's Avonds in de escotheo via satelliet zeer geboeid gekeken naar de film over de beklimming van de Meru in de Himalaya. Niet dat ik iets heroisch wilde nadoen, maar het deed mij vandaag wel besluiten om kustplaatsen met strand en toeristische voorzieningen te verlaten en het gebergte achter Almeria in te gaan. Afwisseling is nooit verkeerd.
Ik kwam in een totaal andere wereld, waar de kleuren bruin en grijs domineerden. Ik kon me in de woestenij van de Verenigde Staten wanen. In deze regio zijn vele cowboyfilms opgenomen. Benahadux was de eerste halte. Het was er wisselend zonnig bij 11⁰C. Ik reed over een bergweg met onder mij de Rio Andarax en afentoe zicht op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Tot het middaguur was het op de weg erg rustig.
In het kleine Laujar zette ik de camperbus neer bij El Naciemento. Het is een kleine plaats met het stadhuis, de kerk, een fontein en klooster als bezienswaardigheden. De marktkramen werden opgeruimd. En ik keek er vanaf het terras naar. Terug kocht ik een vermaarde fles rode wijn.
Op naar de Puerta de la Ragua en het indrukwekkende 16e eeuwse kasteel van Lacalahorra. Hoewel ik in mijn leven en op deze reis al genoeg in burchten geweest ben, wilde ik dit nader bekijken. Van binnen was het een complete verrassing door de fijne italiaanse bouwstijl en platareske versieringen. Als ik vermogend zou zijn, zou ik dit gebouw willen bezitten en bewonen.
Omstreeks half drie vervolgde ik over de A337 door een smal dal en de vlakkere A92 naar Guadix, dat op zich al een omweg waard is. Het is bekend om haar grotwoningen, maar het was Diego de Siloë die zoals in Granada er een prachtige renaissancekathedraal ontwierp, die pas laat in de 18e eeuw met barok-elementen voltooid werd.
Na twee uren cultureel genot reed ik toch nog 3/4 uur verder langs een ecologisch park naar Baza waar ik bij het Sportpaviljoen een goede parkeerplek vond. Ik had deze dag 155km afgelegd, hetgeen sinds 29 en 30 november niet meer gereden had.
Ik kwam in een totaal andere wereld, waar de kleuren bruin en grijs domineerden. Ik kon me in de woestenij van de Verenigde Staten wanen. In deze regio zijn vele cowboyfilms opgenomen. Benahadux was de eerste halte. Het was er wisselend zonnig bij 11⁰C. Ik reed over een bergweg met onder mij de Rio Andarax en afentoe zicht op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Tot het middaguur was het op de weg erg rustig.
In het kleine Laujar zette ik de camperbus neer bij El Naciemento. Het is een kleine plaats met het stadhuis, de kerk, een fontein en klooster als bezienswaardigheden. De marktkramen werden opgeruimd. En ik keek er vanaf het terras naar. Terug kocht ik een vermaarde fles rode wijn.
Castillo de Lacalahorra
Op naar de Puerta de la Ragua en het indrukwekkende 16e eeuwse kasteel van Lacalahorra. Hoewel ik in mijn leven en op deze reis al genoeg in burchten geweest ben, wilde ik dit nader bekijken. Van binnen was het een complete verrassing door de fijne italiaanse bouwstijl en platareske versieringen. Als ik vermogend zou zijn, zou ik dit gebouw willen bezitten en bewonen.
Zicht op Guadix
Omstreeks half drie vervolgde ik over de A337 door een smal dal en de vlakkere A92 naar Guadix, dat op zich al een omweg waard is. Het is bekend om haar grotwoningen, maar het was Diego de Siloë die zoals in Granada er een prachtige renaissancekathedraal ontwierp, die pas laat in de 18e eeuw met barok-elementen voltooid werd.
Na twee uren cultureel genot reed ik toch nog 3/4 uur verder langs een ecologisch park naar Baza waar ik bij het Sportpaviljoen een goede parkeerplek vond. Ik had deze dag 155km afgelegd, hetgeen sinds 29 en 30 november niet meer gereden had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten