Van vrienden en kennissen hoorde ik steeds dat de Lofoten, voor de kust van Noord-Noorwegen zo mooi zijn. Wel ver boven de poolcirkel. Gezien het aantal dagen dat ik nog solo wil reizen besloot ik om die kant op te gaan. Ik had nogal wat kilometers voor de boeg. De op een na langste dagtocht. Via een app meldden Ad & Tiny dat ze ook die kant op wilden.
Het regende licht en was maar 12 ⁰C toen ik uit Rovaniemi vertrok. Even wennen na al die mooie dagen. En de eerste regen sinds Liepaja in Letland, een maand geleden. Ik reed over de N83, nu echt door bosgebieden met meertjes. Finser kon het niet.
Lapland
Mijn eerste stop in de druilregen was in grensplaatsje Pello aan de wildstromende Tornionjoki. Aan de oever felgekleurde vakantiehuizen. Ik zag een standbeeld voor de langlaufer Eero Mantyranta, een prachtnaam.
Ik vervolgde langs de oever over weg 938. Kolari is een dorp waar het eindpunt is van de spoorlijn. Het terrein werd glooiender met enige heuveltoppen tot 800m, o.a. de Ylläs in een lelijk kaal skigebied.
Muonio is een dorp aan de grensrivier. 200km boven de poolcirkel. Het ligt omgeven door natuurparken. Ik parkeerde op een goede camperplek bij een sporthal en na gegeten te hebben ging ik op de racefiets in trainingspak de omgeving verkennen. Pittige klimmetjes tussen de rotsen. Maar ook heel zuivere lucht. Aan het einde van de middag bezocht ik het Kiela Naturium met winkeltjes, aquarium, planetarium en filmzaal.
Muonio
Geen opmerkingen:
Een reactie posten