Reizen zit in mijn genen. Maar het kan ook zijn dat de emigratie in mijn jeugd naar Kaapstad (en de retour) bepalend is geweest. Ik kom graag "elders". En het liefst niet twee keer naar dezelfde plek.
Ik was vanmorgen in gepeins of ik niet te snel en te vaak van lokatie verander op deze reis die een jaar moet duren. Het was vanmorgen na een week eindelijk weer eens heerlijk weer: zonnig en temperatuur die zou oplopen tot 17⁰C. Ik verkende eerst nog Mojacar en vertrok na de lunch via de kustweg naar Carthagena.
Alle witte kustplaatsjes langs de RM333 met hun palmen aan de paseo maritimo's baadden in de zon. Bij Calarreona verliet ik geografisch Andalusië waar ik een maand heb vertoefd, schitterende bouwwerken heb gezien en genoten heb van historie, cultuur, leefstijl, het weer.
Rotsformatie bij Mazzaron
In Aguilas zag ik boven de toeristische hoogbouw een kasteel, de omgeving met hoogtes zoals bij Calabardina bleef dor en kaal, Cabo Cope is een natuurgebied, in Mazarron met haar opvallend ayuntamiento deed ik inkopen en at op een bankje heerlijke vruchten.
Ik had al eerder de neiging gehad, maar kon het niet nalaten hier vanaf de boulevard en over een mooi strand de zee in te gaan. Voor het eerst. Het was fris, maar ik voelde me herboren.
Ver in de middag arriveerde ik in Cartagena, eigenlijk Nova Cartagena, want van de Punisch-Carthaagse stad is niet veel meer over. Ik zocht een goede veilige lokatie bij een park. Morgen ga ik de stad verkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten