Bij een goede temperatuur en droog weer al vroeg op weg langs de Lijflandse kust. Een prachtig gebied aan de zee met in het achterland zandduinen en naaldbossen. De eerste halte was bij de Sliterevuurtoren, dat een fraai uitzicht bood. Mazirbe is het dorpje van de Lijven, een oeroude finse stam. Wat verder in Koşrags leuke houten huizen. Na Vaide bereikte ik Kaap Kolka waar Oostzee en Golf van Riga samenkomen. Tegen het middaguur was ik voor een lunchpauze bij het Witte Duin van Pűrciems. Mijn dag was al geslaagd.
Lijflands kasteel
Ik nam de afslag bij Gipka over de P125 naar Dundaga, gesticht in de 13e eeuw door de Lijflandse Orde. Heerlijk zo'n dorpje, alsof je in Drente bent. Ook de andere dorpjes die ik op deze middag doorreed, zoals Talsi en Sabile waren pittoresk, vaak door hun ligging aan een rivier of meertje. Vaak getooid met een kasteel(ruine) op een heuvel.
Uiteindelijk beëindigde ik mijn dagtocht in de regio te Kuldiga (14.000 inwoners), gelegen aan de Venta, waar ook een heel brede waterval is. Een heel charmant en fotogeniek stadje. In de plaats zelf houten huizen en enige kerken. Ik had naar de camping kunnen gaan -pas mijn 41e- , maar koos voor een plek op een schoolplein. In de escotheo zag ik de WK-finale Frankrijk-Croatia 4-2. Over het hele toernooi gezien vond ik België het beste spelen. Frankrijk is als landenteam een soort PSV. Je ergert je, maar ze winnen wel.
Uiteindelijk beëindigde ik mijn dagtocht in de regio te Kuldiga (14.000 inwoners), gelegen aan de Venta, waar ook een heel brede waterval is. Een heel charmant en fotogeniek stadje. In de plaats zelf houten huizen en enige kerken. Ik had naar de camping kunnen gaan -pas mijn 41e- , maar koos voor een plek op een schoolplein. In de escotheo zag ik de WK-finale Frankrijk-Croatia 4-2. Over het hele toernooi gezien vond ik België het beste spelen. Frankrijk is als landenteam een soort PSV. Je ergert je, maar ze winnen wel.
Kuldiga
Geen opmerkingen:
Een reactie posten