Dag 147 Crotone

Vanuit een klooster vertrekken is toch apart. Ik moest wel de lauden van half zeven meemaken. Ooit heb ik me afgevraagd, ergens in de adolescentie, of het kloosterleven wat voor mij zou zijn: in een gesloten mannenwereld me wijden aan God en studie en wat werken in de moestuin. Ik heb het idee gauw verworpen. God is uit beeld voor mij als agnosticus. Dan liever de zondige wereld met zijn ups-en-downs, met zijn vele mogelijkheden en uitdagingen. En de kans op veelzijdige relaties met mensen.

Over de SS598 reed ik in alle vroegte richting kust. Na de bergen de kustvlakte van de Metaponto. In Tursi hield ik halt om in de bovenstad via het 15e eeuwse portaal de vroegere kathedraal binnen te gaan. Ik zag een triptiek en in de crypte waren fresco's.

Heraclea

Maar deze dag was een bezoek aan Heraclea het belangrijkste. Zoals de naam aal aangeeft, een griekse stad van ver voor de jaartelling, bekend om de vazen en munten die er gemaakt werden. Ik liep rond tussen de resten van de antieke stad. Wat er aan voorwerpen gevonden is, is in een museum in Napels.

Policoro ligt op 5km van de Ionische Zee. Het was er wisselend bewolkt bij 10⁰C. Naar het zuiden zou het wel wat warmer worden. Ik had de Pollino in kunnen gaan en naar Chiaromonte, de achternaam van de tragische paus Pius VII, maar daar te moeten rijden met een camperbusje is gevaarlijk. En dus reed ik over de E90 langs de kust verder. 

Een glooiend kalksteengebied met oude burchten uit de tijd van Frederik II, zoals in Roseto, pal langs de hoofdweg. Ik passeerde over bruggen nogal wat riviermondingen, die hun bron hebben in het bergachtige achterland van de Sila Greca. Het was redelijk relaxt rijden en veel kilometers maken. Ik negeerde de aardige bergdorpen, zoals Longobucco. En lunchte onderweg ergens op een parkeerplaats met uitzicht op kust en zee.

Ik vond de plaatsen in Basilicata, toch het zuidelijkste en armste deel van Italia, er redelijk uitzien, al is er lelijke flatbouw, maar er zijn altijd wel parkjes en de straten zijn getooid met eeuwig groen. Corigliano ligt tegen een heuvel, waar ik met het camperbusje absoluut niet kon rijden. En zag ook het bakstenen kerkcomplex.

De kust heeft lido's bij wat grijzige zandstranden. De campings zijn pas open van mei t/m september. Rossano is gebouwd op een kale rots en omgeven door olijfboomgaarden, maar de bergweg is bezaaid met haarspeldbochten, dus niet... Achteraf had ik daar moeten stoppen en de verdere dag doorbrengen.

Uiteindelijk kwam ik na 190km in Crotone terecht. In 710 V.Chr. gesticht. Pythagoras had er zijn filosofenschool. De stad van 60.000 inwoners heeft niet veel bezienswaardigheden (meer) aan de klassieke tijd. Het kasteel, de ligging aan zee en het strand zijn wel aantrekkelijk. 

Ik wandelde er relaxt rond, vond een aardig restaurant met terras en keerde terug naar de camperplek in een vriendelijke omgeving.