Het was bewolkt en kil, maar ik besloot toch een dag in Zakopane e.o. te blijven. Van de 236 dagen heb ik verreweg de meeste in steden doorgebracht en nog te weinig in de natuur. Dat wilde ik graag, ook omdat mensen op de camping een bergwandeling gingen maken, waar ik mij bij aansloot. Goede schoenen, warme kleding, regenjack en rugzak met inhoud en om 9 uur op weg.
Het was een internationaal gezelschap van 18 personen, waarvan 10 mannen en 8 vrouwen. Ik was met mijn 73 jaar de oudste. Een poolse vrouw was de gids. De kosten €10,00. Al vanaf het begin was de tocht de moeite waard. Het was zoals in de 80's in Zwitserland: door bossen, over paden, langs beekjes en watervallen, temidden van bloeiende struiken en bloemen, en met vaak prachtig uitzicht op de bergkammen.
Ik heb best wel conditie opgebouwd door elke dag (in steden) veel te fietsen en te wandelen. Mijn gewicht is 88,5kg, terwijl het in NL soms 95 kg was. Maar de wandeling was toch pittig. Na drie uur hielden we een lunchpauze bij een meertje, waar wat vee graasde.
We klommen naar een top, van waar we na het breken van de bewolking even een schitterend, bijna ontroerend mooi uitzicht hadden. De miezerregen was opgehouden. Om kwart-voor-twee begon de afdaling. Altijd lastig en vermoeiend. Maar om half vijf waren we terug op de camping en gingen de meesten naar het zwembad, waar whirlpool, golfslag en massage de attracties waren.
In het restaurant aten we een snackmaaltijd. De hele dag waren de gesprekken vaak amusant en informatief. Ik hoorde dat er personen waren die morgen (zondag) naar de geboortestad van paus Wojtyla en naar Auschwitz gaan. Een jonge poolse vrouw Judyta, een studente engels, vroeg om met mij mee te kunnen rijden, terwijl haar ouders richting Zwarte Zee gingen. Zij zou met trein verder reizen naar Warschau. Ik ging akkoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten