De kust liet ik voor wat ze waard was, want op 55 km van Bari, gelegen op een vruchtbare hoogvlakte met veel gaarden, is er het UNESCO-dorp Alberobello van de Trulli's. Ik was er om half elf met weersomstandigheden, die steeds beter (warmer) werden. Puntmutsachtige huisjes staan her en der door het dorp verspreid. Op het eerste gezicht een hippiedorp, maar niets is minder waar, opgeklopte commercie en toeristisch. Ik ging er verrukt rondslenteren en bezocht het Museo del Territorio.
Ik vervolgde rond het middaguur en reed in het mediterrane landschap van Puglia door plaatsen als Martina Franca, Ostuni, S.Vito. Duidelijk anders dan eerder in Italia. Steeds erg oud, vaak vervallen en rommelig, maar in het centrum sfeervol. De bouwstijlen variëren. De mensen zijn er donkerder en gemiddeld ouder en armer. Maar zoals overal in dit land: genieten van het weer, van eten & drinken, van feesten, van kinderen.
Brindisi ~ bisschoppelijk paleis
Ik bereikte de havenstad Brindisi (90.000 inwoners), dat aan het einde van de Via Appia lag. Twee zuilen getuigen er nog van. Na een kort bezoek aan de Sa.Maria Casale kon ik de escotheo goed kwijt bij het Parco Cillarese, op loopafstand van de haven en het centrum, dat grote pleinen heeft en nauwelijks smalle straatjes. De stad wordt gedomineerd door de hooggelegen normandische burcht en de basiliek. Enige etages lager is het Palazzo Granafei.
Het meest genoot ik in de zon van de zuidelijke sfeer. 's Avonds heb ik nog een paar uur door de stad geslenterd en op een terrasje Malvasia Nera gedronken. Ik zag ooit een stel uit Ik Vertrek dat Puglia uitkoos voor een camping. Ik kan het goed begrijpen.
Het meest genoot ik in de zon van de zuidelijke sfeer. 's Avonds heb ik nog een paar uur door de stad geslenterd en op een terrasje Malvasia Nera gedronken. Ik zag ooit een stel uit Ik Vertrek dat Puglia uitkoos voor een camping. Ik kan het goed begrijpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten