Op mijn voorkeurstijd half tien vertrokken in zuidelijke richting. Bij O' Vao de brug over de blauwe Ensenada de S.Simon genomen en verder gereden over de N550. Ik wilde niet langs en door de havenstad Vigo, waar ik al in oktober-2016 was. Ik reed door een rommelig agrarisch gebied tot de doorkomst van Redondela me aangenaam verraste. Maar ik ga niet meer voor elke romaanse kerk mijn camper uit.
Om koffietijd stapte ik uit in O'Porrino. Met 18⁰C een goede temperatuur. Voor een plaats van 18.000 inwoners had het in het centrum veel etagebouw. Het Conselho was door haar decoratieve gevel wel het mooiste. De mensen maken een relaxte indruk, wel drinken ze bij voorkeur koffie of thee aan de bar, terwijl ik graag bij een raam ga zitten met gids of krant.
O'Porrino ~ stadhuis
Ik volgde over de rechte, tweebaans A55 met aan de ene zijde industrie en de andere akkers en tuinen. Al tegen het middaguur arriveerde ik in Tuy, een grensplaats aan de spaanse zijde. Bekend om zijn oude lavadero, maar meer nog om de Catedral de Sa.Maria. Een fortachtig gebouw met kantelen en torens. De timpaan en vooral de ruime kloosterhof en -gang waren fraai.
Het is verder een dichtbebouwd stadje met smalle straten en onduidelijke planologie aan de bekende rivier de Mino, waar ik mijn camper goed kwijt kon, want verder wilde ik niet gaan. Genieten van het mooie weer. En na een rustpauze met mijn vouwfiets over de paseo langs de rivier rijden. Eenvoudiger kan het leven niet zijn.
Het is verder een dichtbebouwd stadje met smalle straten en onduidelijke planologie aan de bekende rivier de Mino, waar ik mijn camper goed kwijt kon, want verder wilde ik niet gaan. Genieten van het mooie weer. En na een rustpauze met mijn vouwfiets over de paseo langs de rivier rijden. Eenvoudiger kan het leven niet zijn.
Kathedraal ~ Tuy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten