Vanmorgen om zeven werd er op het busje geslagen (mag ik wel zeggen). Polizia Italia. De derde keer dat me dat overkomt. Ik schrok, want eerder had ik een bon op de ruit genegeerd. Ik stond op de parkeerplaats van de supermarkt, een terrein dat 's nachts eens niet afgesloten was. In matig engels kreeg ik van alles te horen. Ik had er niet mogen staan. Ik moest een boete van €75,- betalen. Tja, daar kan ik 3x voor op een camping overnachten. Stom. Ik moet nog meer op zoek gaan naar camperplaatsen.
Italia heeft de verkiezingen achter de rug en een ruk naar rechts gemaakt. Het vormen van een coalitie zal lastig worden. Maar de italianen zijn zo flexibel als het om eigen posities gaat als stopverf. Het schijnt dat Toscane altijd nogal rood was, maar dat is ook voorbij.
Ik reed de 50km naar Monte Argentario, waar ook Porto Ercole is gelegen. Het was vroeger een eiland dat inmiddels aan het vaste land vastzit. Ik was er al vroeg.
Porto Ercole
In 1959 lieten de Oranjes er hun buitenverblijf De Gelukkige Olifant bouwen. En in de loop van de jaren kregen we er beelden van te zien, zeker toen de familie zich gestaag uitbreidde. Ze verkochten het op tijd voor de kredietcrisis voor 10 miljoen euri. Tevens werd het jacht de Jumbo VI verkocht. Alleen Christina schijnt er nog ergens boven in de bergen een optrekje te bezitten. Ik keek nog wat rond en vernam dat de villa inmiddels gesloopt is. Op een oude foto zag het er niet fraai uit: wat betonnen blokkendozen, wel met een aardig terras en trap naar de zee.
De Monte Argentario is voor de escotheo niet prettig om te rijden door de vele slingerwegen en haarspeldbochten. De plaatsjes zijn schattig, maar al weer een jachthaven kan me niet meer boeien.
Dus reed ik verder, over bar slechte wegen, naar Orvieto in het bergachtige en mooie Umbrië, waar het zonnig en 12⁰C was. Het ligt ommuurd als het ware op een eiland in het landschap. Ik wilde de kathedraal, Il Duomo zien, die met die van Siena, Florence, Milaan tot de mooiste van Italia behoort. Ontworpen door Arnolfo da Cambio. De prachtige façade alleen al is een wonder: in bijzondere gotische stijl van Lorenzo Maitani. Ik keek lang naar de religieuze afbeeldingen.
Het majestueuze en kleurige interieur bevat o.a. omvangrijke fresco’s van Fra Angelico en Luca Signorelli. Prachtig bij het doopvont de fresco Madonna met het Kind van Gentile de Fabriano. In een kapel wordt de met bloed bevlekte doek van het Wonder van Bolsena in een schrijn bewaard. Ik heb er twee uur rondgelopen. Het mooiste wat ik totnogtoe in Italia gezien heb.
De stad was een toevluchtsoord voor pausen uit Rome in barre tijden. Er hebben er maar liefst 37 korte of lange tijd geleefd. In de Middeleeuwen bestreden adellijke families elkaar. Het kwam aan de paus en behoorde tot 1860 aan de Kerkelijke Staat.
Ik dwaalde nog uren door de bezienswaardige stad, overigens met weinig groen zoals parkjes. Heel oud, compact en versteend. Zag kerken (S.Andrea, S.Dominico met een fraai grafmonument, S.Giovenale) en paleizen (Palazzo del Papi, Palazzo del Popolo), en waterputten, een van 62m diep, maar de Dom zal mij het meest bijblijven. Ik kocht een fles Calcaia in de Enoteca Barberani. Met Pienza staat Orvieto in de top van mijn favoriete italiaanse steden.
De escotheo had ik buiten de stad in een woonwijk geparkeerd. Ik blijf toch mijn voorkeur maar volgen. Het heeft me over 127 dagen zeker al 2000 euri bespaard.
De Monte Argentario is voor de escotheo niet prettig om te rijden door de vele slingerwegen en haarspeldbochten. De plaatsjes zijn schattig, maar al weer een jachthaven kan me niet meer boeien.
Orvieto ~ Duomo
Dus reed ik verder, over bar slechte wegen, naar Orvieto in het bergachtige en mooie Umbrië, waar het zonnig en 12⁰C was. Het ligt ommuurd als het ware op een eiland in het landschap. Ik wilde de kathedraal, Il Duomo zien, die met die van Siena, Florence, Milaan tot de mooiste van Italia behoort. Ontworpen door Arnolfo da Cambio. De prachtige façade alleen al is een wonder: in bijzondere gotische stijl van Lorenzo Maitani. Ik keek lang naar de religieuze afbeeldingen.
Het majestueuze en kleurige interieur bevat o.a. omvangrijke fresco’s van Fra Angelico en Luca Signorelli. Prachtig bij het doopvont de fresco Madonna met het Kind van Gentile de Fabriano. In een kapel wordt de met bloed bevlekte doek van het Wonder van Bolsena in een schrijn bewaard. Ik heb er twee uur rondgelopen. Het mooiste wat ik totnogtoe in Italia gezien heb.
De stad was een toevluchtsoord voor pausen uit Rome in barre tijden. Er hebben er maar liefst 37 korte of lange tijd geleefd. In de Middeleeuwen bestreden adellijke families elkaar. Het kwam aan de paus en behoorde tot 1860 aan de Kerkelijke Staat.
Ik dwaalde nog uren door de bezienswaardige stad, overigens met weinig groen zoals parkjes. Heel oud, compact en versteend. Zag kerken (S.Andrea, S.Dominico met een fraai grafmonument, S.Giovenale) en paleizen (Palazzo del Papi, Palazzo del Popolo), en waterputten, een van 62m diep, maar de Dom zal mij het meest bijblijven. Ik kocht een fles Calcaia in de Enoteca Barberani. Met Pienza staat Orvieto in de top van mijn favoriete italiaanse steden.
De escotheo had ik buiten de stad in een woonwijk geparkeerd. Ik blijf toch mijn voorkeur maar volgen. Het heeft me over 127 dagen zeker al 2000 euri bespaard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten