Dag 120 Savona

Opgestaan bij lichte vorst. En dat aan de Rivièra. Het laatste dat ik verwacht had. Dus maar gaan rijden in de warme escotheo, langs de ligurische kust, waar ik trouwens in 2010 ook al geweest was. Ik koos bewust voor de SS1, want over de snelweg zou ik zomaar 100km verder gegaan zijn.

Ik kwam door kustplaatsjes, bijna altijd gebouwd tegen hellingen en aan het strand, zoals S.Bartolomeo. In Cervo verliet ik het camperbusje om naar de prachtige barokkerk te wandelen door schilderachtige straatjes. In het achterland is een groot park. 

In Marina di Andora dat uitgestrekt aan een kaap ligt en een groot strand heeft, gebruikte ik de lunch vanuit de escotheo. Ondanks het weer heeft alles aan de kust een mediterrane uitstraling. 

Ik reed verder en ging over de rivier de Centa door Albenga en zag langzaam rijdend het Baptisterium. Over de Via Aurelia sloeg ik even af naar camping Baciccia, uit nieuwsgierigheid. Half vol. Ik maakte gebruik van het sanitair. Een omgeving met grote supermarkten en attractieparken, die overigens gesloten waren. 

Ik merkte dat ik een grote stad ging naderen. De hoogbouw verscheen, de plaatsen (Loano, Pietra Ligure, Borgio, Finale Ligure) werden minder aantrekkelijk, ondanks de pronkende kerken, de vaak uitnodigende boulevards langs de stranden en de jachthavens. Ik zag kasteel Castelfranco wel liggen, maar ging er aan voorbij. Aan de mensen buiten zag ik de koude afstralen.

Savona ~ ligging

Bij Spotorno zijn campings, maar er waren nog te veel uren om te kunnen rijden. Ik kwam terecht in Savona, dat onwaarschijnlijk mooi is gelegen. Met moeite kon ik een parkeerplek vinden. De stad heeft een grote haven. En als bisschopsstad een barokke kathedraal met campanile, in deze regio vaak naar Maria Hemelvaart genoemd. Heel veel marmer, ook in het interieur met doopvont, kruisbeeld, kansel; fraai houtsnijwerk bij het koor. Echt italiaans allemaal. Naast de kerk een kapel met monumenten van de Della Rovere-pausen Sixtus IV en Julius II. Deze vermaarde familie bewoonde het imposante familie-paleis. Later werden leden hertogen van Urbino.

De zon brak flauwtjes door de wolken, terwijl ik van de ene verrassing in de andere viel, zoveel bezienswaardigheden als ik op mijn wandeling tegenkwam: fonteinen, standbeelden, de Brandale-toren en Pancaldo-toren, de vesting Priamar, paleizen (stadhuis, theater), en vooral kerken waarin ik nog een meervleugelig altaarstuk kon bewonderen.  Op Goede Vrijdag (30 maart) is er in Savona altijd een processie met grote beelden, waarvan ik er een paar uitgestald zag.

Ik zag zoveel totdat het donker werd, dat ik bij McDonalds ging "dineren". Op de ruit van de escotheo was een bon geplakt, maar ik besloot die te negeren en reed om 20.15 uur verder naar de parkeerplaats van het ziekenhuis S.Paolo.