Een goede camping is een genot en ik had er wel willen blijven, maar er valt nog zoveel en zo ver te reizen. Ik vertrok tijdig bij 26⁰C en opnieuw zonnig. De eerste halte was Lalapaşa voor dat ik de bulgaarse grens naderde. Ik kon er nog mijn gastank goed vullen. Altijd spannend en voorspoed bij contrŏles is er nog niet geweest. Argwanende blikken. Ook dit keer. Alsof ik met spionagemateriaal aan kwam zetten. Ik liet een kaartje met tekst zien van de route die ik gevolgd had en waar ik in Bulgarijë heen wilde. Toen kon ik door.
De eerste plaats was Malko Kinlovo aan de N7, een behoorlijke, maar drukke weg. Langs de route afschuwelijke bebouwing en rotzooi. Het landschap was tamelijk vlak met agrarische percelen. Na Knyazhevo reed ik langs een bos. En na Elhovo koos ik voor de noordelijke route via Malomir en Jambol naar Zagora. In Jambol aan de rivier de Toendzja had ik een lunchstop.
Na 145km reed ik Stara Zagora binnen. Na alle ellende-plaatsen onderweg een verademing. Ik kwam bij een Memorial 1877 en kon daar mijn camperbusje neerzetten. De stad bezit enige interessante musea, o.a. van opgravingen uit de neolitische tijd, een reiligieus museum met mozaiekvloeren, maar ik bezocht de bierbrouwerij die beroemd is. Ik bezocht ze alle drie, omdat ik ook dit land wil leren kennen.
Stadion Zagora
Het is een groene stad met brede straten, vaak overdekt door bomen, en met fonteinen en sculpturen. Het moet niet zo lang geleden aangelegd zijn. Ik bracht er relaxed de middag verder door. Op zoek naar een camping kwam ik in een moderne buitenwijk en bij een sportcomplex, waar ik avond en nacht doorbracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten