Dag 263 Sangaste

Bij heerlijk zomerweer vertrokken uit Riga. Prima stad om te verblijven. Maar de soloreis gaat verder. Over de A2, door bosgebieden, naar Sigulda. Het is een historische stad aan de rivier de Gauja. Boven de stad een burchtcomplex waar geoefend werd voor een historische voorstelling. Letland heeft iets provinciaals, maar dat is wel aangenaam. In een park waarbij ik geparkeerd had, stond een merkwaardig gebouw met een karakteristieke ronde toren, een soort Pisa op zijn Letlands.

Ik kwam tegen het middaguur in Cêsis -ook aan de Gauja-, dat midden in een bosrijk gebied ligt. Er staat ook een burcht, een vervallen orthodoxe kerk in het blauw, en nogal wat vervallen panden. Ik lunchte er op een stoeltje buiten de escotheo. Heb altijd veel bekijks.

Ik reed door naar Valmiera, dat economisch welvaart door de ligging aan een spoorlijn. In een supernetto deed ik boodschappen. Supers binnen de EU zijn overal hetzelfde, maar ik nam toch wat letse producten, waaronder een fles wijn. Bijna elke plaats, hoe klein ook, heeft flatgebouwen, maar ook parkjes met vijvers, fonteinen, bankjes. 

Ik volgde de Gauja, via Strenci over de A3 naar grensplaats Valga, 165km van Riga. Na een kleine week Letland het derde baltische land: Estland. Het telt 1,3 miljoen inwoners, heeft een andere taal, die met het fins verwant is, en rekent gelukkig in euro's. Ook dit land is overheerst geweest door buurvolkeren tot het in 1991 onafhankelijk werd. Ik heb inmiddels 23000km afgelegd (in Letland 730km).

Ik besloot verder te rijden, want de plaats werd ontsierd door rijen flatgebouwen. De kerkjes en houten huizen had ik wel gezien. Het oostelijk gelegen Vorü was ook niet aantrekkelijk en dus kwam ik in Supa terecht, gelegen in een vlak landschap met weiden. Het kon me ook niet bekoren.

Landhuis Sangaste

Op een schaduwplaats aan een meertje bereidde ik een gezonde avondmaaltijd en besloot om in de vooravond verder te rijden. Uiteindelijk kwam ik bij het neogotische landhuis Sangaste waar ik aanbelde. Ik vroeg of ik er mocht overnachten. Voor het eerst op deze wijze. En dat werd gastvrij goed gevonden. Later werd ik aan de tuintafel genood en mij alcohol en koek aangeboden, maar de conversatie kwam door gebrekkig duits en engels niet op gang. Om 22 uur verdween ik in het camperbusje.