dinsdag 28 november 2017

Dag 028 Lissabon (2)

Verblijven op de camping voor €17,50 gaf in de metropool een veilig gevoel. En bovendien kon ik voor het eerst in 4 weken de was doen. Ik ontmoette er Daan die met een oud camperbusje al maanden op pad is. Hij volgt een kunstzinnige opleiding en is na Italie, de Provence en Spanje naar Lissabon gereisd. Hij was meteen een leuk contact, ook omdat hij zich in mij geinteresseerd toonde. Hij wilde naar het Museu de Arte Antiga. En we besloten samen te gaan. Zo gauw hoef ik niet naar het zuiden. En eindelijk weer eens direct contact deed me goed. We reisden met het openbaar vervoer door heuvelige straten. En bezochten eerst in de wijk Bairro Alto de prachtige Basilica da Estrela. Een pronkstuk van bouwkunst van zowel barok als classicisme. De ongelukkige Maria I van Portugal ligt er begraven, die de bouw initieerde toen zij een zoon kreeg, die echter twee jaar voor de voltooiing stierf. In het lichte, hoge interieur een fraaie koepel en veel marmer.

Lissabon ~ Basilica da Estrela

In het chique Chiado waar veel winkels en cafe's zijn samen de lunch gebruikt. Daan (28j) vertelde mij veel over zichzelf. Al een boeiend en risicovol leven. Ik kreeg nu ook te horen dat hij een portugees meisje had ontmoet, die met hem in het kampeerbusje verbleef. Maar hij wilde van haar af, hoewel zij erg verliefd was. Moeilijk. Het bleef de verdere middag onderwerp van gesprek. Ik betaalde de rekening.

Het museum in een 17e eeuws paleis bevatte prachtige collecties: beelden, schilderijen, voorwerpen w.o. een faience-viool en japanse kamerschermen. De portugese kunst had vooral mijn aandacht. Daan gaf mij interessante informatie en wijze van kijken naar kunstwerken.

Terug op de camping maakte ik kennis met Magdalena (what's in the name?). We kozen voor de kantine van de camping om verder te praten en een pasta te eten. Zij is fotografe en sprak gebrekkig engels- ik schatte haar op mavo-opleiding-, maar Daan sprak goed spaans (door zijn moeder) en dus kon er nog wat geconverseerd worden. Zijn afscheid willen nemen van haar stond centraal. Zij vleide haar hoofd tegen zijn schouder en huilde, maar hij gaf niet toe. Ze zei 22 jaar te zijn, maar voor mij kon het ook 18 zijn. 


Magdalena 

Het gesprek kreeg een absurde wending toen Daan mij vroeg om haar terug naar huis te brengen, naar Vila Vicosa. Hij wilde zelf verder naar het noorden. Een heel andere richting dan ik morgen wilde gaan. Na een fles wijn sloten we de avond af met dat ik er een nachtje over wilde nadenken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten