Een byzonder sfeertje in Brexit-UK. Licht bewolkt bij 22⁰C. Ik ben al ingesteld op links rijden en de miles voor de afstanden. Het blijft een apart eiland. Het valt me op de wisseling tussen afschuwelijke plekken en schilderachtige sites. Het is een geindustrialiseerd land, maar heeft ook agrarische gronden, bossen en parken.
Na Kent reed ik door Essex aan de oostkant van Engeland. Over de M11 koerste ik naar universiteitsstad Cambridge. Het ligt 80km ten noorden van Londen. Maar eerst bezocht ik het Imperial War Museum. Het bevat vooral vliegmachines, waarvan je soms denkt: dat ze daarmee de lucht in durfden, laat staan beschietingen uitvoeren.
Voor ik de stad binnenging ging ik ook wandelen door de Botanische Tuin die van dienst is voor de universitaire faculteit. Ik was na de bezichtiging erg onder de indruk. Werkelijk een enorme collectie aan diverse planten.
Cambridge
Cambridge heeft 120.000 inwoners, waarvan 22.500 studenten in vele colleges. Het is een oude stad, die al dateert vanuit de Romeinse Tijd. Er is veel gebeurd. De buitenwijken waren lelijk, het centrum puur engels. Veel straten zijn autovrij. Er zijn nogal wat parken: Jesus Green, Parker's Piece, Midsummer Common. Op het prachtige riviertje de Cam werd geroeid en gekanoed.
Ik stond met de escotheo nogal buiten het centrum en ging op de racefiets de stad in, waarbij ik een aantal keren rechts reed.... Ik zag de bekende bezienswaardigheden, bouwkundig in gotische stijl: Anglesey Abbey, St.Mary the Great, King's College Chapel, Trinity College, de H.Grafkerk. Het monumentale Fitzwilliam Museum en openbare gebouwen. Een stad met een overwegend jonge bevolking.
Ik vermaakte me in de zonnige stad op een terras, bankje en in een park en keerde bij de rugbyclub op tijd terug in de escotheo om de wedstrijd CF Barcelona-PSV Eindhoven te kunnen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten