In de late avond werd ik bezocht door agenten, maar die namen genoegen met mijn mededeling dat ik vandaag verder zou reizen. Ik koos aanvankelijk voor de E8, maar wilde niet weer de kustroute volgen, maar meer het binnenland in gaan over de N28, de Kajanintie, een lange, kaarsrechte tweebaansweg met flinke berm en tussen de naaldbomen.
Het eerste dorp dat ik na 40 km passeerde was Kannus aan een riviertje. Daarna werd het doel over de N86 Ylivieska, ongeveer even ver. Zelfs de "lege" Baltische landen zijn niet zo leeg als de finse wegen. In de stad was het 24⁰C, je houdt het zo noordelijk niet voor mogelijk.
De plaats van 14.000 inwoners ligt aan een kruispunt van wegen, aan de Kalajoki-rivier en bij een parkachtig bos. De modale finnen lijken graag in hoogbouw te wonen; de flats zijn uitgerust met inpandige balkons. Ylivieska heeft veel bedrijven, w.o. de autobedrijven het bekendste zijn. De kerk is op 26 maart 2016 afgebrand. In de winter is het een centrum voor wintersportactiviteiten. Ik lunchte er met maitorieska, een plat gerstebrood en lokale vruchtendrank. In de omgeving liggen veel graanakkers.
Na het middaguur restte mij nog 120km naar Oulu. Ik reed verder over de N86 waar wat meer dorpen fraai gelegen waren: Oulianen met zijn prachtig rode houten kerkje en stijve begraafplaats, Vihanti aan een kruispunt van wegen en tankstation. Bij Liminka kwam ik weer op de E8. Ik verbaasde me over het sportcomplex voor een plaats van 8000 inwoners; de zaalsporten zijn populair in de lange winter.
En toen was er Oulu, een plaats van maar liefst 195.000 inwoners. Wie wil daar richting poolcirkel nou wonen? De stad trekt zelfs inwoners, wellicht vanwege de universiteit. De ligging aan de Oulujoki en Botnische Golf en met rotseilandjes voor de kust is niet verkeerd. Het begon in 1590 met de stichting van een kasteel en het leefde economisch lange tijd van de teer-productie. Zoals nogal wat finse steden brandde het af (1882), maar leefde het op, ook dankzij de telecommunicatie van Nokia.
OK, is was er en zocht een voorlopige lokatie. De stad verbaasde met door haar monumentale gebouwen (stadhuis, universiteit, okergele kerk, markthal, station, hotels. En altijd tref ik wel van die leuke parkjes met beelden, bankjes, waterpartijen en bloemperken. Er liep een snelstromende beek doorheen. Ik bezocht de bibliotheek.
Op het eiland Hietasaari was een strandje, een parkbos en sportcomplex waar nog wat campers stonden. Ik koos een plek en ging vrij snel de zee in. 's Avonds fietste ik naar het centrum, het winkelcentrum Valkea, waar ik voor het eerste bioscoopbezoek koos: de film Mission Impossible met Tom Cruise.
Het eerste dorp dat ik na 40 km passeerde was Kannus aan een riviertje. Daarna werd het doel over de N86 Ylivieska, ongeveer even ver. Zelfs de "lege" Baltische landen zijn niet zo leeg als de finse wegen. In de stad was het 24⁰C, je houdt het zo noordelijk niet voor mogelijk.
Ylivieska ~ view
De plaats van 14.000 inwoners ligt aan een kruispunt van wegen, aan de Kalajoki-rivier en bij een parkachtig bos. De modale finnen lijken graag in hoogbouw te wonen; de flats zijn uitgerust met inpandige balkons. Ylivieska heeft veel bedrijven, w.o. de autobedrijven het bekendste zijn. De kerk is op 26 maart 2016 afgebrand. In de winter is het een centrum voor wintersportactiviteiten. Ik lunchte er met maitorieska, een plat gerstebrood en lokale vruchtendrank. In de omgeving liggen veel graanakkers.
Na het middaguur restte mij nog 120km naar Oulu. Ik reed verder over de N86 waar wat meer dorpen fraai gelegen waren: Oulianen met zijn prachtig rode houten kerkje en stijve begraafplaats, Vihanti aan een kruispunt van wegen en tankstation. Bij Liminka kwam ik weer op de E8. Ik verbaasde me over het sportcomplex voor een plaats van 8000 inwoners; de zaalsporten zijn populair in de lange winter.
Oulu ~ satellietfoto
En toen was er Oulu, een plaats van maar liefst 195.000 inwoners. Wie wil daar richting poolcirkel nou wonen? De stad trekt zelfs inwoners, wellicht vanwege de universiteit. De ligging aan de Oulujoki en Botnische Golf en met rotseilandjes voor de kust is niet verkeerd. Het begon in 1590 met de stichting van een kasteel en het leefde economisch lange tijd van de teer-productie. Zoals nogal wat finse steden brandde het af (1882), maar leefde het op, ook dankzij de telecommunicatie van Nokia.
OK, is was er en zocht een voorlopige lokatie. De stad verbaasde met door haar monumentale gebouwen (stadhuis, universiteit, okergele kerk, markthal, station, hotels. En altijd tref ik wel van die leuke parkjes met beelden, bankjes, waterpartijen en bloemperken. Er liep een snelstromende beek doorheen. Ik bezocht de bibliotheek.
Op het eiland Hietasaari was een strandje, een parkbos en sportcomplex waar nog wat campers stonden. Ik koos een plek en ging vrij snel de zee in. 's Avonds fietste ik naar het centrum, het winkelcentrum Valkea, waar ik voor het eerste bioscoopbezoek koos: de film Mission Impossible met Tom Cruise.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten