Op doorreis vanuit Narva kwam ik in Sillamãe, dat in de Sovjettijd vanwege de uraniummijnen niet eens op de kaart stond. Het verraste me vanwege de goed onderhouden flats, de omzoomde boulevards en parken. Er liepen op het plein heel wat toeristen.
Ontika kust
Estland is evenals de andere Baltische staten een "leeg" land. Je kunt tijden rijden zonder een tegenligger te ontmoeten. Ik volgde de Ontikakust, dat bestaat uit een kalksteenplateau en mij een weids uitzicht bood over de Finse Golf. Het mooiste was het passeren van een waterval van 26m.
Ik had overal wel halt kunnen houden. Ook na een reis van 267 dagen doe ik elke dag weer verrassende ervaringen op. De plaatsjes Toila, Mahu, Karepa, Vainupea, Altja, Võsu....ik zal ze allemaal wel vergeten. Het leven lijkt er eindeloos.
Ik kwam in de middag in het schiereilandengebied van Lahemaa. Zette de escotheo op de camping van natuurliefhebbers, bepakte de rugtas en reed met de racefiets de zwerfkeienroute van Kãsmu. Overal liggen ze, de grootste is 5,5m. Soms moest ik van de fiets af en gaan wandelen.
Kãsmu
Ik was 2125km van huis. Ik zou er achterelkaar 24 uur voor moeten rijden, maar ik had daar geen neiging toe. Ik heb zelden, behoudens het hooggebergte, zo genoten van de stilte. De zee is fascinerend, uitnodigend en bedreigend tegelijk. De zwerfkeien doen denken aan voorwereldlijke tijden.
Ik ging pas laat terug. De camping lag in de avondzon. De mensen waren heel rustig, wel werd er weer (teveel) gebarbecued. Ik had een eenvoudige maaltijd, maar ook wat etse worstje op mijn electrische bbq (tja...). Ik keek naar de finish van de touretappe in de herhaling. Alaphilippe won na een magistrale afdaling; Mollema en Geesink komen tekort. Deze dag kreeg een 9.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten