Met een uitgerust gevoel ging ik van start. Ongeveer 150km naar Tarente aan de gelijknamige golf. De SS101 voerde mij naar Nardo, dat in 1743 door een aardbeving getroffen werd. De gebouwen dateren dus vanaf de 18e eeuw. Ik moest vanwege de markt aan de rand van de stad parkeren. Het Piazza Salandra is het hart, het heeft een bijzondere zuil. Aan het plein staat het stadhuis met loggia en de met beelden versierde S.Dominico.
Nardo ~ Piazza Salandra
Bij Porto Cesarea gebruikte ik de lunch. Een aantrekkelijke badplaats met groot strand, dat bij 11⁰C en bewolkt weer praktisch verlaten was. Voor de kust lagen nogal wat eilandjes, hetgeen mij altijd wel boeit. Langs de kust stonden opmerkelijke wachttorens Torre Lapillo en Torre Castiglione. Hierna koos ik weer voor de hoofdweg, de SP 359.
Het provinciale Avetrane had bezienswaardige gebouwen, meest zijn dat stadhuis en kerk. Manduria heeft een aardig parkje. In S.Giorgio Ionico zette ik de escotheo even neer op een plein bij een palazzo voor een rijpauze.
Ik naderde Tarente langs het Mare Piccolo. De stad heeft een bewogen geschiedenis. Is al ontstaan in 706 v. Chr, gesticht door spartanen. Romeinen, Byzantijnen, Saracenen, Noormannen, Bourbons hebben er geheerst. Het is een marinebasis. In de 2e WO heeft het zwaar geleden.
Over de Ponte Girevole reed ik de stad binnen. En parkeerde bij het winkelcentrum Auchan. Stadsdelen liggen tussen de Golf en de binnenzee. Ik zag links en rechts allerlei oudheden. Ik fietste over tamelijk rechte straten tot aan het Cita Vecchia met zijn monumenten: het Castello Aragonese, de Templo Dorico, het Palazzo Baffi, het Palazzo Ayalva Valva, het Sparta-museum, de basiliek S.Cataldo, Palazzo Amati, de S.Dominico en Palazzo Pantaleo. Het hield niet op.
Ik keerde halverwege de middag terug om de basiliek uit de 11e eeuw van binnen te bekijken. Oud en interessant, maar ik heb nu al zoveel gezien, dat alleen het heel bijzondere nog indruk maakt. Wel het houtsnijwerk (koor, deur, plafond) en het orgel.
Aan het einde van de middag keek ik in het Stadio Erasmo Iacovone naar een voetbalwedstrijd van jeugdteams. De beleving was italiaans. En ik bracht de avonduren door in het sportcomplex Meridiano.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten