Aan het einde van een doorwoelde nacht in een diepe slaap gevallen, zodat ik om kwart-voor-tien pas de deur van de camper opende. En ik zag Magdalena zitten. Daan was al vertrokken en had haar achtergelaten. Ik moest me nog wassen en ontbijten en zei tegen haar naar de kantine te gaan. Ondertussen me opnieuw beradend wat te doen. Het gesprek verliep moeizaam, want ik had me voorgenomen haar niet mee te zullen nemen. Teveel konsekwenties. Maar haar erotische uitstraling veranderde mijn plan. Wel zei ik dat ze moest douchen, omdat ze niet fris oogde, en ik wilde haar id-kaart zien: ze is 20 jaar. Omdat ze bang was dat ik tijdens haar douchen ook zou vertrekken, wilde ze dat ik mijn horloge zou inleveren. Dat weigerde ik, zei dat ze moest vertrouwen. Wat een toestand!
Tegen twaalven pas verlieten we Lissabon, over de A6 in oostelijke richting bij goed weer. Een dagtocht voor de boeg van 200km, wat ik eigenlijk ook al niet wilde. We hadden nauwelijks conversatie en na een tijdje viel ze in slaap. In Evora lunchten we voor de camper, zonder te praten. Ik vond haar mooi en triest. We vervolgden, terwijl de radio fado-muziek uitzond, over een hoogvlakte met fruitbomen.
Rond de klok van 15 uur kwamen we in Vila Vicosa, nu een bescheiden provincieplaats, ooit belangrijk door het Huis van Braganza, waarvan de hertogen vanaf 1640 als koningen regeerden.
Rond de klok van 15 uur kwamen we in Vila Vicosa, nu een bescheiden provincieplaats, ooit belangrijk door het Huis van Braganza, waarvan de hertogen vanaf 1640 als koningen regeerden.
Joao IV en Paco Ducal
Ik nam afscheid van Magdalena in haar woonstraat Aldeia de Baixo. Ze was niet erg dankbaar, maar ik was blij dat ze "afgeleverd" was. Wat zou mijn reis anders geworden zijn. De camper kon ik goed kwijt bij de mercado.
Ik verkende verder het stadje, dat voor 8500 inwoners veel historische allure heeft. De gebouwen in renaissancestijl hebben nog die allure; de interieurs hebben veel marmer. En voor mij altijd boeiend: de graven van de vorsten in kerk en pantheon. Toch was ik het meest weg van de S.Bartelomeo. Zo zijn de kleine kerken van Portugal.
Ik verkende verder het stadje, dat voor 8500 inwoners veel historische allure heeft. De gebouwen in renaissancestijl hebben nog die allure; de interieurs hebben veel marmer. En voor mij altijd boeiend: de graven van de vorsten in kerk en pantheon. Toch was ik het meest weg van de S.Bartelomeo. Zo zijn de kleine kerken van Portugal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten