Het was verleidelijk om naar het bergland van de Moldoveanu (2544m) te gaan en er een dag door te brengen, maar het werd over de E60 richting Sighişoara.
ë
Transsylvanië
Op deze zondagmorgen reed ik onder een bewolkte hemel door het landschap van Transsylvanië, een oud vorstendom -ook bekend als Zevenbergen- met een rijke geschiedenis. De protestantse hongaren waren er lang dominant, later de katholieke Habsburgers. Het is een regio van kastelen, houten huizen, bergen en valleien, watervallen.
Ik reed over een bijna verlaten, tamelijk rechte weg de 120km naar Sighişoara (in hongaars: Segesvár) aan de Tarnava-rivier. Nog voor het middaguur arriveerde ik in dit prachtige stadje van 32.000 inwoners, waar nog altijd een hongaarse minderheid woont. Een stadje dat doet denken aan Kuifje's De scepter van Ottokar. En waarschijnlijk ook van Dracula. Ik kon de escotheo goed kwijt bij het Hiltonhotel.
Sighişoara
Ik was meteen gecharmeerd van het vestingstadje, dat een middeleeuws deel heeft en een benedendeel uit latere eeuwen. De kronkelige, hellende straten, geplaveid met keien; de kleurige huizen en oude gebouwen (patriciërshuizen, stadhuis); de stadswallen met de torens. Ik ging de Bergkirche (ja, duits) binnen dat een crypte heeft en altaren bezit; de lutherse barokke Stadtpfarrkirche met mooie schilderijen, de byzantijnse Heilige Drievuldigheidskerk. Ik werd geleid naar de begraafplaats met de adellijke graven.
Ik lunchte er in het sfeervolste restaurant, want buiten was het niet veel meer dan 20⁰C. Sinds twee maanden (Perugia) niet meer meegemaakt! Ik nam kranten en tijdschriften door. En daarna wandelde ik door het stadje, dat inmiddels bevolkt werd door toeristen. Ik zocht een cafe om naar de WK-voetbalwedstrijden te kijken. Roemenië is er niet bij. Ook in de escotheo keek ik naar Duitsland-Mexico 0-1 !!. Het was een aparte dag op deze Balkantoer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten