De zaterdag begon vroeg vanuit Bagaladi met een vreselijke afdaling en talloze haarspeldbochten. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt en was gewoon angstig. En dizzy toen ik op de SP3 eindelijk op een tamelijk recht stuk terechtkwam. Het omringende gebergte van de Aspromonte met haar scherpe toppen en kammen lag in de zon. Pas na twee uur rijden over 60km kwam ik aan de kust bij S.Giovanni, waar de veerboten naar Sicilië met grote regelmaat vertrekken. Maar ik zag daar van af. Zal nog wel eens naar dat grote eiland vliegen en een rondreis maken.
Scilla met de rots
Ik maakte dat ik wegkwam uit die drukke havenplaats en hield halt in Scilla aan de Thyrreense Zee. Een plaats met drie wijken, waarvan een deel op een rots met het Castello di Rufo (Rochus is de patroonheilige). De boulevard met de paar omliggende straten zijn typisch voor een Calabrees kuststadje: een paar restaurants, gelateria's en bars en betonnen huizen. Het strand bestaat hoofdzakelijk uit fijn grind, en het zeewater is erg helder en schoon.
Ik vervolgde over de kustweg de SS18 en reed door onbewoond gebied en soms door minder aantrekkelijke plaatsjes als Palmi, Bagnara, Gioia met altijd wel resten van een toren of kasteel. Na lunchtijd arriveerde ik in Tropea aan de kust.
Het is een oud vissersdorp op een rots, dat is uitgegroeid tot een badplaats, dankzij het helderblauwe water en fijne zand. De plaats is gespaard gebleven voor de aardbeving van 1908, zodat er nog klassieke palazzi te bewonderen zijn. Door de leuke straatjes wandelde ik langs zaakjes met antiek, kunst, juwelen, aardewerk en curiosa.
Vanuit Tropea zijn de Eolische eilandjes Lipari, Vulcano, Stromboli te bereiken. Ik informeerde. Maar ze gaan 1x per week met een reisduur van twee uur en zijn tamelijk duur. Ik bekijk het youtubeje wel. Het was prachtig weer: tot 23⁰C, hetgeen ik op de hele reis (na Marbella en Cartagena) nog niet had meegemaakt. Ik ging op de camping staan, installeerde me en genoot relaxt van zon, geuren, boek en mensen.
Ik vervolgde over de kustweg de SS18 en reed door onbewoond gebied en soms door minder aantrekkelijke plaatsjes als Palmi, Bagnara, Gioia met altijd wel resten van een toren of kasteel. Na lunchtijd arriveerde ik in Tropea aan de kust.
Tropea aan de zee en rots
Het is een oud vissersdorp op een rots, dat is uitgegroeid tot een badplaats, dankzij het helderblauwe water en fijne zand. De plaats is gespaard gebleven voor de aardbeving van 1908, zodat er nog klassieke palazzi te bewonderen zijn. Door de leuke straatjes wandelde ik langs zaakjes met antiek, kunst, juwelen, aardewerk en curiosa.
Vanuit Tropea zijn de Eolische eilandjes Lipari, Vulcano, Stromboli te bereiken. Ik informeerde. Maar ze gaan 1x per week met een reisduur van twee uur en zijn tamelijk duur. Ik bekijk het youtubeje wel. Het was prachtig weer: tot 23⁰C, hetgeen ik op de hele reis (na Marbella en Cartagena) nog niet had meegemaakt. Ik ging op de camping staan, installeerde me en genoot relaxt van zon, geuren, boek en mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten