Vertrokken bij regen en 19⁰C, hetgeen niet vaak voorkomt. Ik reed over de N155 en grotendeels langs een oude spoorlijn en de Venta. Het landschap was donkergroen. Glooiend met heel veel bossen en wateren, dus groen-blauw aan de ogen. Eigenlijk wilde ik nergens stoppen, maar in Maẓeikiai was het even droog. Hier wel erg veel flatgebouwen tussen 5 en 7 hoog.
Na het verlaten van deze plaats van 45.000 inwoners zonder veel aantrekkelijkheden, reed ik naar de grens van Letland bij Ezere. In het paspoort staan inmiddels zoveel stempels na 19 landen dat ik eindelijk eens snel door mocht. Ik kwam over de P106 in ongeveer hetzelfde landschap en bebouwing terecht. In Nigrande waar de temperatuur opgelopen was, maar het nog altijd regende, wilde ik de eerste letse ervaring opdoen. De flats waren er nog afschuwelijker, maar in een parkje was het nog om uit te houden.
Letland. Door het lezen van de autobiografie van Alexander Münninghoff, die letse achtergronden heeft, wist ik al veel van het land, ingeklemd tussen de twee andere baltische staten en eigenlijk door Riga het bekendste is.
Het is ook een vlak en glooiend land van bossen, meren, riviertjes, zandstranden en historische lokaties. Er wonen maar 2 miljoen mensen, warvan nog altijd 30% russen. Tijdens de inlijving bij de Sovjet Unie (tot 1991) is het geindustrialiseerd en volgezet met lelijke gebouwen.
Door de eeuwen heen is het land overheerst: duitse ridders, zweden, polen, russen. Strijd tussen katholieken en protestanten. Lijfland en Koerland. Riga werd in 1201 gesticht. Op die stad drijft de hele economie. Het toerisme is een voorname bron geworden.
Ik vervolgde de rit van 195km naar de kust, waar ik bijna twee weken van verstoken was geweest. Na Priekule kwam in aan het begin van de middag in kustplaats Liepâja, ooit even hoofdstad. Ik zocht en vond een camping bij het Kustpark, installeerde me en omdat het droog was -wel bewolkt- ging ik met racefiets en wandelend de stad in.
Liepaja
De stad met 85.000 inwoners ligt aan de zee, een meer en een rivier. Mooier kan het niet. Het afficheert zich als een badplaats, een spa-resort, maar daar valt nog wel op af te dingen. Het heeft wel bezienswaardigheden, ondanks de verwoestingen in oorlogen. Nog veel straten, geplaveid met keien.
De Alexander Nevski-kerk is orthodox en dus voor de russische minderheid. De gele St.Jozefs-kathedraal met torens heeft binnen bijbelse taferelen. De sobere St.Anna-basiliek heeft wel fraai houtsnijwerk. Het waren korte bezichtigingen. Heel aardig was het lopen door de grote overdekte markt. Zo leer je de letten het beste kennen. Langer bleef ik tot 17 uur in het Bezettingsmuseum, omdat ik die geschiedenis van het land ook wilde kennen en zien. De moord op duizenden joden beklemde opnieuw.
De stadscamping was rommelig, maar had wel de basic-faciliteiten. Een keertje goed douchen en de was doen waren nuttige bezigheden. 's Avonds keek ik eindeloos lang naar mannentennis op Wimbledon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten