Aanvankelijk had ik gedacht op zondag in Murcia te zullen blijven, maar van de vele prikkels in een grote stad kun je vermoeid raken. En dus aan het einde van de ochtend na nog een klooster te hebben bezocht in noordelijke richting gereden.
Ik kwam in berglandschap terecht, bij het natuurpark Sierra de la Pia. Ik zag een bezoekerscentrum, want alleen was ik het park niet ingegaan. Moet denken aan de nederlandse vrouw die -ik meen- maar liefst twee weken in zo'n gebied spoorloos was. Ik kon meegaan in een kleine groep en zag een prachtig groen, maar ook ruig gebied. Het is duidelijk dat de zee hier miljoenen jaren geleden heeft gelegen en voor afzettingen heeft gezorgd.
Sierra de la Pia
In de middag reed ik over binnenwegen via L'Alguenya naar de kust. Bij Novelda kwam ik weer op de hoofdweg en bereikte Alicante, waar ik in de zomer van 1970 een merkwaardige vakantie doorbracht. Ik maakte met broer en schoonzus een vreselijk treinreis door vanaf Parijs in de gang te moeten bivakkeren. Onderweg stond de trein soms tijden zomaar stil. De taxichauffeur naar S.Juan bedroog ons met het tarief. Het appartement van de tante viel tegen, de gastanks waren leeg. Ik moest steeds voor broer & schoonzus bijbetalen, want zij hadden als studenten nauwelijks inkomen. In een supermarkt stalen ze spullen.
Cees en Theo in flatje
We brachten de weken gescheiden door, ik ging overdag driekwartier lopend naar het strand en 's avonds naar de boulevard van Alicante. Zomerser weer heb ik daarna nog maar zelden meegemaakt. En bruiner ben ik nooit meer geweest. Er was in de stad kermis en een cartbaan. Mooie spaanse jongens trachtten aan toeristen geld te verdienen door hun "diensten" aan te bieden. Ik kon dat weerstaan.
Ik herinnerde me van Alicante dat het een goede mediterrane plaats was met palmen-avenida's en een hooggelegen burcht. Ik vond een redelijke parkeerplaats om te overnachten. En bleef tot laat in de avond in de stad, want het was buiten nog goed toeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten