Nog 36 dagen (329 Lindisfarne )

In kranten en tijdschriften las ik nogal eens boottrips met King's Seaways naar Newcastle, hetgeen ik nooit goed begreep, want het is toch vooral een haven- en industriestad, vroeger van steenkolen. Er hebben nogal wat NL-voetballers gespeeld. 

Op deze maandagmorgen ging ik na de ochtendspits in die richting. Ik was in Northumbria, eens een koninkrijk. Het was 9⁰C, maar zou oplopen tot 14⁰C en in elk geval droog blijven. Ik kom in de herfst steeds noordelijker. Moet nog naar Schotland en Ierland.....

Newcastle

Ik reed over de M1 langs Washington (!) naar Newcastle upon Tyne, want die toevoeging is essentieel. Centrum ver van de kust, maar wel aan een brede rivier met zijn indrukwekkende bruggen.

Toen ik eenmaal een parkeerplek had gevonden, bleek dat de stad vooral voor shopping interessant is. Naast de historische gebouwen als Town Hall en universiteit heeft het ook eigentijdse gebouwen, soms in gedurfde stijl. En er zijn opvallend veel musea. Ik bezichtigde de gotische St.Nicholas, het normandische Castle, Church of All Saints, de Plummer Tower maar ook het 19e eeuwse Central Station, de Guildhall, Theatre Royal en zelfs het Holy Jesus Hospital. In vermaakte me rond lunchtijd in Leazes Park. 

Pas om half vier besloot ik om verder te rijden. Het duurde even voor ik goed en wel uit de agglomeratie was en op de A1 terechtkwam. Na 56km bereikte ik Alnwick, dat helemaal niet zo onaardig is en nog een machtige burcht heeft. Links-en-rechts van de wegen zag ik voortdurend borden die verwezen naar kastelen, parken, landgoederen en kloosters. En naar de Hadrianus Wall, de romeinse grensmuur tussen Engeland en Schotland.

Lindisfarne/Holy Island

Maar het doel werd Lindisfarne National Park en het Holy Island voor de kust. Voor historie en christendom een van de belangrijkste lokaties. Ik reed over de weg die bij vloed niet begaanbaar is. Ik genoot van het decor in de avondzon. Ik ging met de escotheo tegenover het eiland staan, kreeg bezoek van een agent die me naar een andere plek verwees en bracht daar avond en nacht door. Voor het eerst op de soloreis voelde ik me eenzaam. Ik kan tegen alleen zijn, maar heb te weinig directe contacten met mensen.