmeer is belangrijk voor de visserij (vooral spiering). De plaatsen aan de Estische oever worden sinds de 17e eeuw voor een groot deel bewoond door Russische oudgelovigen, die hier vanuit Novgorod naartoe zijn gevlucht. Deze plaatsen onderscheiden zich in hun bouw duidelijk van andere Estische plaatsen. De dorpen langs het meer staan tevens bekend om hun fruitteelt.
In het zuiden van het meer ligt een bewoond eilandje, Piirissaar (= grenseiland, omdat de oude grens tussen Lijfland en Rusland eroverheen liep). Sinds 1920 is het geheel Estisch. Bij dit kleine eiland vond in 1242 de beroemde Slag op het IJs plaats, waarbij Rusland onder Alexander Nevski de ridders van Duitse Orde versloeg.
Mijn halteplaats was Kallaste. Een klein woonoord waar ik het cyrillisch schrift op borden zag. Daarna reed ik naar Mustvee, dat mij iets meer beviel, maar toch deed beseffen dat ik buiten de bewoonde wereld was gekomen. De mensen waren eenvoudig gekleed. Aan het grote meer vond ik een goede plek om te lunchen en van de onwerkelijke rust te genieten. Het was inmiddels 28⁰C. Bij Kauske liet ik het meer achter me.
Pühtitsaklooster
Over de fraaie N3 sloeg ik af naar Kuremãe, waar ik uitstapte om het beroemde orthodoxe Pühtitsaklooster te bezoeken. Ik liep door de imposante toegangspoort met zeven grote klokken. Het complex telt zes kerken en een grote kathedraal ter ere van Maria Hemelvaart. Het bezoek was een belevenis, zoals ik in weken niet gehad heb. De begraafplaats was al bezienswaardig. Religie is natuurlijk fictie, maar het heeft wel veel moois opgeleverd...
Aan het einde van de middag belandde ik in Narva, dat mij nog bijstond uit de historie vanwege oorlogen tussen de Russen en de rest. Het is qua bevolking een russische stad van 65.000 inwoners, pal aan de grens. Aan de westoever van de rivier zag ik het kasteel. Ik zocht en vond een camping waar ik geen prettig gevoel bij had: chaotisch, vuil, onvriendelijk beheer. Maar hier in het wild gaan staan, was geen optie...
Ik kreeg contact met landgenoten die de Baltische Staten "deden". Samen maakten we een avondwandeling door de stad. Aparte gebouwen, beelden, sfeer. Een groene triomfboog b.v. Voor het eerst besefte ik toch wel ver van huis te zijn.
Narva
Geen opmerkingen:
Een reactie posten