Dag 063 S.Pedro de Alcantara

De camping bij zonnig weer verlaten en in de regio van de vele golfbanen terecht gekomen. Een gecreëerd landschap, dat mooier kan zijn dan het voormalige natuurlijke. Je moet ook willen zien en waarderen wat de mens kan realiseren. Het is wel de wereld van de happy few, hoewel je voor €50,- al wel 18 holes kunt lopen. 

Casares

Ik volgde de tip van het nederlandse echtpaar om in elk geval naar het bergdorpje Casares te rijden. Het was door een heuvelachtig gebied met weelderige vegetatie en roestbruin laag gebergte op de achtergrond. Ik reed het witte bergdorpje met haar donkere burcht tegemoet en werd bevangen door haar schoonheid en charme. Ik nam de tijd om er in een dikke trui bij 11⁰C in het zonnetje rond te wandelen, te genieten en te lunchen. 

Ik vervolgde door een bergachtig gebied over een serpentine weg naar het bergdorp Jubrique dat niet veel voorstelde en daalde af naar het beschermde natuurgebied de Paraje Natural Los Reales de Sierra Bermeja, het gebergte dat boven Estepona omhoog rijst met als de hoogste top Los Reales (1449m). 

Ik parkeerde bij een refugio vanwaar wandelpaden beginnen en eindigen. Er waren wandelaars en ik controleerde mijn mobielbereik, anders zou ik er niet aan beginnen. Naar de top ging ik niet. Na 3/4 uur keerde ik erg onder de indruk terug. Sinds weken had ik weer eens een heel ander landschap ervaren.

Bermeja naar Los Pinsapos

Het gebied is rijk aan ijzer en magnesium zoals te zien was aan de roodbruine (bermeja) kleur. Er zijn daar 220 vogelsoorten waar te nemen: kleine roofvogels (dwergarenden, valken, uilen) en hun grotere soortgenoten (adelaars, gieren) bevolken het luchtruim en op de rotsachtige bodem leven berggeiten, reeën, wilde zwijnen en het gebruikelijke kleine spul dat in dit soort gebieden tussen de struiken schuift en scharrelt. Met een beetje geduld en geluk kan men zelfs een meloncillo (faraorat) waarnemen, een speels diertje dat zo'n halve meter lang kan worden en een zekere faam bezit als slangendoder, het beestje is zelfs immuun voor slangengif. 

De flora is uniek. Vanwege het milde klimaat en de speciale bodemgesteldheid heeft men hier niet minder dan 50 zeldzame plantensoorten geclassificeerd en bomen zijn hier vertegenwoordigd met kurkeiken, dennenbomen en een groot aantal eeuwenoude Spaanse zilversparren, die wel misvormd lijken. 

Ik belandde uiteindelijk op de beruchte tolweg de A7 die langs kustplaatsen leidde naar het bestemmingsdoel Marbella. Ik moet er in de 70's ooit geweest zijn.  Ik zette de escotheo neer in S.Pedro de Alcantara, dat vol staat met appartementen. Echt een toeristenoord, waar het redelijk druk was en in het gevorderde middaguur de terrasjes mij verleidden tot de eerste sangria van deze reis. Is de zon weg, dan wordt het snel kil. Ik vond na wat zoeken bij het Parque Florestal een aangename omgeving om de avond en nacht in te gaan.