Het achterland van kustplaats Peniscola is het Maestrazgo-gebergte. Het was een regenachtige dag met een maximum van 13⁰C. Ik reed eerst naar het dorpje Calig waar Peter in 2000 dacht een groot stuk landbouwgrond (finca) te kopen voor €25.000-, samen met een nederlandse kennis en met mij. Het was een mooi, glooiend terrein met nog olijf- en citrusbomen. Het nabije dorpje stelde niks voor. Uiteindelijk ging het niet door, omdat het perceel te afgelegen was.
Richard kocht het wel en liet er een fraai buitenhuis met zwembad en tennisbaan bouwen. Ik belde aan, stelde me na 17 jaar weer voor en werd uitgenodigd om binnen te komen. De conversatie vlotte. Het ging veel over Peter, waar geen contact meer mee was, en over Richard's en Yolanda's -zestigers- wijze van leven. Zij konden goed zo afgelegen wonen, hadden veel werk gemaakt van tuinieren, maakten en verkochten bloemstukken voor bijzondere gelegenheden.
Na de lunch speelden we een partijtje tennis en dronken witte wijn in de veranda. Heel leuk was het om na drie maanden weer eens voluit te kunnen lachen om zijn amsterdamse humor.
Bij mijn vervolg richting S.Mateu kreeg ik voor het eerst motorpech. De escotheo begaf het en ik moest hem aan de kant van de weg zetten. Gelukkig had ik het mobiele nummer van Richard, die mij na een uur met zijn auto ophaalde. Zijn onderzoek naar de problemen leverde niet veel op, waarna we het camperbusje naar een garage in Calig sleepten. Zijn goede spaans was een uitkomst.
Hij was zo vriendelijk om me overnachting aan te bieden. Na de maaltijd speelden we 's avonds twee partijtjes schaak -een nederlaag en een remise- en keken naar zijn verzameling schaakspellen. De introverte en mooie Yolanda deed nauwelijks mee aan de gesprekken en zat bij de open haard een boek te lezen. Na koffie met likeur, een fles rode wijn, en twee glazen cognac bij het schaken ging ik om een uur aangeschoten naar bed. In tijden heb ik niet zo diep geslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten