Over de kustweg de N125 vervolgde ik mijn camperreis. Het is zalig weer en 's nachts kan ik het in de Escotheo goed uithouden op een lage gaskachelstand.
Na een onderbreking in Sa.Luzia bereikte ik Tavira, dat in oktober met Lagos mijn favoriete stad was geweest. Ik zou er kunnen wonen. De ligging is al prima: een stad in twee delen, gescheiden door de Rio Gilão en aan zee. Als ik ergens wil wonen, is het wel aan water.
Zicht op Tavira
Vanaf de muren van het Castro dos Mouros kreeg ik al een goed uitzicht over stad en land. De stad telt heel veel kerken, waarvan de meesten overigens geen religieuze functie meer hebben. Ik wandelde langs witte gevels met balkons en raamlijsten, bijzondere schoorstenen en fraaie tegels.
Van de kerken bezocht ik de Igreja da Misericordia en Igreja Sa.Maria, heel portugees van interieur: kunstig houtsnijwerk, azulejos, beelden, vergulde altaren. De lunch gebruikte ik, zoals in oktober, op een terras aan het Praca da Republica met stadhuis en zittribune. Daarna de wandeling door het Jardim Publico aan de rivier.
Ik wandelde wat aan de overzijde, waar alleen de kade met haar bebouwing interessant is. En kon het niet nalaten om als eilandliefhebber met het veerpontje naar het Ilha de Tavira te gaan. Behoudens de lange strandwandeling had ik me de moeite kunnen besparen. Een dag zonder ook maar een gesprekje gevoerd te hebben...
De escotheo zette ik bij het golfpark Benamar, waar ik rondkeek en daarna voor vele uren me binnen vermaakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten