Pietrapertosa
Het zou eens een heel andere dag worden. Het weer was nog somber, maar ik ging zuidelijker. Eerst door het natuurpark Gallipoli Cognato, vanwege de grillige formaties, de beschermde natuur en vooral de stadjes. Na de EB47 moest ik wel over slingerwegen, maar de omgeving gaf verrukking. Castelmezzano telt maar duizend inwoners, maar heeft een prachtig decor. Pietrapertosa ligt tegen grillige rotsen, die graag beklommen worden, en heeft een normandische burchtruine. En Accettura heeft vaal-witte gebouwen en huizen in een groene omgeving. Het was in de ochtend en behalve oude vrouwen zag ik geen bewoners.
Bij Stigliano kwam ik weer op een bochtige provinciale weg. Ik passeerde agrarische dorpen door het landschap van de calanchi. Aliano was het ballingsoord van Primo Levi. Craco-Peschiera ligt schilderachtig op een heuvel. Na een aardbeving is het herbouwd.
Ik meed de kust om naar het grootste natuurgebied van Italia te gaan: de Pollino met haar gelijknamige berg van 2248m. Sant'Arcangelo heeft een groot kloostercomplex: Sa. Maria Orsoleo van de franciscanen, waar ik de escotheo mocht parkeren, waarna ik een deel van het klooster kon bezoeken en er de avondmaaltijd gebruiken. Geen van de monniken sprak helaas engels, zodat ik sinds Rome (15 dagen geleden!) met nog niemand een gesprek heb kunnen voeren.
Monasterio de Sa.Maria Orsoleo
Ik meed de kust om naar het grootste natuurgebied van Italia te gaan: de Pollino met haar gelijknamige berg van 2248m. Sant'Arcangelo heeft een groot kloostercomplex: Sa. Maria Orsoleo van de franciscanen, waar ik de escotheo mocht parkeren, waarna ik een deel van het klooster kon bezoeken en er de avondmaaltijd gebruiken. Geen van de monniken sprak helaas engels, zodat ik sinds Rome (15 dagen geleden!) met nog niemand een gesprek heb kunnen voeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten