Er stonden kapitale campers op Mar Azul, maar toch had ik met m'n geavanceerde camperbusje ook bekijks. Ik raakte met een duitser in gesprek en vertelde over de schade die ik een paar dagen geleden in Salobreña had opgelopen. Hij had ook het (on)nodige meegemaakt in Spanje. Hij gaf me wat adviezen voor het herstel. Ik wacht bericht uit NL af voor ik naar een garage ga.
Tegen het middaguur reed ik verder langs de Costa de Tropical. Heel rustige delen en dan weer een plaats of urbanisatie voor de vakantiegangers: Roquetas de Mar met veel hoogbouw, Agualdulce tegen steile helling en met jachthaven. Het gebergte in het binnenland oogde bruin en kaal. Interessant was de etang bij Puntas Entinas-Sabinas met zandstrand, binnenwater met veel vogels, stekelige vegetatie. Er zijn in deze kustplaatsen nog betaalbare appartementen, maar wat mij altijd heeft tegengehouden is een vaste stek, waar je steeds heen moet. Later op deze reis kom ik bij vrienden die al bijna 40 jaar in Cala Salions "zitten".
Ik arriveerde in Almaria dat een gouden tijd beleefde als havenstad voor het kalifaat Cordoba. Ook deze grote stad heeft een alcazaba, een duizendjaar oud fort, deels vervallen, deels in gebruik. Ik had de escotheo bij de Templo de S.Juan geparkeerd, dat nog wat moorse elementen bevat.
Ik kwam bij de kathedraal dat wel een fort lijkt -vanwege de vele piratenaanvallen op de stad- maar de renaissancegevel en de walnoten koorstoelen horen bij het katholieke Spanje. De meeste tijd bracht ik door op het Plaza Vieja, dat omgeven wordt door arcaden en waar het roze ayuntamiento het voornaamste gebouw is.
Vergeleken met grote andere spaanse steden is Almeria eenvoudiger, minder pretentieus, en in het langgerekte Parque de Nicolas Salmeron was het bij 17⁰C goed toeven. Daar zette ik op een parkeerplaats ook m'n busje neer en besefte dat met zo'n schade de aantrekkelijkheid voor ongewensten (ook politie) sterk verminderd is.
Tegen het middaguur reed ik verder langs de Costa de Tropical. Heel rustige delen en dan weer een plaats of urbanisatie voor de vakantiegangers: Roquetas de Mar met veel hoogbouw, Agualdulce tegen steile helling en met jachthaven. Het gebergte in het binnenland oogde bruin en kaal. Interessant was de etang bij Puntas Entinas-Sabinas met zandstrand, binnenwater met veel vogels, stekelige vegetatie. Er zijn in deze kustplaatsen nog betaalbare appartementen, maar wat mij altijd heeft tegengehouden is een vaste stek, waar je steeds heen moet. Later op deze reis kom ik bij vrienden die al bijna 40 jaar in Cala Salions "zitten".
Zicht op Almeria
Ik arriveerde in Almaria dat een gouden tijd beleefde als havenstad voor het kalifaat Cordoba. Ook deze grote stad heeft een alcazaba, een duizendjaar oud fort, deels vervallen, deels in gebruik. Ik had de escotheo bij de Templo de S.Juan geparkeerd, dat nog wat moorse elementen bevat.
Ik kwam bij de kathedraal dat wel een fort lijkt -vanwege de vele piratenaanvallen op de stad- maar de renaissancegevel en de walnoten koorstoelen horen bij het katholieke Spanje. De meeste tijd bracht ik door op het Plaza Vieja, dat omgeven wordt door arcaden en waar het roze ayuntamiento het voornaamste gebouw is.
Vergeleken met grote andere spaanse steden is Almeria eenvoudiger, minder pretentieus, en in het langgerekte Parque de Nicolas Salmeron was het bij 17⁰C goed toeven. Daar zette ik op een parkeerplaats ook m'n busje neer en besefte dat met zo'n schade de aantrekkelijkheid voor ongewensten (ook politie) sterk verminderd is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten