Opgestaan en meteen al in dubio of ik Tavira wel wilde verlaten. Ik zou hier nog een week kunnen doorbrengen. Het was wisselend zonnig en bewolkt maar de temp liep op tot 19⁰C.
Mijn eerste halteplaats in de ochtend was door een lieflijk landschap van akkers, velden en golfterreinen, het plaatsje Cacela Velha. Het is een oud vissersplaatsje met blauw-witte huisjes. Die mooie kleur blauw, die je ook in de Vendee ziet.
Cacela Velha
En 11 km oostelijker kwam ik in Monte Gordo, waarvan ik weet via reisadvertenties en mondelinge meldingen van bridgers. Ik reed het grote campingterrein op, waar het uitpuilde van de overwinteraars. Ik maakte handig gebruik van sanitair en douche en maakte dat ik wegkwam. Aan de avenue en achterliggende straten barstte het van de grote appartementencomplexen en hotels. Nog wel een aardig park tussen avenue en een groot, lang strand. Het was er redelijk druk.
Ik parkeerde en wandelde het Vasco da Gama-hotel binnen en sprak een paar landgenoten aan. Inderdaad, bridgers-overwinteraars. Vanaf januari kun je er voor €400,- p.p. per week terecht. Het zat nu mudvol. Bij toeval keek ik op het mededelingenbord en zag dat er vanwege ziekte een invaller werd gevraagd (van goed niveau..hm). Ik aarzelde even, maar belde het mobiele nummer van de wedstrijdleider en kon 's avonds voor €20,- meedoen.
Dat betekende dat ik voor de Escotheo een plek moest vinden, want ik had geen zin om voor acht nachtelijke uren €35,- te betalen. Een low-budgetreis blijft toch wel het uitgangspunt. In de wijk Monte Fino was plek tussen de appartementen genoeg plek.
Het werd in het VdG-hotel een gedenkwaardige avond....(waarover morgen meer).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten