Bij een goede temperatuur reed ik over de N12 -een zeer lange rechte tweebaansweg- en door een typisch fins landschap: agrarische percelen, naaldbossen, heel veel meren, glooiend terrein. Na 135km kwam ik om half twaalf in Tampere, de 2e stad van Finland. Camping Härmälä ligt aan het grote Villilänsalmi-meer. De hele stad is omgeven door meren. Wederom een dure camping, maar met voortreffelijke voorzieningen.
Na me geinstalleerd en geluncht te hebben ging ik fietsend de stad in. Rechte wegen, grote gebouwen, waarvan enige in art-nouveau-stijl. Maar ook vrijstaande huizen in felle kleuren. De belangrijkste straat is Hämeenkatu en daarbij het Keskustori-plein, waar stadhuis en theater staan.
Tampere ~ Keskustoriplein
Vandaar ging ik naar de markthal en telde veel terrasjes, die goed bezet waren. Ik zal het nog vaak vermelden: pittige prijzen. De koffie in Finland is evenwel vermaard. En daar genoot ik van met iets heel zoetigs.
Een groot park aan de rivier is het Hämeenpuisto met zowaar een Leninmuseum, omdat Leninj er in ballingschap gewoond heeft.
Vanuit de Markthal wandelde ik via Aleksis Kiven Katu het designdistrict in. Bij het winkelcentrum Koskikeskus kwam ik langs ‘kleine winkeltjes’ met sieraden, accessoires en aardewerk. Aan de andere kant van Koskikeskus bevinden zich nog veel meer designadresjes, zoals Super Mukava.
Maar na het shoppen had ik ook weer oog voor bouwkunst, zoals de uivormige koepels van de orthodoxe kerk.
In het Solo Sokos Hotel ging ik naar de 25e verdieping, waar de Moro Sky Bar is. Eenmaal boven had ik een geweldig uitzicht.
Over Rautatienkatu liep ik rechttoe-rechtaan naar de kathedraal van Tampere, die fraaie fresco’s bevat.
Finlayson is een textielfabriek die een halve eeuw de spil vormde in het leven in Tampere. Het fabriekscomplex vormde een complete wijk in de stad. Nu hebben de fabrieksgebouwen een culturele invulling gekregen. Ook zijn er cafés en restaurants.
Tussen het Finlayson-terrein en Tallipiha kwam ik bij het Finlayson-paleis: de villa waar fabriekseigenaar Wilhelm von Nottbeck (1816 – 1890) woonde. Er is zelfs een Finlayson-kerk.
Tallipiha was honderd jaar geleden de plek waar de eigenaar van de Finlayson-fabriek zijn paarden en koetsen stalde. Het personeel dat voor de paarden zorgde, woonde er ook. De houten gebouwen met vrolijke kleurtjes en sierlijk houtsnijwerk werden gebouwd tussen 1839 en 1890 en later gebruikt als woningen voor de fabrieksarbeiders. In 1995 zijn ze gerestaureerd en je kunt er nu een café en winkeltjes bezoeken, waaronder een chocoladewinkel en Fins design.
Na deze welgevulde middag keerde ik terug op de camping, waar het aangenaam toeven was. Bij de wasmachines had ik enige gesprekjes en in het restaurant ontmoette ik het NL-se echtpaar Ad & Tiny uit Amsterdam. Er was meteen een klick. Zij vertelden over hun verdere reisplannen naar het noorden en wisten mij te enthousiasmeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten