Als het om grote, fijne, recreatieve steden staat, scoort Alicante voor Malaga en Valencia voor mij het hoogste. Cultuur-historisch (van wat ik gezien heb) vormen Sevilla, Barcelona, Granada de top-3. Maar het kan altijd veranderen.
Gezien het heerlijke weer koos ik voor het noordelijk langs de kust liggende Calpe als dag-bestemming. Ik deed het rustig aan, want het wat te heerlijk weer om lang in het camperbusje te zitten. Ik verliet mijn lokatie, meed de tolweg A7 en reed over de N332 met behoorlijk wat verkeer. Ik kwam door dorpen met buitenhuizen; de kust was minder aantrekkelijk. En soms was er een groene oase in het doorgaans saaie gebied. Op camping Playa Paraisa stond het goed vol, maar ik maakte toch van enige faciliteiten gebruik.
De nadering van Benidorm deed mij het ergste vrezen. Ik ben een toerist, maar nog wel met smaak, mag ik hopen. Het was inmiddels 18⁰C. Ik kon in deze tijd van het jaar mijn escotheo nog wel voor wat euri kwijt bij de Playa de Levante. Om mij heen hoogbouw en hotels, mensen op boulevard en het strand. Een hoog pensionado-gehalte. Op een bankje genoot ik van mijn eigen lunch.
Daarna reed ik nog een stukje door naar La Creu voor het uitzicht. In de nabijheid het waterparadijs Aqualandia en het natuurpark Hereda en Gelada, eigenlijk ruige kuststreken, die niet erg fraai zijn. Ik passeerde op de kustweg Altea, dat een misvormd kustplaatsje is. Het park voor Hotel Cap Negret was een goede halteplaats.
Verder kwam ik door urbanisaties en bij residenties met heel verzorgde parkjes en plantsoenen. Op de hellingen vakantiehuizen in alle soorten en maten. Uiteindelijk bereikte ik om half drie Calpe, bekend om haar markante rots aan zee. Ik zette het camperbusje neer in de wijk Marisolpark. De volgende uren verkende ik de plaats en kwam op een terras in gesprek met landgenoten.
De nadering van Benidorm deed mij het ergste vrezen. Ik ben een toerist, maar nog wel met smaak, mag ik hopen. Het was inmiddels 18⁰C. Ik kon in deze tijd van het jaar mijn escotheo nog wel voor wat euri kwijt bij de Playa de Levante. Om mij heen hoogbouw en hotels, mensen op boulevard en het strand. Een hoog pensionado-gehalte. Op een bankje genoot ik van mijn eigen lunch.
Daarna reed ik nog een stukje door naar La Creu voor het uitzicht. In de nabijheid het waterparadijs Aqualandia en het natuurpark Hereda en Gelada, eigenlijk ruige kuststreken, die niet erg fraai zijn. Ik passeerde op de kustweg Altea, dat een misvormd kustplaatsje is. Het park voor Hotel Cap Negret was een goede halteplaats.
Calpe ~ Pobla de Ifac
Verder kwam ik door urbanisaties en bij residenties met heel verzorgde parkjes en plantsoenen. Op de hellingen vakantiehuizen in alle soorten en maten. Uiteindelijk bereikte ik om half drie Calpe, bekend om haar markante rots aan zee. Ik zette het camperbusje neer in de wijk Marisolpark. De volgende uren verkende ik de plaats en kwam op een terras in gesprek met landgenoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten