Dag 093 Castellon de la Plana

De vierde maand van mijn Europareis is begonnen. Na 6900km ben ik voorlopig nog wel in Spanje en rijd in noordelijke richting bij doorgaans aangename weersomstandigheden. Ik heb in januari ongeveer €500,- uitgegeven; het meest aan museumbezoekjes en een enkel restaurant. Ik tank gas.

De provincie Castelló is erg bergachtig. Er bevinden zich vele citrusplantages en pijnbossen. De stad Castellón ligt vlakbij de Middellandse Zee en grenst aan de bergketen La Plana. Ik was er eerder in 2001. De stad is tijdens de Spaanse Burgeroorlog van 1936 tot 1939 grotendeels verwoest. Veel authentieke gebouwen zijn dus verloren gegaan. 

Ik parkeerde in het oude centrum, bij het Plaza de España en de Calle Mayor. In de buurt van dit plein liggen de meeste bezienswaardigheden. Het stadhuis stamt uit de 18e eeuw en is gebouwd in barokke stijl. Achter de kathedraal, in de bibliotheek, worden de resten van het 16e eeuwse La Casa Abadía bewaard. La Lonja del Cáñamo is de oude markt waar in vroegere tijden gehandeld werd in hennepdoeken. Tegenwoordig is het onderste deel van het gebouw een plaats voor tentoonstellingen en culturele activiteiten. 

Op het pleintje naast het stadhuis ligt Plaza Mercadillo. Ik liep er rond op een gezellige voedselmarkt. Wat verder kwam ik in de Calle La Paz,  bij het Teatro Principal. Dit neoklassieke theater is de belangrijkste culturele plek van de stad. 

In het Parque Ribalta kon ik even heerlijk lunchen op een bankje en tussen de vele waterpartijen. Het is het oudste park van de stad. Rondom dit park kwam ik in het winkelcentrum Corte Ingles en bij een aantal authentieke oude huizen. Aan het einde van het park ligt Plaza de la Independencia met een grote lantaarnpaal in het midden. 

Castellon ~ Plaza Mayor

Op het plein Plaza Mayor in de binnenstad staat de kathedraal Santa María la Mayor. Deze kathedraal werd gebouwd in de 16e eeuw. De huidige kerk is een moderne reconstructie. Naast de kerk staat een klokkentoren uit 1604. Deze toren, de El Fadrí, is 46 meter hoog. 

Met de vouwfiets fietste ik buiten het centrum. In de straat Avenida de la Mare de Déu del Lledó staat de basiliek Santa María del Lledó. In 1366 vond een boer een afbeelding van de Maagd Maria op zijn land. Hier werd deze basiliek aan gewijd. Nog steeds worden er bij deze afbeeldingen missen gehouden en kinderen gedoopt. 

Er zijn ook diverse musea in de stad, zoals het Museo de Bellas Artes en het Museo Etnológico de la Diputación. Maar die bezocht ik niet. Na wat rondrijden vond ik een overnachtingsplek bij de haven El Grao. Niet ver van een mooi strand met restaurantjes en barretjes. In bracht er bij nog goede temperatuur de avond en nacht door.

Dag 092 Villareal

Met weemoedige gevoelens verliet ik Valencia, waar ik nog dagen door had kunnen brengen, maar de drang tot verder reizen was sterker. Ondanks de navigatie kostte het moeite om de metropool uit te komen. Richting golfterrein Escorpion redde me. 

Ongeveer 30km ten noorden van Valencia staat het kartuizerklooster Porta Coeli temidden van pijnboombossen. Het is een groot complex, waarvan de gotische delen het interessantste zijn. Ik zag kunstwerken van de valenciaanse schilderschool. En natuurlijk genoot ik weer van de kloostergang om de binnentuin.

Door de Serra Calderona met z'n ruines reed ik over slingerweggetjes naar de Mirador Garbi waar ik van het uitzicht en de koffie genoot. Via de A23 keerde ik terug naar de kust en het aloude Sagunt, waar de romeinen en Hannibal al kwamen. De stadsmuren met kantelen staan op een bergrug nog overeind. Op pleintjes zijn nog meer resten van verdedigingswerken te zien. Maar het romeinse theater is weer in ere hersteld. In de stad zijn nog bezienswaardig de kerken S.Salvador en Sa.Maria met gotische gevels en barokke interieurstukken. Zo'n plaats is gewoon een verrassing en doorbreekt elke planning. Pas na 15 uur kwam ik weer bij mijn camperbusje. 

Sagunto ~ ligging

Over de snelweg passeerde ik La Vall d'Uixo waar ook wel iets te zien zou zijn, maar mijn doel werd Villarreal, dat ik alleen ken van de spaanse voetbalcompetitie, de sinaasappelverwerking en de keramiek-industrie Het telt 50.000 inwoners, maar speelt toch al jaren in de Primera Division. Ik parkeerde bij het eigentijdse universiteitscomplex in een vriendelijke omgeving. Bij 16⁰C bezocht ik nog net op tijd de Basilica de S.Pascual, dat niet zo bijzonder is, op een marmeren graftombe na. Aan de Plaza Mayor met haar adellijke huizen was het goed toeven. 

Dag 091 regio Valencia

Het zag er goed uit voor een dagtocht door het achterland van Valencia. Ik reed over de A3 door glooiend terrein, ook wel de huerta genoemd. Het dorp Manises is bekend om haar faience-industrie. Chiva wordt beheerst door de ruines van een moorse vesting en heeft kerken met beeldhouwwerk van de broers Vergara. Het aardige Buñol ligt in een vruchtbaar dal met grotten en watervallen en is vermaard om haar warme bronnen en La Tomatina, het tomatenfeest in augustus. Ik reed door Algemesi verder.

Buñol ~ La Tomatina

Ik had een eerste stop in het schilderachtige Alcira, dat klein is maar bezienswaardig om haar stadhuis en parochiekerk met barokke facade. Om het pleintje waar ik de cappuccino gebruikte stonden adellijke huizen. 

Het was een lange rit, maar de moeite waard en ik kwam aan het begin van de middag al weer op mijn favoriete stek aan het strand. Daar maakte ik nog een wandeling, alvorens de zonnige stad in te gaan.

Plaza del Ayuntament

De wijk Russafa is groots, haar pleinen verrukkeluk. Valencia bekoort op vele manieren. De atmosfeer is relaxt. Smullen in Dulce de Leche. Drinken bij Cafe Mercedes Jazz. Eten bij Slaughterhouse. Wandelen door Jardi d'Ayora. Alles lijkt ingesteld op genieten. En dat deed ik ook. Wie weet wanneer ik er weer kom. 

Dag 090 Valencia (2)

Bekend is dat ik op zondagen graag in grote steden vertoef. Het is dan minder hectisch met verkeer en menigtes; kan me dan beter op de bezienswaardigheden richten. Het was sinds het begin gisteren mijn 14e zondag. Daarvan waren er zeven met echt mooi weer. Van de grote steden was ik in Burgos, Albufeira, Sevilla en Alicante. Mijn programma kwam dus maar voor de helft overeen met mijn wens. Kennelijk heb ik niet alles in de hand. Over het weer mag ik niet klagen. Integendeel: echt slechte dagen zijn er maar een paar geweest. 

Het was bij opstaan aardig weer: redelijke temperatuur en wisselend bewolkt-zonnig. Morgen moet het zonnig worden en wil ik wel het binnenland in. Er komt bij dat ik een prima parkeerplek heb. In de zomer zou het niet kunnen op deze lokatie zo dicht bij boulevard en strand. 

Valencia ~ de stad van de kunst & de wetenschap

Ik besloot om La Ciudad voor kunst en wetenschap te bezoeken. Een prachtig complex. Het zijn zes verschillende gebouwen in de droge bedding van La Turia, die zijn ontworpen door Santiago Calatrava. Er zijn een discotheek, bioscoop, een stadstuin met tropische vegetatie, een wetenschappelijk museum, een oceanografisch aquarium, een muziekhuis en agora/markt met modetentoonstelling als ontmoetingsplaats. 

Tot in de middag bracht ik er vele uren door. De entreeprijs was maar €6,- met seniorenkorting. Ik zag o.a. een spaanse film, luisterde naar een muziekstuk, maar bewonderde vooral het oceanische leven. 

Aan het einde van de middag kwam ik in de bar/restaurant waar mijn zoon in 2016 zijn vriendin heeft verrast met een huwelijksaanzoek, waarbij personeel en ensemble waren ingeschakeld. Valencia is hun favoriete spaanse stad. Ik genoot ook erg van de stad: divers, fraaie gebouwen, levendig, charmant, met allure.

Dag 089 Valencia (1)

Twee mei-vakanties ben ik in Valencia geweest. De beste jaargetijde. Vandaag regende het bij periodes. Tijdens eerste bezoek werd er ingebroken in de auto, bezochten we de ovale NS de los Desamparados met z'n Mariabeeld en prachtige koepel, en werden we op elk terras lastig gevallen door afrikanen die wat wilden verkopen. De tweede keer was een bliksembezoek aan het centrum en bezochten we de oude kathedraal met de robuuste klokketoren Micalet (68m). 

Valencia ~ vandaag in de regen

Naar Valencia reed ik door de vruchtbare vlakte over de V31 de zondagse stad in. Ik keek nu wel uit naar een veilige, gratis parkeerplaats bij het futuristische gebouw voor kunst & wetenschappen. Ik fietste door de drooggelegde Turio waar zich tal van attracties (Parc Gulliver) en instituten (Opera, Muziekpaleis, Palau de la Mar) bevinden.

Ik ging als eerste object het klooster S.Domingo binnen, dat weliswaar nog een plataresk hoofdaltaar bezit, maar in classicistische stijl herbouwd is. Kloostergangen om binnentuinen wil ik altijd wel graag bewandelen. De Sala de las Palmeras had prachtige elementen.

Om het middaguur bracht ik door in een Pans, dat zijn de spaanse broodjeszaken waar ik graag kom. De stad werd levendiger. Gisteren verloor de thuisclub met 1-4 van Real Madrid en moest er nog van bijkomen. Het hoogoprijzende stadion ligt midden in de stad. Tijdens mijn verblijf in de Jardins Real was het gelukkig droog.

Van de vele kerken koos ik het Colegio del Patriarca uit. Het is in zuivere renaissancestijl gebouwd met een dubbele arcadenrij om de binnenplaats. Een trap heeft mooie tegels. Ik zag het beroemde schilderij Laatste Avondmaal van Francisco Ribalta.

Valencia ~ Palau Dos Aguas

Kathedraal, NS, de Lonja, de Mercado Central en enige stadspoorten had ik eerder al gezien. Valencia heeft allure. Veel lichte monumentale gebouwen en prachtige winkelstraten. Wel heb ik me voor de hele verdere reis voorgenomen om in bezienswaardige steden een paar keuzes te maken en kunstwerken met eigen ogen te willen zien, maar niet meer gericht te zijn op alles. 

Mijn middag eindigde in het paleis van de markiezen Dos Aguas met zijn zwierige facade en vele barokke elementen. In het museum zijn vooral de veelsoortige azulejos te bewonderen. 

Ik keerde terug naar mijn escotheo en verplaatste die naar de Playa del Cabanyal. In de omgeving wandelde ik in de avond wat doelloos rond., hoewel de Ruzufa erg sfeervol was. Alvorens ik via de satelliet naar de wedstrijden van de Eredivisie ging kijken. 

Dag 088 Gandia

Weggereden bij bewolkt en miezerig weer. Het zou vandaag niet veel meer dan 13⁰C worden. Het was nog rustig over de CV610, door de onaantrekkelijke bergdorpen Genoves, Quatretondsa, Llutxent, Benicolet tot op de CV60 door S.Jeroni en het groene Palma naar Gandia aan de Costa Azahar, waar ik al om half elf arriveerde. 

Ik zette het camperbusje neer bij het Palau Ducal van de Borja's, waar ik meteen vanwege de miezer naar binnenging. Prachtig, die antieke meubelen, tapijten, schilderijen, wandtegels, kunstvoorwerpen en curiosa. Ergens buiten was er markt met heerlijke producten, waarvan ik er kocht en consumeerde. 

Gandia telt nog een aantal musea, maar die bezoek ik verder wel via internet. Het Plaza del Prado was ingericht voor kinderen, waar de spanjaarden tot een bepaalde leeftijd idolaat van zijn. Ineens stond ik voor de Torreon del Pino, een oude pijnboom op een verhoging. Bijna alles aan vegetatie is nog groen in deze winter. Langer bracht ik door in de Casa de Cultura met binnentuin en café. 

Gandia ~ stadspoort

Na de middag bezocht ik de Colegiata in catalaanse gotiek met twee  portalen en een eenvoudig interieur. Ook wandelde ik langs middeleeuwse restanten, w.o. een massieve stadspoort. Met de escotheo reed ik naar de camping L'Alqueria. Stranden en haven waren nabij met attractiepark, bars en strandtentjes. Maar voor een strandwandeling was het geen weer. De camping beviel me niet en ik reed door naar camping La Naranja. Het was weer eens goed om het camperbusje te voorzien van schoon chemisch toilet en vers water en zelf kon ik me ook reinigen en de was gaan doen. 

In de escotheo bracht ik vele uren door met internetten, bloggen, lezen in Sapiens en sport op televisie kijken. Een ongekend huiselijke avond, na een zeldzaam saaie dag. Morgen Valencia...op een zondag. 

Dag 087 Xativa

Als geschiedenisliefhebber wist ik van Xativa, de geboorteplaats van twee beruchte Borja-pausen (Calixtus III en Alexander VI), een heilige en een beroemde schilder. Er zijn plaatsen waar ik absoluut heen wil. 

De 75km vanaf Alcoy reed ik omgeven door een sierra en langs gaarden met druiven en sinaasappels. Het zou ca 12⁰C worden in dit binnenland. Sinds 12 dagen niet meer zo laag, maar ik had er vrede mee. 

Xativa ~ Castillo de Borja's

Ik had dagen met directe contacten achter me. Dat was hard nodig en had me goed gedaan. Op een hoogte van 115m ligt de stad, dia al dateert van de iberiërs. Maar nog hoger op de Monte Bernisa is er het castillo dat in vele boeken is beschreven. Xativa speelde belangrijke rollen in oorlogen en werd enige malen praktisch verwoest.

Toch is er nog te merken dat het een oude stad is. Aan de smalle, kronkelige straatjes, de bejaarde pleintjes en de oude gebouwen, m.n. in de Calle de Monteada. Nog voor de lunch bezocht ik de Colegiata, meer een italiaanse dan spaanse kerk. Ik was benieuwd naar de Borja-monumenten. Niet veel, want ze hadden hun carrière in Rome. Hun stamslot staat trouwens in het nabije Gandia. 

De rest van de dag slenterde ik door de straten. Ik werd zelden geimponeerd. Ik had de escotheo bij de Plaza Xorros staan. Ik bracht daarin vele uren door, lezend in Sapiens van Harari, al tijden in de top van de bestsellers.

Dag 086 Alcoy

Het echtpaar kwam om half acht thuis. Ik meldde me een half uur later en werd binnen gevraagd. Ik vertelde van mijn ontmoeting met Rik in Moraira en toen ontdooiden ze wat. Beiden gepensioneerd en al twaalf jaar woonachtig in Denia. Actief bij de Hollandse Club, waar ook H&S lid van waren. Zij kenden hen heel goed. 

Bezoek in 2001 aan H&S in Denia

Hij werkzaam geweest bij RWS en zij secretaresse bij Volker Stevin. Een kind, drie kleinkinderen. Het huis was ingericht met brocantes. Toen ik over mijn reis(ervaringen) sprak, raakten ze geinteresseerd. En na de koffie met likeur kwam er wijn. De ironische wijze van verhalen sprak wel aan. Ze wilden graag mijn camperbusje zien en raakten in lichte vervoering. Ik moest voor hun casa gaan staan. 

En weer werd ik binnen genood. De conversatie -met nogal wat anekdotes- werd zelfs van niveau. Lachen en luisteren, een betere combinatie is er niet. Ik kon bij hen bijna al mijn boeken kwijt en kreeg er zes andere titels voor terug. Wat ik me vooral zal herinneren was hun afkeer van het sociaal-politieke klimaat in NL (en dat andere klimaat natuurlijk...). Ze waren ook kritisch naar Spanje, maar roemden de gezondheidszorg, de cultuur en de landschappen. Ze kwamen graag in Valencia. We namen bijna als vrienden afscheid. Ik was hard toe aan direct contact en was geheel aan mijn trekken gekomen.

De volgende morgen (vandaag dus) moest ik nog bij hen ontbijten en beloven ze op de hoogte te houden van de reis, zodat ik nu zeven vaste volgers heb. Ik werd zwaaiend uitgeleide gedaan en reed een stuk het binnenland in, want ik wil de afwisseling tussen kust (toerisme) en cultuur-historie.

Alcoy ~ Plaza de España

Alcoy ligt 50km van de zee, omgeven door de bergen van de Sierra de Montcabrer (1385m). Het kan er 's winters koud zijn, maar onder de wolkenhemel liep de temperatuur op tot 18⁰C. Eerst kwam ik in Cocentaina met op een heuvel de omvangrijke ruine van een Alcazar met drie markante torens. Wat verder ligt La Serrata met ruines van een stad uit de 4e eeuw.

Ik reed over de N340 het compact bebouwde Alcoy in. En zette de escotheo bij een sportcomplex. Het interessantste gebied is op en rond het Plaza de España met stadhuis en kerk. Ik wandelde wat rond door de stad en bezocht het hertogelijke paleis van de Medinaceli, dat een bezoek aan deze stad rechtvaardigde. En altijd zijn er wel aantrekkelijke pleinen en parken in spaanse steden. Tot sluitingstijd bleef ik in de prachtige bibliotheek. Met mijn Apple-laptop kan ik me uren vermaken. Op deze reis mijn beste vriend...

Zoals vaker bracht ik een groot deel van de avond door in het sportcomplex. Er is altijd wel een eetgelegenheid en de wedstrijden van zaalsporten kunnen best boeien. 

Dag 085 Denia

Middels een goede vriend had ik het adres gekregen van een vroegere landgenoot uit mijn woonplaats, die in Moraira woont. Ik was bij hem om koffietijd. Rik en zijn partner ontvingen mij hartelijk in hun geriefelijke casa dat in een mediterrane situering staat. De conversatie verliep aangenaam. Er werd veel uitgewisseld. Hij is er mijn zijn echtgenote, die helaas enige jaren geleden aan een ernstige ziekte is overleden, al in de 90's gaan wonen. Zonaanbidders. Wel hield hij in Nederland een recreatiewoning aan. Ze leerden goed spaans. Zijn vrouw was creatief actief en hij werd op den duur beheerder van woningen, hovenier en nog zo wat. 

Ik genoot van een heerlijke lunch en we namen hartelijk afscheid; ze wilden de link van dit blog om me te kunnen volgen. Moraira is omgeven door groene gebieden, zoals de rotsige Cap d'Or, Cala de Llebeig, Les Sort. Zij maakten me attent op het aardige dorp Benitatxell, dat een verademing is tussen de toeristische bouwkolossen.

Cabo de la Nau. Dichter bij Ibiza kun je niet zijn, maar dat is een andere vakantie. Ik reed door naar de kust, het bekend Javea/Xabia, dat ik een vlakte aan een grote baai ligt en een luxe jachthaven heeft. Ik nam de CV 736 door de berg Montgo en maakte bij zonnig weer een korte wandeling door het ruige massief, waar toch ook bloeiende planten geurden. 

Ik daalde af naar Denia waar wij in 2001 de vrienden H&S bezochten, plaatsgenoten die in 1997 waren geëmigreerd en na tien jaar weer terugkeerden. Het is een emigrantenoord, waar velen zich gevestigd hebben. Je moet moeite doen om nog iets moois aan de stad te ontdekken, al zijn er hotels en resorts die erg aanlokkelijk zijn. Maar zelfs Denia heeft nog wel een oud deel met winkelstraatjes. Ik vermaak me altijd wel. We bezochten toen de Cap S.Antonio met vuurtoren en uitzicht over de MZ.

Denia ~ op de achtergrond de Montgo

Door Rik had ik een adres gekregen van zijn vrienden die een aardige optrekje in de wijk La Padrera hadden. Ik arriveerde er omstreeks 16 uur. Ze waren niet thuis en ik zette de escotheo op een parkeerplek. 

Dag 084 Calpe

Als het om grote, fijne, recreatieve steden staat, scoort Alicante voor Malaga en Valencia voor mij het hoogste. Cultuur-historisch (van wat ik gezien heb) vormen Sevilla, Barcelona, Granada de top-3. Maar het kan altijd veranderen.

Gezien het heerlijke weer koos ik voor het noordelijk langs de kust liggende Calpe als dag-bestemming. Ik deed het rustig aan, want het wat te heerlijk weer om lang in het camperbusje te zitten. Ik verliet mijn lokatie, meed de tolweg A7 en reed over de N332 met behoorlijk wat verkeer. Ik kwam door dorpen met buitenhuizen; de kust was minder aantrekkelijk. En soms was er een groene oase in het doorgaans saaie gebied. Op camping Playa Paraisa stond het goed vol, maar ik maakte toch van enige faciliteiten gebruik. 

De nadering van Benidorm deed mij het ergste vrezen. Ik ben een toerist, maar nog wel met smaak, mag ik hopen. Het was inmiddels 18⁰C. Ik kon in deze tijd van het jaar mijn escotheo nog wel voor wat euri kwijt bij de Playa de Levante. Om mij heen hoogbouw en hotels, mensen op boulevard en het strand. Een hoog pensionado-gehalte. Op een bankje genoot ik van mijn eigen lunch. 

Daarna reed ik nog een stukje door naar La Creu voor het uitzicht. In de nabijheid het waterparadijs Aqualandia en het natuurpark Hereda en Gelada, eigenlijk ruige kuststreken, die niet erg fraai zijn. Ik passeerde op de kustweg Altea, dat een misvormd kustplaatsje is. Het park voor Hotel Cap Negret was een goede halteplaats. 

Calpe ~ Pobla de Ifac

Verder kwam ik door urbanisaties en bij residenties met heel verzorgde parkjes en plantsoenen. Op de hellingen vakantiehuizen in alle soorten en maten. Uiteindelijk bereikte ik om half drie Calpe, bekend om haar markante rots aan zee. Ik zette het camperbusje neer in de wijk Marisolpark. De volgende uren verkende ik de plaats en kwam op een terras in gesprek met landgenoten.

Dag 083 Alicante

Wat een heerlijke temperatuur: tot 22⁰C. Ik vertrok na wat boodschappen gedaan te hebben vanaf de parkeerplaats van Carrefour de stad in. Alicante maakt met haar witte huizen en platte daken in compacte blokken een vrolijke en harmonieuze indruk. Toch zijn er ook torenflats en lelijke gebouwen, maar de fraai beplante boulevards, plantsoenen en parken maken veel goed. 

Gisterenvond had ik doorgebracht bij het gezellige Plaza Seneca. Het eerste grote plein vanmorgen was het Plaza de los Luceros met een mooi monument en fontein, maar wel omringd door hoogbouw. Enige straten verder trad ik de S.Nicolas de Bari binnen, een van de weinige kerken die aan deze heilige gewijd is. Het is gebouwd in de strenge Herrerastijl, maar waarvan het interieur door haar rijke inrichting toch verraste. 

Ik reed langs het prachtige barokke portaal van de basiliek Sa.Maria. Barok is vaak overdadig en bij deze Maria-kerk in hoge mate door de zuilen, pilasters, fioelen, putti, beelden en ornamenten. Het strakke gebouw en de massieve torens vormen een eenvoudig contrast.

Alicante ~ view

Maar het ging mij deze dag om een hernieuwd bezoek aan het Castillo Santa Barbara, waar ik met de lift naar omhoog ging. In 1970 was dat nog een ware sensatie. Alle overheersers hebben de burcht bewoond. Het uitzicht was prachtig: naar zee, de stad, de arena en de vesting S.Fernan. Ik heb er uren wandelend in de zon doorgebracht en er in het restaurant een voor mijn doen uitgebreide lunch genoten. Ik ben altijd alert op kwaliteit-prijs verhoudingen bij het uit-eten-gaan. 

Over de Avenida de Villajoyosa fietste ik naar badplaats S.Juan. In 1970 liep ik dat vaak nog in de late avond terug naar het flatje. Op de Cabo de l'Horta rustte ik geruime tijd uit. Het zag er allemaal verzorgder uit dan 47 jaar geleden. De stranden zijn er nog altijd super. Er gingen nog mensen de zee in.

Esplanada 

Terug in de stad wilde ik nog een keer over de Esplanada de España wandelen; na de Promenade des Anglais in Nice voor mij het mooiste. Ook de havenkant is aantrekkelijk. Ik bezocht nog even het Volvo Oceanrace museum. 
Nostalgische gevoelens overvielen me. Ik was toen 25 jaar en ging van school veranderen, van Amsterdam-West naar Amsterdam-Buitenveldert, waar ik vijf prima jaren zou beleven. 

Dag 082 Naar Alicante

Aanvankelijk had ik gedacht op zondag in Murcia te zullen blijven, maar van de vele prikkels in een grote stad kun je vermoeid raken. En dus aan het einde van de ochtend na nog een klooster te hebben bezocht in noordelijke richting gereden. 

Ik kwam in berglandschap terecht, bij het natuurpark Sierra de la Pia. Ik zag een bezoekerscentrum, want alleen was ik het park niet ingegaan. Moet denken aan de nederlandse vrouw die -ik meen- maar liefst twee weken in zo'n gebied spoorloos was. Ik kon meegaan in een kleine groep en zag een prachtig groen, maar ook ruig gebied. Het is duidelijk dat de zee hier miljoenen jaren geleden heeft gelegen en voor afzettingen heeft gezorgd.

Sierra de la Pia

In de middag reed ik over binnenwegen via L'Alguenya naar de kust. Bij Novelda kwam ik weer op de hoofdweg en bereikte Alicante, waar ik in de zomer van 1970 een merkwaardige vakantie doorbracht. Ik maakte met broer en schoonzus een vreselijk treinreis door vanaf Parijs in de gang te moeten bivakkeren. Onderweg stond de trein soms tijden zomaar stil. De taxichauffeur naar S.Juan bedroog ons met het tarief. Het appartement van de tante viel tegen, de gastanks waren leeg. Ik moest steeds voor broer & schoonzus bijbetalen, want zij hadden als studenten nauwelijks inkomen. In een supermarkt stalen ze spullen.

Cees en Theo in flatje

We brachten de weken gescheiden door, ik ging overdag driekwartier lopend naar het strand en 's avonds naar de boulevard van Alicante. Zomerser weer heb ik daarna nog maar zelden meegemaakt. En bruiner ben ik nooit meer geweest. Er was in de stad kermis en een cartbaan. Mooie spaanse jongens trachtten aan toeristen geld te verdienen door hun "diensten" aan te bieden. Ik kon dat weerstaan. 

Ik herinnerde me van Alicante dat het een goede mediterrane plaats was met palmen-avenida's en een hooggelegen burcht. Ik vond een redelijke parkeerplaats om te overnachten. En bleef tot laat in de avond in de stad, want het was buiten nog goed toeven.

Dag 081 Murcia

In de avond hoorde ik steeds het openen en dichtslaan van autoportieren. Om kwart-voor-elf werd er op de deur van de escotheo gebonst. Er stond een vrouw, er stond een hoertje. Ik wees haar af, maar ze bleef aandringen. Ik keek vanuit een raampje over de parkeerplaats en constateerde dat ik op een afwerkplaats terecht was gekomen. Dus wegwezen. Maar dat kost wat tijd: omkleden, de verduisteringen weghalen, de camperbus rijklaar maken. 

Ik reed in het donker weg. En zette mijn overnachting neer bij stadion La Condomina en de Plaza de Toros. Het slapen ging daarna beroerd. 's Morgens voelde ik me gebroken en teneergeslagen. Toch maakte het stralende weer veel goed. Op de vouwfiets ging ik de stad in en bij het Plaza S.Domingo niet ver van museum, universiteit en Palacio Almodovar kwam ik op een terras met koffie, krant en croissant wat bij.

Murcia ~ Sa.Maria

Murcia maakte indruk op mij. Heel veel parken en groenvoorzieningen. Het middelpunt is de prachtige kathedraal, zoals veel in deze regio gewijd aan Sa.Maria. Het was zaterdag en de stad bruiste al van het leven. Het centrum heeft smalle, bochtige straten. Een deel is alleen voor voetgangers, zoals de Calle de la Traperia, waar ik voor mijn doen eens ging winkelen en prachtige gebouwen inging, ook nog met moorse elementen.

Nog voor het middaguur bezichtigde ik de kathedraal. Hoewel daterend uit de 15e eeuw is het vooral een barokkerk. De gevel heeft een overvloed aan ornamenten en beelden. Eigenlijk is de kerk imposanter dan die in Santiago de Compostela. Er naast staat een klokkentoren van 92m, die alleen maar van een florentijn kan zijn. Het interieur is gotisch. Er zijn kapellen en nissen met plateresco versierd. Ik bracht bijna twee uren door in de kerk.

Reed terug langs kerken met de S.Andres als meest bijzondere, openbare gebouwen en langs parken. Bij de escotheo in een langgerekt park langs de Rio Segura genoot ik van de zon bij 21⁰C en passanten. Het enige wat ik nog bezocht was een museum met werken van de Murcia-kunstenaar Francisco Salzillo. 

Mijn dag was goed, welbesteed, maar ik miste al dagen direct menselijk contact. Het laatste was op 3 januari met Nikita in Marbella...Ik ervaarde dat het meest toen ik 's avonds in deze gastronomische stad in een visrestaurant wat ging eten. 

Dag 080 Naar Murcia

Vanuit de jachthaven Tomas Maestre vertrok er een particuliere veerboot naar de overzijde Los Alcantares. Er konden twee auto's op en het kostte €35,- voor 20 minuten varen. Anders had ik over de landtong 30km om moeten rijden. Ik wist op dit tijdstip en in het laagseizoen af te dingen naar €25,- en stond er met de escotheo alleen op. 

Na de "landing" reed ik door naar S.Javier met een strak stratenplan.  Er staat nog wel een donkerbruine burcht. Bij het Almansapark hield ik koffiepauze. Het was wisselend bewolkt en zonnig en zou deze dag 17⁰C worden.

Torrevieja is gesitueerd tussen het grote binnenmeer Mar Menor en de zee. De kustplaats hoort in de rij Fuengirola, Torremolinos, Benalmedena. Een toeristenoord. In deze tijd van het jaar ongezellig. Ik lunchte in het park aan de Avenida de la Purisima. En verliet daarna snel dit oord. 

Landinwaarts was Orihuela aan de Segura heel wat interessanter. Sowieso altijd al plaatsen aan een rivier. De boog, het kasteel en S.Salvador zijn de highlights. Ook de rij fonteinen mocht er zijn. 

Nog voor de avond viel, bereikte ik Murcia. Ik parkeerde bij winkelcentrum Atalayas tot 22 uur en daarna aan een rustig pleintje...dacht ik....

Dag 079 La Manga

Zondag wil ik een grote stad bezoeken: Murcia. Dus de komende dagen blijf ik in de regio, die heel toeristisch is. Ik wil niet alleen bekende badplaatsen aandoen, maar ook wat lokaties in het binnenland. Factor is wel dat ik kies voor de zon en aangename temperaturen. 

Overzicht La Manga

Ik reed oostwaarts over de N332 door een oud mijnbouwgebied. Het is heuvelachtig, maar wordt vlakker naar de kust. Ik zag akkers, natuurgebieden, een golfterrein, binnenmeertjes met flamingo en voor het eerst de bekende molens, waar Don Quichote tegen vocht.

Na Cabo de Palos reed ik de smalle kuststrook La Manga in, die veel weg heeft van de eilandjes bij Florida, de Keys. Enorm bebouwd. Jachthaventjes. Zeer toeristisch, hoewel de meeste hotels, appartementen en attracties dicht waren. Ik reed over de enige hoofdweg helemaal door tot het einde. Op een eilandje zag ik een vervallen gebouw staan, waar wel iets van te maken zou zijn. 

Ik stapte uit, wandelde over het stille strand en besloot om hier van de rust en de zee aan beide kanten te genieten. Ik maakte veel werk van de maaltijden en las voor de escotheo in de zon het boek over Lodewijk XIV uit, zodat ik aan mijn tiende en laatste kon beginnen: De dood van Murat Idrissi van Tommy Wieringa. Het wordt tijd dat ik weer eens landgenoten ontmoet, waarmee ik boeken kan ruilen.

Dag 078 Cartagena (2)

Vaak val ik 's morgensvroeg in een diepe slaap met een droom. Ik droomde dat in de kerstvakantie toen ik de wijk infietste op mijn school de allochtonen het gebouw aan het leeghalen waren. Toen de kinderen mij zagen, vluchtten ze, maar het merendeel ging door met het stelen van apparatuur, boeken en vooral insteekhoezen... 

Ik wist niet beter dan 112 te bellen. De politie kwam tien minuten later met loeiende sirenes de wijk binnen. Iedereen vluchtte, maar er konden ook kinderen worden aangehouden. Ik drong er bij de politie op aan met een geluidswagen de wijk in te gaan. Ik voorzag ze ook nog van de tekst: De kinderen die spullen uit de T.... gestolen hebben, moeten deze onmiddellijk terugbrengen. We weten de daders en er zullen straffen volgen als het niet gebeurt. Het werd massaal opgevolgd. Maar de hele gebeurtenis haalde de lokale en nationale pers, zelfs journaal en praatprogramma's...

Ik had behoefte aan frisse, heldere lucht om te kunnen ademhalen, want de droom als pensionado had me beklemd. Na wat bewolking zou het deze dag in de zon gewoon warm worden, gemiddeld 20⁰C, wat ik sinds Tuy in Noord-Portugal op 21 november en Marbella op 3 januari niet meer had meegemaakt.  Wat een zaligheid en dan te bedenken dat het in Nederland naar weer is met kans op gladheid.

Ik nam de tijd voor de verkenning met de vouwfiets van Cartagena. De ligging is uitstekend: aan een baai, een rivier en tegen de hellingen, waar kastelen haar beschermen. Het maakt de haven tot een van de belangrijkste van Spanje. Er loopt een fraaie avenue langs waardoor ik zicht had op de jachten, boten, schepen, cruiseschepen en de oudste duikboot.  

Cartagena ~ Ayuntamiento

De stad heeft niet de spaans-moorse bouwstijl waar ik weken van genoten heb. Wel het relaxte, het horecagenot, de straatmuzikanten. Ik nam een kijkje in de arena en het amfitheater. Zag sprankelende fonteinen en waterbekkens. Al wandelend imponeerden klassieke gebouwen, zoals op het Heldenplein bankgebouw, theater, stadhuis. Ook hier kerken: de oude Sa.Maria en de barokke Sa.Maria de Gracia. Maar zo verrukt als ik in Andalusië over kerken kon zijn, had ik hier niet, al zijn er altijd wel sculpturen, schilderijen, altaren of koepels die de moeite waard zijn.

Ik volgde de route van de Modernista (zie filmpje), de bouwstijl van rond 1910 met gevels en interieurs met fraaie decoraties en ornamenten. De balkons zijn schitterend. Het mooiste gebouw van deze stijl het Casa Consistorial. 

Ik genoot deze dag vooral van het heerlijke weer en wandelde in de stadsparken, zoals het Cerro de los Moros, Parque de los Juncos, of na het Plaza Espana de Alameda de S.Anton. Dat grootse, die allure hebben alle grote spaanse steden. 

Mijn camperbusje stond bij een sportcomplex Jimenez de la Espada waar ik in de avond enige uren in sanitair, doucheruimte, restaurant, en sportzaal doorbracht. Er waren basketbalwedstrijden, een populaire sport in Spanje. 

Dag 077 Cartagena (1)

Reizen zit in mijn genen. Maar het kan ook zijn dat de emigratie in mijn jeugd naar Kaapstad (en de retour) bepalend is geweest. Ik kom graag "elders". En het liefst niet twee keer naar dezelfde plek. 

Ik was vanmorgen in gepeins of ik niet te snel en te vaak van lokatie verander op deze reis die een jaar moet duren. Het was vanmorgen na een week eindelijk weer eens heerlijk weer: zonnig en temperatuur die zou oplopen tot 17⁰C. Ik verkende eerst nog Mojacar en vertrok na de lunch via de kustweg naar Carthagena. 

Alle witte kustplaatsjes langs de RM333 met hun palmen aan de paseo maritimo's baadden in de zon. Bij Calarreona verliet ik geografisch Andalusië waar ik een maand heb vertoefd, schitterende bouwwerken heb gezien en genoten heb van historie, cultuur, leefstijl, het weer. 

Rotsformatie bij Mazzaron

In Aguilas zag ik boven de toeristische hoogbouw een kasteel, de omgeving met hoogtes zoals bij Calabardina bleef dor en kaal, Cabo Cope is een natuurgebied, in Mazarron met haar opvallend ayuntamiento deed ik inkopen en at op een bankje heerlijke vruchten. 

Ik had al eerder de neiging gehad, maar kon het niet nalaten hier vanaf de boulevard en over een mooi strand de zee in te gaan. Voor het eerst. Het was fris, maar ik voelde me herboren. 

Ver in de middag arriveerde ik in Cartagena, eigenlijk Nova Cartagena, want van de Punisch-Carthaagse stad is niet veel meer over. Ik zocht een goede veilige lokatie bij een park. Morgen ga ik de stad verkennen.

Dag 076 Mojacar

In zo'n stille omgeving heb ik de avonden en nacht nog niet doorgebracht. Ik hoorde 's avonds alleen de golfslag van de MZ en 's nachts heb ik oordoppen in, maar ik hoor dan altijd wel verkeer. De avond heb ik gebridget op BBO en dat kaartspel heb ik al maanden niet meer beoefend. Het vulde in het verleden twee van mijn avonden. 

Vanmorgen stond ik voor een dilemma: het binnenland ingaan of de kust volgen. Eigenlijk had ik wel genoeg van de dorre regio waarin ik sinds vrijdag vertoef. De Cabo de Gata is woenstijnachtig. De omgeving heeft wel mooie stranden, zoals Playa de Monsul en Playa de los Muertos, witte dorpjes en zoutmeren waar flamingo's zich ophouden.

De Oostkust bij Amatista

Toen ik door S.José reed en in het park de bizarre rotsformaties zag, wist ik het: de kustweg volgen. Eigenlijk maakt het schiereiland hier de hoek van 90 graden naar het noorden, wendt het zich af van Afrika. Het was niet alles meer zo kaal. Er was wat vegetatie op de hellingen, ik reed langs mediterrane bomen, overbrugde stroompjes en zag de verlaten stranden aan de vele cala's. Op deze Blue Monday was elke depressie mij vreemd. 

Op de AL4200 na de sterrencamping Los Escullos stapte ik uit bij de Mirador de la Amatista, weliswaar in een droge bruine rotsige omgeving, maar met het beloofde fraaie uitzicht onder de bewolkte hemel. En vuurtorens trekken mij altijd wel. Deze stond op een kaap. 

