Vanmorgen kon ik moeilijk op gang komen. Het zijn toch dezelfde ochtend rituelen die kunnen vervelen. Onder een bewolkte lucht vertrokken, maar het klaarde in de loop van de dag steeds meer op. Ik koos voor de D98 en niet voor de smalle kustweg met de vele villa's, overigens achter hekwerk of hagen.
Voor "ons" jacht
Tegen koffietijd was ik in St.Tropez, waar ik in 1980 met een zwangere vrouw de zomervakantie doorbracht. De plaats heeft al lang niet meer de mondaine uitstraling van decennia geleden. Natuurlijk luxe jachten en dure auto's, maar ook russen en arabieren in het straatbeeld. Ik keek wel op de menukaart voor ik een cappuccino bestelde, à la voor €3,75 nam ik er een op een terras. Ik haalde voor mezelf herinneringen op aan de late 70's, op een derde school, actief in de lokale politiek en de parochie, tennisleerling op m'n 35e en beginnend aan een jong gezin. Veel energie en ambitie.
Na het middaguur vertrok ik en passeerde Ste.Maxime. Ik reed over de kustweg, de D559. Mediterrane sfeer, afentoe tussen de villa's een blik op de Middellandse Zee met haar rotsige kust, baaitjes en kiezelstranden.
Ik kwam terecht in St.Aygulf bij zonnig weer. Hier verbleven we in de zomer van '80 in een Valk-hotel en ook daar werd er in de auto ingebroken. Toch parkeerde ik in die omgeving en informeerde naar een kamer, maar te duur als je ook een escotheo bezit. Na wat rondrijden vond ik een geschikte plek. Daarna verkende ik de plaats en het strand.
Op het terras van Valk raakte ik in gesprek met landgenoten: over het weer, de Olympische Spelen, NL-ers in het buitenland, de prijzen en tarieven, de akelige fransen, de verpeste Côte d'Azur. Het werd zo geanimeerd dat het tot een gezamenlijk diner kwam. Pas om 21.45 uur kwam ik in de ongeschonden escotheo.
Een onverwachte ontmoeting is het leukst en als dat dan ook nog eindigt met een gezellig diner is het helemaal meegenomen. Waarom vond of vindt men Franse zo akelig?
BeantwoordenVerwijderen