De plaatsjes die ik verder passeerde waren niet zo bijzonder, al genoot ik van de eeuwig groene bomen die het verfraaien. Bij Las Negras kon de weg de kust niet meer volgen. Ineens doemde een autosloopbedrijf op langs de AL3106 bij Campohermoso. Ik reed de parkeerplaats op en vroeg de monteur met behulp van spaans woordenboekje of hij een vervangend voorstuk had voor mijn camperbusje. Na wat zoeken lukte dat en werd de schade verholpen. Tegelijk ververste ik na 5900 km olie en vulde mijn watertank. De all-in-prijs was "voor-oorlogs" €55,- 

Ik vervolgde over de N341 naar de kust, de urbanisatie Carboneras bij het gerenoveerde Castillo de S.Andres. Een prima lokatie voor een late lunch in de escotheo met zicht op kiezelstrand en zee. 

's Middags reed ik bij 16⁰C dicht langs de kust over de slingerende AL5107 noordelijker. Ik nam een kijkje op camping Sopalmo, die goed bezet was, maar ging toch verder tot in Mojacar waarvan het oude deel schitterend in het wit op een heuvel ligt. Ik ging door een oude poort in de stadsmuur het stadje binnen en werd er door gecharmeerd. Ik wilde niet verder, want hierna zou ik Andalusië al verlaten....

Mojacar

Na Arcos de la Frontera waar ik op 29 december was, het mooiste stadje dat ik -Sevilla, Granada, Malaga zijn hors categorie- bezocht heb. Het nieuwe deel grenzend aan een strand staat vol appartementen.

Dag 075 Cabo Gata

Het was vanmorgen behoorlijk fris en mijn behoefte aan een warme omgeving was de drijfveer om weer richting kust te gaan. Door Baza rijdend zag ik een massieve kerk, vreemde grotwoningen en arabische baden en reed in oostelijke richting. 

Ik koos voor de A334 door een geërodeerd gebied naar Macael, het centrum van de marmerwinning, door de plaats met smalle kronkelige straatjes en een fontein met leeuwen. In het nabije Purchena waar nog restanten van een moors kasteel te zien waren, hield ik halt en gebruikte als lunch een fritada, een tomatenmengsel. 

Verder naar Sorbas boven een groene vlakte van de Rio de Aguas en een karstgebied met onderaardse grotten. Ik zag in het zonnetje weer eens een Sa.Maria waar ik zomaar aan voorbij ging. Naar Tabarnas reed ik door een dor heuvellandschap met cactussen à la spaghetti-westerns. Er is ergens een mini-Hollywood. 

Via een binnenweg kwam ik in een oase van citrusbomen in Nijar, waar ik pauze hield en in de hoofdstraat winkels zag met aardewerk, geweven kleden en dekens. De plaats is bekend vanwege een toneelstuk van Garcia Lorca over een bloedbruiloft in 1928. Ik wandelde door een botanische tuin voor ik verder reed.

De vlakte naar de kust raakte geleidelijk begroeid door de irrigatie. Uiteindelijk kwam ik in een natuurbeschermingsgebied van Cabo Gata terecht. Meestal ben ik op een zondag in een grote stad, maar vanmiddag toerde ik als op een Azoreneiland: vulkanisch gesteente, zandduinen, zoutpannen, inhammen, rotsige kust met een vuurtoren. Het is bij het binnenmeer een eldorado voor vogels. Ornitoloog vriend Leo moet hier ooit geweest zijn. 

Aan de Almadraba de Monteleva parkeerde ik de escotheo aan een grijsbruin stenig strand met aan de weg een kerkje waar nog een paar campers stonden. Het was een verlaten plaats waar ik de verdere uren en nacht ging doorbrengen. 

Cabo Gata

Dag 074 Baza

's Avonds in de escotheo via satelliet zeer geboeid gekeken naar de film over de beklimming van de Meru in de Himalaya. Niet dat ik iets heroisch wilde nadoen, maar het deed mij vandaag wel besluiten om kustplaatsen met strand en toeristische voorzieningen te verlaten en het gebergte achter Almeria in te gaan. Afwisseling is nooit verkeerd. 

Ik kwam in een totaal andere wereld, waar de kleuren bruin en grijs domineerden. Ik kon me in de woestenij van de Verenigde Staten wanen. In deze regio zijn vele cowboyfilms opgenomen. Benahadux was de eerste halte. Het was er wisselend zonnig bij 11⁰C. Ik reed  over een bergweg met onder mij de Rio Andarax en afentoe zicht op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Tot het middaguur was het op de weg erg rustig.

In het kleine Laujar zette ik de camperbus neer bij El Naciemento. Het is een kleine plaats met het stadhuis, de kerk, een fontein en klooster als bezienswaardigheden. De marktkramen werden opgeruimd. En ik keek er vanaf het terras naar. Terug kocht ik een vermaarde fles rode wijn. 

Castillo de Lacalahorra

Op naar de Puerta de la Ragua en het indrukwekkende 16e eeuwse kasteel van Lacalahorra. Hoewel ik in mijn leven en op deze reis al genoeg in burchten geweest ben, wilde ik dit nader bekijken. Van binnen was het een complete verrassing door de fijne italiaanse bouwstijl en platareske versieringen. Als ik vermogend zou zijn, zou ik dit gebouw willen bezitten en bewonen.

Zicht op Guadix

Omstreeks half drie vervolgde ik over de A337 door een smal dal en de  vlakkere A92 naar Guadix, dat op zich al een omweg waard is. Het is bekend om haar grotwoningen, maar het was Diego de Siloë die zoals in Granada er een prachtige renaissancekathedraal ontwierp, die pas laat in de 18e eeuw met barok-elementen voltooid werd. 

Na twee uren cultureel genot reed ik toch nog 3/4 uur verder langs een ecologisch park naar Baza waar ik bij het Sportpaviljoen een goede parkeerplek vond. Ik had deze dag 155km afgelegd, hetgeen sinds 29 en 30 november niet meer gereden had. 

Dag 073 Almeria

Er stonden kapitale campers op Mar Azul, maar toch had ik met m'n geavanceerde camperbusje ook bekijks. Ik raakte met een duitser in gesprek en vertelde over de schade die ik een paar dagen geleden in Salobreña had opgelopen. Hij had ook het (on)nodige meegemaakt in Spanje. Hij gaf me wat adviezen voor het herstel. Ik wacht bericht uit NL af voor ik naar een garage ga.

Tegen het middaguur reed ik verder langs de Costa de Tropical. Heel rustige delen en dan weer een plaats of urbanisatie voor de vakantiegangers: Roquetas de Mar met veel hoogbouw, Agualdulce tegen steile helling en met jachthaven. Het gebergte in het binnenland oogde bruin en kaal. Interessant was de etang bij Puntas Entinas-Sabinas met zandstrand, binnenwater met veel vogels, stekelige vegetatie. Er zijn in deze kustplaatsen nog betaalbare appartementen, maar wat mij altijd heeft tegengehouden is een vaste stek, waar je steeds heen moet. Later op deze reis kom ik bij vrienden die al bijna 40 jaar in Cala Salions "zitten". 

Zicht op Almeria

Ik arriveerde in Almaria dat een gouden tijd beleefde als havenstad voor het kalifaat Cordoba. Ook deze grote stad heeft een alcazaba, een duizendjaar oud fort, deels vervallen, deels in gebruik. Ik had de escotheo bij de Templo de S.Juan geparkeerd, dat nog wat moorse elementen bevat. 

Ik kwam bij de kathedraal dat wel een fort lijkt -vanwege de vele piratenaanvallen op de stad- maar de renaissancegevel en de walnoten koorstoelen horen bij het katholieke Spanje. De meeste tijd bracht ik door op het Plaza Vieja, dat omgeven wordt door arcaden en waar het roze ayuntamiento het voornaamste gebouw is.

Vergeleken met grote andere spaanse steden is Almeria eenvoudiger, minder pretentieus, en in het langgerekte Parque de Nicolas Salmeron was het bij 17⁰C goed toeven. Daar zette ik op een parkeerplaats ook m'n busje neer en besefte dat met zo'n schade de aantrekkelijkheid voor ongewensten (ook politie) sterk verminderd is.

Dag 072 Balerma

Na alles wat ik de afgelopen dagen gezien had, was Calahonda niet veel meer dan een doorgaansplaats, al heeft het altijd wel aantrekkelijke lokaties. Ik las bijna de hele avond in Een idool als dichter van Rick Honings. Veel bijzondere info over een aantal dichters uit de 19e eeuw, zoals Bilderdijk, Tollens, Beets. Ik woonde in Utrecht in de Boothstraat waar ook Beets heeft gewoond.  

Costa Tropical

Ik besloot om de Costa Tropical te gaan verkennen. In september was er de droogste maand sinds 1968 en op 24 december een lichte aardbeving. Aan natuurrampjes nergens gebrek... Vanuit Almeria zou ik eventueel later nog het bergachtige achterland in kunnen gaan. De N340 was na 10 uur redelijk rustig. Ik reed door of langs plaatsen, die altijd wel een toren, burcht of ruine bezitten en voorts heel modaal zijn. Het gebergte, dat soms tot aan de zee loopt, oogt bruin en kaal. De kust heeft donkere zandstranden, vaak met kiezels en ronde keien. 

La Rabita ligt tegen de helling. En daarna reed ik over een kanaal. Nog voor El Ejido week ik af naar de kust. Naar Balerma. Ik wilde weer eens op een camping staan om de faciliteiten te gebruiken (sanitair, douche, wasmachine). Ik arriveerde al om half twaalf bij Mar Azul en schrok van de bizarre indeling in gelid (zie foto). Er stonden louter overwinteraars en altijd vormen de landgenoten met de duitsers de meerderheid, zoals aan de Algarve met de britten. 

Camping Mar Azul

Ik koos een goede plek en alleen al het gegeven dat ik hier uren zonder iets te moeten kon verblijven gaf me een weldadige rust. Ik zette tafel en stoeltje buiten en koesterde me in het zonnetje bij 16⁰C. Het zou nog enige graden oplopen. 

Dag 071 Calahonda

Wie Granada niet heeft gezien, heeft niets gezien, zo luidt een spaans spreekwoord. En zo heb ik het ook ervaren. Met moeite kon ik afscheid nemen. Ook is niet alles schoonheid, want het is er ook druk en vuil en lelijk buiten het historisch centrum. 

Ik verliet de stad in de late ochtenduren, nadat ik eerst nog onder een bewolkte hemel in het paleis en park Carmen de los Martires had gewandeld. Ik had de keuze naar het noordelijke Jaen of naar de kust te gaan. Eigenlijk had ik na al het moois aan kerken, kloosters en paleizen wel weer eens behoefte aan iets anders. En vooral ook aan de zon. Dus werd het de route naar de kust van 70km. Over een weg langs de besneeuwde, indrukwekkend Sierra Nevada. 

Sierra Nevada

Ik kwam uit in Salobreña aan een kustvlakte waar de temperatuur inmiddels tot 17⁰C was opgelopen. Ik zag een witte plaats en erboven het Castillo Arabe tegen het decor van de Sierra Nevada. Toen ik de binnenstad met haar kronkelige straatjes in reed, kreeg ik een botsing vanuit een linker zijstraatje. Dit was de angst die ik al vanaf mijn planning van de reis in mij had. 

Ik stapte uit. Achter mij ontstond een file auto's, die gingen toeteren. Met de bestuurder viel niet te praten. Louter spaans geschreeuw. Geen uitwisseling van gegevens. Ik maakte foto's met mijn mobiel van de schade en zijn nummerbord, hetgeen hem enorm irriteerde. Er kwam iemand bijstaan die in gebroken engels ons duidelijk maakte door te rijden naar een pleintje en de politie te bellen. Die kwam na een half uur. Veel overbodig gekijk naar de schade, om de voertuigen heenlopen en uiteindelijk schadeformulier met tekening invullen. Ik kon met de deuk aan de linker voorzijde gelukkig verder rijden, maar had zwaar de pest in.

Ik lunchte aan de boulevard in de escotheo, raadpleegde internet en de kaarten en reed via de kustplaatsen Varadero, Torrenueva en La Chucha naar Calahonda, waar ik bijkwam. Materiële tegenslagen heb ik altijd slecht kunnen verdragen, ook omdat ik niet technisch of handig ben, al heb ik wel basicklussen kunnen uitvoeren. Ik besloot om de dag verder in deze toeristenplaats door te brengen. 

Dag 070 Granada (2)

Geluiden van scholieren maakten me wakker. Ik ging nog een dag in Granada doorbrengen. Het was bewolkt en de temperatuur zou niet boven de 8⁰C komen, maar ik koos in hoofdzaak voor binnenlokaties. 

Als eerste de fenomenale kathedraal Sa.Maria de la Encanarcion. De mooiste renaissancekerk van Spanje. Ik heb er de hele ochtend in doorgebracht. De portalen zijn al indrukwekkend en binnen in de vijfschepige kerk met de Capilla Mayor als hoogtepunt wordt alles overtroffen door kunstwerken. De 14 vlaamse ramen geven de Lijdensweg weer. En waar ik altijd in geinteresseerd ben zijn de graftombes, zoals in de Capilla Real en de cryptes van Isabella & Ferdinand, Filips de Schone en Johanna de Waanzinnige. Ik kwam uit het gebouw als betoverd. 

Granada ~ Capilla Real

De stad van 240.000 inwoners wordt doorsneden door vier rivieren; er staan tienduizenden sinaasappelbomen en granaatappelbomen en nog 4 bomen die persoonlijk door Napoleon zijn geplant. 

Van de vele pleinen vond ik de Plaza Nueva het aantrekkelijkste. En van de vele kerken en kloosters na de kathedraal de binnenhoven van de S.Jeronimo en de Mirador S.Nicolas. Ademloos bekeek ik het Hospital Real. Moorse elementen in overvloed, zoals in huizen en baden. En dan sloeg ik het Alhambra nog over, omdat ik dat eerder al gezien had.

Ik beëindigde deze dag na een wandeling door de Calle Elvira, want aan mooie en boeiende straten geen gebrek. Ik heb Sevilla bewonderd, maar Granada dat kleinschaliger is, heb ik ervaren als een pelgrim naar het grote Spaanse Rijk van de 16e-17e eeuw. 

Dag 069 Granada (1)

De oordoppen heb ik 's nachts altijd in, omdat ik anders door ochtendverkeer gewekt kan worden. Ik sta vaak in woonwijken. Maar in dit dorp hadden ze weinig effect, omdat veel werknemers al vroeg naar Malaga op weg gingen. Op de een of andere manier lokte Granada als een magneet, hoewel ik er rationeel niet heen wilde, ook vanwege de weersomstandigheden die voorspeld werden. 

Ik reed over de A92 en N342 met Archidona als eerste halteplaats. Het was erg fris buiten, ondanks het bleke zonnetje. Ik kwam op een achthoekig plein met adellijke huizen met balkonnetjes en bloeiende geraniums, het Plaza Ochavada, dat door de ronde bogen, spaans-moorse sfeer had. Boven Loja aan de Rio Gentil zag ik een moors fort. Ik moest het stadje wel binnen, want er zijn veel fonteinen en de gevel van de Templo de S.Gabriel is heel bijzonder. 

Zicht op Alhama de Granada

Ik vervolgde door een glooiend landschap met heuvels en ravijnen en altijd wel witte dorpjes met oude burchten nog uit de moorse tijd, zoals Montefrio en vooral Alhama de Granada, dat wel in een ravijn lijkt te vallen. Ik kwam daar na het middaguur, lunchte in de escotheo, maar wandelde door smalle straatjes toch een uurtje door het stadje, dat bekend staat om haar geneeskrachtige baden. En altijd zijn er wel kerken die bijzonderheden hebben, zoals een fraaie koepel of opmerkelijke toren. In een voormalig hospitaal is een bibliotheek waar ik even rond ging neuzen. 

Voor Granada ligt Santa Fé (= Heilig Geloof), waar de moorse heersers in 1492 kapituleerden voor de Katholieke Koningen en Columbus de middelen kreeg om zijn ontdekkingsreis te beginnen.

Na tweëen pas reed ik de wijk La Chana van Granada binnen, waar ik in 1973 al was en er een halve 8mm-film aan besteed heb. Indrukwekkende stad, al moet je zoals bijna overal eerst door onaantrekkelijke buitenwijken heen. In het busje gaf de buitentemperatuur 7⁰C aan, hetgeen ik nog niet eerder in 69 dagen had meegemaakt. Op de Sierra Nevada lag sneeuw. Bij een school met sportvelden en de legendarische arena kon ik de camper kwijt en ging in warme kleding en met fiets en lopend naar de eerste bezienswaardigheden.

Granada ~ Monasterio de la Cartuja

Het eerste wat ik bezocht was een karthuizerklooster met schitterend interieur en lenteachtige binnentuin. En daarna toch het El Albaicin de oude stadswijk, via de Aljibepoort ingegaan. Een spaans, engelssprekend jongetje en zijn vriendje boden zich aan voor €5,- elk om mij te gidsen (zie filmpje). Het was een leuke kennismaking, waarna ik zelf vervolgde. Elke keer overtreffen een nieuwe ervaring weer eerdere steden of wijken en gebouwen. Ik ben hier in 1973 niet geweest, want toen hebben we het tegenoverliggende Alhambra bezocht.

Ik wandelde door een labyrint van smalle straatjes met klinkerstenen,  woningen die er al eeuwen moeten staan, maar er zijn er ook brede straten met grote gebouwen, zoals de Chancilleria. In de Casa de los Pisa zag ik kunst van de hospitaalridders, waar ik altijd al belangstelling voor heb gehad, zeker sinds mijn bezoek aan Malta. 

Het werd donker, ik zag de zon fraai ondergaan bij de Carrera del Darro en rook allerlei aromatische geuren. De wijk betoverde. Helaas sloten gebouwen, al kon ik net nog even de Sa.Ana binnengaan. Ik moest in het donker terug naar de escotheo, die ik maar niet meer verplaatste. 

Na de maaltijd ging ik nog vijfkwartier de stad in. 

Dag 068 Antequera

Het was redelijk goed weer. Ik opende deze zondag met een boulevard- en strandwandeling bij Malagueta. Heerlijk om zo een dag te beginnen. Het achterland wilde ik niet te ver ingaan, want eerder (1973) heb ik bezienswaardige plaatsen als Ronda, Cordoba en Granada al bezocht. Het is te ver weg en de temperatuur daar is ook een stuk lager. Er is daar erg veel sneeuw gevallen!

Ik verliet Malaga, dat me heel goed bevallen was. Ik reed over de A45 van de kust het bergland tegemoet. De Sierra El Torcal heeft door de invloeden van de elementen bizarre formaties in het kalksteen gekregen. In de zomer zou ik er hebben willen rondwandelen. 

Antequera ligt op een hoogte in een vlakte. Al van ver zag ik de contouren van de stad met haar donkere moorse burcht en kerktorens. Het was eeuwenlang een strategisch belangrijke stad, waar aanzienlijke families zich vestigden en er kloosters, kerken en paleizen verrezen. 

Antequera

Ik zette rond het middaguur de escotheo bij de Iglesia de S.Sebastian dat een interessante mengstijl heeft van barok en mudejar en een plateresk portaal. Aan de overzijde staat een klooster. Ik wandelde  door een wirwar van straatjes naar de rand van de stad waar de Carmen-kerk staat met binnen het weelderige, barokke altaar. 

De stad heeft ook een alcazaba, dat maar beperkt toegankelijk is, maar na het passeren van de Arco de los Gigantes kon ik vanaf de Torre del Papabellotas wel genieten van het prachtige uitzicht over de stad en omgeving. 

Antequera ~ Sa.Maria Mayor

Het was rustig in de stad al zijn er altijd wel lokaties waar mensen samenkomen: restaurants, bars, pleinen. De S.Juan was gesloten, de Carmelietenkerk heeft een mooi front en was ook dicht, maar de Sa. Maria Mayor niet. Het heeft een drievoudig fronton met daar boven pinakels. Het interieur met haar Ionische zuilen heeft een fraai artesondo-plafond. 

Het centrale plein met het stadhuis en een mooi ruiterstandbeeld is het hart van de stad. Ik bezocht het Museo Municipal, waar een efebebeeld en S.Franciscus de pronkstukken zijn. 

Om half vier kwam ik bij het stadion El Mauli waar de thuisclub een competitiewedstrijd speelde. De lichtinstallatie moest al aan. Ik lette meer op de toeschouwers dan op het spel, dat heel matig was. 

De escotheo zette ik bij het winkelcentrum La Veronica. Ik werd bezocht door de politie die mij sommeerde om te vertrekken, zodat ik om half acht nog verder moest rijden. Over een akelig donkere binnenweg kwam ik op de autovia van Malaga en zette het camperbusje neer in een dorpje. 

Dag 067 Malaga (2)

Vanacht en vanmorgen kletterregen op het dak van de escotheo. Slecht geslapen en mijn stemming was dan ook flink gezakt. Goed dat ik vandaag alleen was. Sinds 11 november in het spaanse Loiola niet meer zo'n dag meegemaakt. En drie dagen miezer, het laatst in Sevilla op 1e kerstdag, dus klagen mag ik niet. Ik stelde wel mijn plannen bij en besloot om in Malaga te blijven. 

Malaga ~ Sa.Maria de la Victoria

De stad telt vele musea en kerken, dus om uren ergens binnen te vertoeven, was geen straf. Ik begon bij de nabije Sa.Maria de la Victoria. Van buiten niet eens zo bijzonder, maar het overdadig barokke interieur was schitterend, in de meest letterlijke zin. De overdadig gebeeldhouwde koepel met de gebrandschilderde ramen heb ik ademloos bekeken. De crypte met prachtige tombes was indrukwekkend. Ook de rijkbedeelde schatkamer en de binnentuin waren het bezoek meer dan waard. Ik hoorde het Ave Maria van Caccini met Andrea Bocelli klinken. De tranen sprongen in mijn ogen. De kerk komt in mijn toplijstje (en ik heb al zoveel fraais gezien). 

Buiten was het bewolkt maar droog. Met de vouwfiets reed ik naar het grote Plaza de la Merced met haar zuilmonument en ging gratis een van de Picasso-musea binnen. Wat verder was de Iglesia de Santiago een "vluggertje". Het restaurant El Pimpi is vermaard, maar voor mij te exclusief. 

Het grote Parque de Malaga aan de haven is prachtig aangelegd en ik trof het dat het droog was, maar kan me voorstellen hoe heerlijk het moet zijn in voorjaar en zomer. Om te zien: er staan beelden en historische gebouwen. Er is zicht op de haven, de tweede van Spanje.

De middag bracht ik, terwijl het weer licht was gaan regenen, voor een groot deel door in het Museo Picasso. Hij is nooit een favoriet geweest, maar de collectie was verrassend veelzijdig. Het gebouw van de Junta de Andalucia is monumentaal. Daarna kwam ik bij boekhandel Prometeo terecht, waar ik mijn hart kon ophalen. Alleen al boeken door je handen laten gaan is een genot. 

Ik had Sevilla hoog in mijn lijst staan, maar Malaga is een goede tweede. Wat een heerlijke stad en dat bij matig weer als je weet dat 300 dagen per jaar er de zon schijnt. Ik fietste nog langs vele musea en andere bezienswaardigheden. De grote begraafplaats sloeg ik maar over. 

Aan het einde van de middag koos ik voor een McDonalds. Ik eet steeds gezond en ben praktisch een vegetariër geworden. Wel deed ik inkopen in de supermarkt, waar het een lust was om op gemak langs de schappen te lopen. De camper verplaatste ik naar de Playa de Malagueta waar er meer stonden.